بحث:علی بن ابی طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - ' ]]' به ' [['
جز (جایگزینی متن - ')| ' به ')|')
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ' [[')
خط ۴۶: خط ۴۶:


[[علی]]{{ع}} در [[مکتب]] [[تربیتی]] [[رسول خدا]]{{صل}}: زمانی که [[قریش]] در [[سختی]] معیشت بودند روزی [[رسول خدا]]{{صل}} به [[عباس]] عموی خود که وضعیت [[مالی]] خوبی داشت فرمود: برادرت [[ابوطالب]] عائله زیادی دارد، برای کم کردن فشار و [[سختی]] [[زندگی]] هر یک از ما فرزندی از [[فرزندان]] او را تحت کفالت خود قرار دهیم. [[ابوطالب]] با این پیشنهاد آنان موافقت کرد و [[رسول خدا]]{{صل}} [[علی]]{{ع}} و [[عباس]] [[جعفر]] را با خود به خانه بردند و [[علی]]{{ع}} تا زمان [[بعثت]] [[رسول خدا]]{{صل}} درخانه آن [[حضرت]] بود<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۲، ص ۵۸ و سیره ابن هاشم، ج۱، ص ۱۶۲ و شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص ۲۰۰ و بحارالانوار، ج۱۸، ص۲۰۹.</ref>.
[[علی]]{{ع}} در [[مکتب]] [[تربیتی]] [[رسول خدا]]{{صل}}: زمانی که [[قریش]] در [[سختی]] معیشت بودند روزی [[رسول خدا]]{{صل}} به [[عباس]] عموی خود که وضعیت [[مالی]] خوبی داشت فرمود: برادرت [[ابوطالب]] عائله زیادی دارد، برای کم کردن فشار و [[سختی]] [[زندگی]] هر یک از ما فرزندی از [[فرزندان]] او را تحت کفالت خود قرار دهیم. [[ابوطالب]] با این پیشنهاد آنان موافقت کرد و [[رسول خدا]]{{صل}} [[علی]]{{ع}} و [[عباس]] [[جعفر]] را با خود به خانه بردند و [[علی]]{{ع}} تا زمان [[بعثت]] [[رسول خدا]]{{صل}} درخانه آن [[حضرت]] بود<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج۲، ص ۵۸ و سیره ابن هاشم، ج۱، ص ۱۶۲ و شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص ۲۰۰ و بحارالانوار، ج۱۸، ص۲۰۹.</ref>.
[[محبت]] [[پدری ]][[رسول خدا]]{{صل}} نسبت به [[علی]]{{ع}} به قدری زیاد است که او را محبوب‌ترین [[فرزندان]] خود می‌دانست. [[فضل بن عباس]] می‌گوید: از پدرم پرسیدم: [[رسول خدا]]{{صل}} کدام یک از فرزندانش را بیشتر [[دوست]] می‌داشت؟ در پاسخ گفت: علی بن ابی طالب را. به او گفتم: من از [[فرزندان]] [[رسول خدا]] سوال کردم. در جواب گفت: [[علی]] نزد [[پیامبر]] محبوب‌تر از تمام فرزندانش بود و [[مهربانی]] و [[رأفت]] [[رسول خدا]] با [[علی]] بیشتر از [[مهربانی]] او با [[فرزندان]] خودش بود [[علی]] هیچ‌گاه از [[پیامبر]] جدا نشد مگر در سفری که با [[خدیجه]] به مسافرت رفته بود. هیچ پدری نیافتم که به فرزندش آن‌گونه که [[پیامبر]] به [[علی]] [[خیرخواهی]] می‌کرد، [[خیرخواهی]] کند و هیچ فرزندی را نیافتم که آن‌گونه که [[علی]] از [[پیامبر]] [[اطاعت]] می‌کرد از پدرش [[تبعیت]] کند<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص ۲۰۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]].</ref>.
