سلامت روان از دیدگاه قرآن (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسندگان در چکیده مقاله می‌نویسند: «[[تمسک به قرآن]] و [[دین]] باوری به [[زندگی]] [[انسان‌ها]] معنا می‌‌دهد و این موجب [[آرامش]] بخشی بسیاری از حوادث و رویدادها در [[جهان هستی]] است،که از این طریق به [[انسان]] [[آرامش روانی]] دست می‌‌دهد. [[قرآن]] روش‌های چندی در روان درمانی پیش گرفته است که مهم ترین آنها ایجاد تعدیل یا تغییر در شخصیت و [[رفتار]] است. [[هدف]] اساسی روان درمانی را تغییر نوع تفکرات بیماران [[روانی]] درباره خود، هستی، [[مردم]] و [[زندگی]]، [[مشکلات]] و اهداف [[زندگی]] دانسته‌اند. در [[قرآن]] توصیف [[شخصیت انسان]] و خصوصیات عمومی آن که باعث تمایز [[انسان]] از دیگر آفریده‌ها می‌‌شود، آمده است. همچنین [[قرآن]] می‌‌کوشد تا میان انگیزه‌های متنوع و متعدد [[تعادل]] ایجاد کرده و [[انسان]] را از [[اضطراب]] و درگیری‌های [[روانی]] رهایی دهد. [[قرآن]] همه انگیزه‌ها را می‌‌پذیرد و آن را به عنوان [[غرایز]] یا [[فطرت]] مورد توجه قرار می‌‌دهد. از این رو [[خداوند]] [[بیان]] درمان و نسخه [[شفابخش]] خویش ذکر [[خدا]] را درمان نهایی هرگونه اضطرابی می‌‌داند سپس با [[بیان]] آموزه‌ها و دستورهایی می‌‌کوشد تا [[انسان]] با به‌کارگیری آنها توازن و [[تعادل]] شخصیتی را در خود ایجاد نماید.که در این مقاله به برخی از آنها شیوه‌های درمانی [[قرآن]] می‌‌پردازیم»<ref name=p1></ref>.