ویژگی حکومت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[حکومت واحد جهانی]]<ref>ر.ک: در فجر ساحل، محمّد حکیمی، ص۳۶ به بعد.</ref>:''' [[حکومت]] [[مهدی]]{{ع}} [[جهانی]] خواهد بود و [[شرق]] و [[غرب]] عالم را فرا خواهد گرفت. همه قدرت‌های [[شیطانی]] توسط [[مهدی]]{{ع}} نابود میشوند و با اقتدای [[عیسی]] [[روح]] [[الله]]{{ع}} به [[حضرت مهدی]] [[پیروان]] دو [[شریعت]] بزرگ [[الهی]] که در [[جهان]] وجود دارند یعنی [[اسلام]] و [[مسیحیّت]] از او [[اطاعت]] خواهند کرد. به [[حدیث]] زیر توجّه کنید: {{متن حدیث|عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: إِنَّ خُلَفَائِي وَ أَوْصِيَائِي وَ حُجَجَ اللَّهِ عَلَى الْخَلْقِ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ أَوَّلُهُمْ أَخِي وَ آخِرُهُمْ وَلَدِي قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ أَخُوكَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ قِيلَ فَمَنْ وَلَدُكَ قَالَ الْمَهْدِيُّ الَّذِي يَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَخْرُجَ فِيهِ وَلَدِيَ الْمَهْدِيُّ فَيَنْزِلَ رُوحُ اللَّهِ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ فَيُصَلِّيَ خَلْفَهُ وَ تُشْرِقَ الْأَرْضُ بِنُورِهِ وَ يَبْلُغَ سُلْطَانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِبَ}}<ref>کمال الدین، باب ۲۴، حدیث ۲۷، ص۲۶۵ و ۲۶۶؛ ر.ک: همان، باب ۳۲، ج۱۶، ص۳۱۰.</ref>.

#'''[[حاکمیّت]] [[عدالت]]:''' در [[دولت]] [[حقّ]] امتیازات و انحصارات ناحقّ از بین خواهد رفت و این‌گونه نیست که [[ثروت]] و امتیازات [[اقتصادی]] در [[اختیار]] گروه خاصّی باشد. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا اضْمَحَلَّتِ الْقَطَائِعُ فَلَا قَطَائِعَ...}}<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۹.</ref>؛ هنگامی که [[قائم]]، [[قیام]] کند [[قطایع]] از میان خواهد رفت. [[قطایع]] زمین‌هایی بود که از سوی [[حکّام]] به [[نزدیکان]] آنها داده می‌شد و در واقع امتیازات و انحصارات [[اقتصادی]] خاصّی بود که در [[اختیار]] هیئت حاکمه قرار داشت و به [[وسیله]] آنها فاصله طبقاتی در [[جامعه]] زیاد‌تر می‌شد. [[امام رضا]]{{ع}} فرمود: "... هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[زمین]] را به [[نور]] خود [[نورانیّت]] می‌بخشد و [[میزان]] [[عدل]] را میان [[مردم]] برقرار می‌کند، پس هیچ کس به دیگری [[ظلم]] نخواهد کرد"<ref>کمال الدین، باب ۳۵، ج۵، ص۳۴۶.</ref>. و در [[احادیث]] فراوانی آمده است: {{متن حدیث|يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً }}<ref>از جمله کمال الدین، باب ۳۵، ج۷، ص۳۵۱.</ref>؛

#'''[[رشد عقلانی]] و [[علمی]]:''' هر چند [[عقل]] [[بشر]] به طور طبیعی در حال [[رشد]] است و هر چه زمان میگذرد بیشتر بر آن افزوده می‌شود، ولی در [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} این امر به اوج خود می‌رسد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند دست خود را بر سر [[بندگان]] می‌نهد و خردهای آنان را تمرکز و تجمّع می‌بخشد و دریافت‌های [[عقلانی]] و اخلاقیّات [[مردم]] را [[تکامل]] می‌بخشد"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۳۶.</ref>. هم چنین فرمود: "به شما همگی [[حکمت]] و [[علم]] داده می‌شود"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۵۲.</ref>.

#'''[[حاکمیت اسلام]]:''' در [[حدیثی]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "[[حکومت]] [[مهدی]] [[شرق]] و [[غرب]] عالم را فرا خواهد گرفت و [[خدای عزّ و جلّ]] [[دین]] خود را بر همه [[دین‌ها]] [[پیروز]] خواهد کرد؛ هر چند [[مشرکان]] نخواهند، آن‌گاه در [[زمین]] معبودی جز [[خدای عزّ و جلّ]] باقی نخواهد ماند. اعم از [[بت]] و غیر آن؛ مگر آنکه در [[آتش]] ریخته و سوزانده می‌شود"<ref>کمال الدین، باب ۳۲، ج۱۶، ص۳۱۰.</ref>.

#'''[[حاکمیّت]] [[امنیت]]:''' علاوه بر [[آیه]] مذکور - که این مطلب را با صراحت بیان فرموده - [[روایات]] فراوانی نیز از [[امنیّت]] و [[آرامش]] همگانی در [[دولت حضرت مهدی]]{{ع}} خبر می‌دهد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[آسمان]] [[باران]] خود را به [[قدر]] لازم باراند و [[زمین]] گیاهان خود را برویاند و [[کینه‌ها]] از دل‌های [[بندگان]] بیرون رود و حیوانات با [[مسالمت]] [[رفتار]] کنند تا جایی که [[زن]] با همه [[زیور]] و [[زینت]] خویش، از [[عراق]] تا [[شام]] برود و گام نمی‌نهد مگر بر گیاه و هیچ خطری از جمله خطر درندگان او را به [[وحشت]] نمی‌اندازد".

#'''[[حاکمیّت]] [[همیاری]] و صمیمیّت:''' در [[دوران ظهور]] [[مؤمنان]] بسیار به هم نزدیک‌اند و گویی یک [[جان]] هستند در کالبدهای متفاوت تا جایی که هر کس از افراد می‌تواند هر چه [[نیاز]] دارد بدون هیچ گونه ممانعتی از جیب دیگری بر دارد<ref>الاختصاص، ص۲۴.</ref>. [[مسلمانان]] در معاملات بین خود از یکدیگر سود نگیرند<ref>وسایل الشیعه، ابواب التجارة.</ref>.