[[محبت]] [[پدری]] [[رسول خدا]]{{صل}} نسبت به [[علی]]{{ع}} به قدری زیاد است که او را محبوب‌ترین [[فرزندان]] خود می‌دانست. [[فضل بن عباس]] می‌گوید: از پدرم پرسیدم: [[رسول خدا]]{{صل}} کدام یک از فرزندانش را بیشتر [[دوست]] می‌داشت؟ در پاسخ گفت: علی بن ابی طالب را. به او گفتم: من از [[فرزندان]] [[رسول خدا]] سوال کردم. در جواب گفت: [[علی]] نزد [[پیامبر]] محبوب‌تر از تمام فرزندانش بود و [[مهربانی]] و [[رأفت]] [[رسول خدا]] با [[علی]] بیشتر از [[مهربانی]] او با [[فرزندان]] خودش بود [[علی]] هیچ‌گاه از [[پیامبر]] جدا نشد مگر در سفری که با [[خدیجه]] به مسافرت رفته بود. هیچ پدری نیافتم که به فرزندش آن‌گونه که [[پیامبر]] به [[علی]] [[خیرخواهی]] می‌کرد، [[خیرخواهی]] کند و هیچ فرزندی را نیافتم که آن‌گونه که [[علی]] از [[پیامبر]] [[اطاعت]] می‌کرد از پدرش [[تبعیت]] کند<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص ۲۰۰.</ref>.<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]].</ref>.


[[امیرالمؤمنین]] درباره [[پیروی]] محض و کسب [[ادب]] و [[اخلاق]] والای [[انسانی]] از [[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ لَقَدْ كُنْتُ‏ أَتَّبِعُهُ‏ اتِّبَاعَ‏ الْفَصِيلِ‏ أَثَرَ أُمِّهِ يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ يَأْمُرُنِي بِالاقْتِدَاءِ بِهِ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲. من همچون بچه شتری که در پی مادرش می‌رود در پی رسول خدا، ص بودم و از او جدا نمی‌شدم. او هر روز نشانه تازه‌ای از اخلاق نیکو برایم اشکار می‌کرد و به من فرمان می‌‌داد که به او اقتدا کنم. </ref>. عبارت {{متن حدیث|أَتَّبِعُهُ‏ اتِّبَاعَ‏ الْفَصِيلِ‏ أَثَرَ أُمِّهِ}} کنایه از شدت ملازمت و [[همراهی]] [[علی]]{{ع}} با [[رسول خدا]]{{صل}} است. در سخن دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ أَنَا مِنْ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ كَالضَّوْءِ مِنَ‏ الضَّوْءِ وَ الذِّرَاعِ مِنَ الْعَضُدِ }}<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۵. رابطه من با رسول خدا، ص همانند دو نور منشعب از یکدیگر و دو نخل به هم پیوسته و به مانند آرنج و بازوست. </ref>.<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]].</ref>.
[[امیرالمؤمنین]] درباره [[پیروی]] محض و کسب [[ادب]] و [[اخلاق]] والای [[انسانی]] از [[رسول خدا]]{{صل}} می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ لَقَدْ كُنْتُ‏ أَتَّبِعُهُ‏ اتِّبَاعَ‏ الْفَصِيلِ‏ أَثَرَ أُمِّهِ يَرْفَعُ لِي فِي كُلِّ يَوْمٍ مِنْ أَخْلَاقِهِ عَلَماً وَ يَأْمُرُنِي بِالاقْتِدَاءِ بِهِ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲. من همچون بچه شتری که در پی مادرش می‌رود در پی رسول خدا، ص بودم و از او جدا نمی‌شدم. او هر روز نشانه تازه‌ای از اخلاق نیکو برایم اشکار می‌کرد و به من فرمان می‌‌داد که به او اقتدا کنم. </ref>. عبارت {{متن حدیث|أَتَّبِعُهُ‏ اتِّبَاعَ‏ الْفَصِيلِ‏ أَثَرَ أُمِّهِ}} کنایه از شدت ملازمت و [[همراهی]] [[علی]]{{ع}} با [[رسول خدا]]{{صل}} است. در سخن دیگر می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ أَنَا مِنْ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ كَالضَّوْءِ مِنَ‏ الضَّوْءِ وَ الذِّرَاعِ مِنَ الْعَضُدِ }}<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۵. رابطه من با رسول خدا، ص همانند دو نور منشعب از یکدیگر و دو نخل به هم پیوسته و به مانند آرنج و بازوست. </ref>.<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]].</ref>.
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش