جز
جایگزینی متن - ']]' به ' [['
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[') |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
* شیفتگان [[حضرت]]، عاشقانه نام و یاد او را در هرمناسبت و مقامی بر زبان میآورند. شبوروز، ساعت و دقیقهای نیست که نام [[امام علی|حضرت علی]] در نقطهای از این مرزوبوم از زبان پیر و [[جوان]] و هرطبقه از [[مردم]] طنین نیفکند. کارگری که با پتک بر آهن و فولاد میکوبد "یا علی" میگوید. پیرزنی ضعیف و رنجور که میخواهد از جای خود برخیزد، کوهنوردی که پای بر صخرههای عظیم میگذارد، از "[[علی]]" مدد میجوید. رانندهای که پشت [[فرمان]] اتومبیل نشسته است و در این روزگار سرشار از حادثه و جنجال از خیابانهای شلوغ یا گردنۀ کوهستانها میگذرد [[علی]] را به [[یاری]] میطلبد. شناگری که در [[آب]] [[غوطه]] میخورد، کشتیگیری که در جستجوی افتخار و [[سربلندی]] برای [[ملت]] و مملکت خویش است، تازه عروسی که در [[انتظار]] تولّد نوزاد است، سیاستمداری که در تعیین [[سرنوشت]] [[دولت]] و ملّتی سهیم است، پزشکی که کارد جرّاحی را در [[قلب]] و سینۀ [[نوجوانی]] آرزومند فرو میبرد، همه و همه با بانگ یا علی دست به کار میشوند و جای شگفتی نیست که تمام موفقیت و [[پیروزی]] خود و بستگان خویش را مدیون همین نام [[مقدس]] میدانند. دلبستگی و [[باور]] [[مردم]] به [[مولا ]][[امام علی|علی]]{{ع}} به حدّی است که همواره مورد تعجّب کسانی قرار گرفته که از [[فرهنگ]] و [[زندگی]] و [[باور]] این [[مردم]] دور میباشند. یکی از حریفهای مرحوم تختی، قهرمان [[کشتی]] [[ایران]] و [[جهان]] روزی به وی میگوید: تو چرا هرگاه در [[کشتی]] در مخمصه میافتی، "یا علی" میگویی؟ تختی در جواب گفت: این نام، [[زور]] مرا دوبرابر میکند. آن حریف میپرسد: هرکسی "یا علی" بگوید زورش دوبرابر میشود؟ مرحوم تختی گفت: فقط کسی که از سر [[اخلاص]] و [[باور]] در [[دعای فرج]] نیز با تعبیر "یا [[محمّد]] یا علیّ" از این دو [[حجت]] [[الهی]] کمک خواسته میشود، چراکه مجرای [[فیض]] الهیاند. به فرمودۀ [[پیامبر]]، "یا علی" طنین صدایی است که هنگام کوبیدن کوبۀ در [[بهشت]] به گوش میرسد: {{عربی|إنّ حلقة باب الجنّة من یاقوتة حمراء علی صفائح الذّهب فإذا دقّت الحلقة علی الصّفحة طنّت و قالت: یا علیّ}}<ref> بحارالأنوار، ج ۸ ص ۱۲۲</ref> از آنجا که [[امام علی|علی]]{{ع}} در [[فرهنگ دینی]] ما [[مظهر]] [[یاریرسانی]] و [[حمایت]] از درماندگان است، ندای یا علی مدد ورد زبان [[شیعه]] است و چه در [[ناتوانی]] جسمی و چه در آزردگی و خستگی روحی از او مدد میگیرند: در [[تاریخ]] حکومتهای [[شیعی]] در جنوب [[هند]] نیز آمده است که وقتی رامجیا با ارتشی قدرتمند و متشکّل از دویستهزار سرباز هندو برای نابودی کامل حکومتهای [[شیعه]] و ایرانی روانۀ مرزهای حکومتهای [[شیعه]] شدند، [[لشکر]] [[شیعه]] و ایرانی که تعداد آنها مقابل [[لشکر]] قدرتمند "ویجانگر" محدود بود، با رمز [[مبارک]] یا علی به [[ارتش]] ویجانگر حمله بردند و توانستند مهاجمان را تنها در چهار ساعت تارومار نمایند. این [[پیروزی]] تاریخی [[لشکر]] [[شیعه]] و ایرانی که با نام [[مقدّس]] یا علی به دست آمد، مسیر [[تاریخ]] قرون وسطای [[هند]] را کاملا تغییر داد<ref>مجله «مشکوة»، آستان قدس رضوی، شماره ۶۸، ۶۹، ص ۸۰</ref> این [[اعتقادات]] و سنّتهای مردمی، ریشه در [[باورهای دینی]] و [[احادیث اسلامی]] دارد و در [[روایات]]، یاد [[امام علی|علی]]{{ع}} هم [[عبادت]] به شمار آمده است و هیچ منافاتی با [[توحید]] ندارد. هرچند وهّابیان، صدا زدن غیر [[خدا]] را در [[دعا]] [[شرک]] میپندارند، ولی در [[فرهنگ شیعی]]، [[توحید]] محض، توجّه به ابواب [[فیض الهی]] است و نام [[مقدس]] [[ائمه]] از جملۀ این ابواب است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۶۱۱.</ref> | * شیفتگان [[حضرت]]، عاشقانه نام و یاد او را در هرمناسبت و مقامی بر زبان میآورند. شبوروز، ساعت و دقیقهای نیست که نام [[امام علی|حضرت علی]] در نقطهای از این مرزوبوم از زبان پیر و [[جوان]] و هرطبقه از [[مردم]] طنین نیفکند. کارگری که با پتک بر آهن و فولاد میکوبد "یا علی" میگوید. پیرزنی ضعیف و رنجور که میخواهد از جای خود برخیزد، کوهنوردی که پای بر صخرههای عظیم میگذارد، از "[[علی]]" مدد میجوید. رانندهای که پشت [[فرمان]] اتومبیل نشسته است و در این روزگار سرشار از حادثه و جنجال از خیابانهای شلوغ یا گردنۀ کوهستانها میگذرد [[علی]] را به [[یاری]] میطلبد. شناگری که در [[آب]] [[غوطه]] میخورد، کشتیگیری که در جستجوی افتخار و [[سربلندی]] برای [[ملت]] و مملکت خویش است، تازه عروسی که در [[انتظار]] تولّد نوزاد است، سیاستمداری که در تعیین [[سرنوشت]] [[دولت]] و ملّتی سهیم است، پزشکی که کارد جرّاحی را در [[قلب]] و سینۀ [[نوجوانی]] آرزومند فرو میبرد، همه و همه با بانگ یا علی دست به کار میشوند و جای شگفتی نیست که تمام موفقیت و [[پیروزی]] خود و بستگان خویش را مدیون همین نام [[مقدس]] میدانند. دلبستگی و [[باور]] [[مردم]] به [[مولا ]] [[امام علی|علی]]{{ع}} به حدّی است که همواره مورد تعجّب کسانی قرار گرفته که از [[فرهنگ]] و [[زندگی]] و [[باور]] این [[مردم]] دور میباشند. یکی از حریفهای مرحوم تختی، قهرمان [[کشتی]] [[ایران]] و [[جهان]] روزی به وی میگوید: تو چرا هرگاه در [[کشتی]] در مخمصه میافتی، "یا علی" میگویی؟ تختی در جواب گفت: این نام، [[زور]] مرا دوبرابر میکند. آن حریف میپرسد: هرکسی "یا علی" بگوید زورش دوبرابر میشود؟ مرحوم تختی گفت: فقط کسی که از سر [[اخلاص]] و [[باور]] در [[دعای فرج]] نیز با تعبیر "یا [[محمّد]] یا علیّ" از این دو [[حجت]] [[الهی]] کمک خواسته میشود، چراکه مجرای [[فیض]] الهیاند. به فرمودۀ [[پیامبر]]، "یا علی" طنین صدایی است که هنگام کوبیدن کوبۀ در [[بهشت]] به گوش میرسد: {{عربی|إنّ حلقة باب الجنّة من یاقوتة حمراء علی صفائح الذّهب فإذا دقّت الحلقة علی الصّفحة طنّت و قالت: یا علیّ}}<ref> بحارالأنوار، ج ۸ ص ۱۲۲</ref> از آنجا که [[امام علی|علی]]{{ع}} در [[فرهنگ دینی]] ما [[مظهر]] [[یاریرسانی]] و [[حمایت]] از درماندگان است، ندای یا علی مدد ورد زبان [[شیعه]] است و چه در [[ناتوانی]] جسمی و چه در آزردگی و خستگی روحی از او مدد میگیرند: در [[تاریخ]] حکومتهای [[شیعی]] در جنوب [[هند]] نیز آمده است که وقتی رامجیا با ارتشی قدرتمند و متشکّل از دویستهزار سرباز هندو برای نابودی کامل حکومتهای [[شیعه]] و ایرانی روانۀ مرزهای حکومتهای [[شیعه]] شدند، [[لشکر]] [[شیعه]] و ایرانی که تعداد آنها مقابل [[لشکر]] قدرتمند "ویجانگر" محدود بود، با رمز [[مبارک]] یا علی به [[ارتش]] ویجانگر حمله بردند و توانستند مهاجمان را تنها در چهار ساعت تارومار نمایند. این [[پیروزی]] تاریخی [[لشکر]] [[شیعه]] و ایرانی که با نام [[مقدّس]] یا علی به دست آمد، مسیر [[تاریخ]] قرون وسطای [[هند]] را کاملا تغییر داد<ref>مجله «مشکوة»، آستان قدس رضوی، شماره ۶۸، ۶۹، ص ۸۰</ref> این [[اعتقادات]] و سنّتهای مردمی، ریشه در [[باورهای دینی]] و [[احادیث اسلامی]] دارد و در [[روایات]]، یاد [[امام علی|علی]]{{ع}} هم [[عبادت]] به شمار آمده است و هیچ منافاتی با [[توحید]] ندارد. هرچند وهّابیان، صدا زدن غیر [[خدا]] را در [[دعا]] [[شرک]] میپندارند، ولی در [[فرهنگ شیعی]]، [[توحید]] محض، توجّه به ابواب [[فیض الهی]] است و نام [[مقدس]] [[ائمه]] از جملۀ این ابواب است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۶۱۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |