سرزنش دیگران: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*[[انس بن مالک]] [[نقل]] کرده است: "ده سال خدمتگزار [[رسول خدا]]{{صل}} بودم؛ در این مدت هرگز به من [[دشنام]] نداد، مرا تنبیه نکرد، مرا [[سرزنش]] نکرد و برایم چهره درهم نکشید و درباره کاری که به من [[فرمان]] داده بود و من کوتاهی کرده بودم، مؤاخذه‌ام نکرد. زمانی که یکی از اهل خانه وی مرا به سبب کاری [[سرزنش]] می‌کرد،‌ آن [[حضرت]] می‌فرمود: "رهایش کن که اگر شدنی بود انجام گرفته بود"<ref>منتهی السؤل، ج ۲، ص ۴۴۹؛ تقی الدین احمد بن علی مقریزی، إمتاع الأسماع، ج ۲، ص ۲۳۵ - ۲۳۶ و اسدالغابه، ج ۱، ص ۳۶ و با اندکی اختلاف در: الطبقات الکبری، ج ۷، ص ۱۲.</ref>.‌ ایشان [[مسلمانان]] را نیز از [[سرزنش]] دیگران برحذر می‌داشت و می‌فرمود: "هرکس مؤمنی را به چیزی (به سبب گناهی) ملامت کند، نمیرد تا آنکه خودش آن را انجام دهد"<ref>الطبرانی، المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۱۹۱؛ الترمذی، سنن، ج ۴، ص ۷۱ و مجموعه ورام، ج ۱، ص ۱۱۳.‌</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۳۷۹.</ref>.