جز
جایگزینی متن - 'فیاض‌بخش، محمد تقی و محسنی، فرید،' به 'فیاض‌بخش و محسنی،'
(صفحه‌ای تازه حاوی «==رابطه قرآن و نفوس انسانی در "حکمت متعالیه"== *ملاصدرا، بنا بر اصول...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'فیاض‌بخش، محمد تقی و محسنی، فرید،' به 'فیاض‌بخش و محسنی،') |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
*هرچند اعطای این [[مقامات]]، مواهبی [[الهی]] است، ولی [[افعال خداوند]] [[حکیم]] از سر [[حکمت]] است و اگر به کسی عنایتی می‌نماید، به [[دلیل]] استعداد و ظرفیّتی است که خود کسب نموده است. | *هرچند اعطای این [[مقامات]]، مواهبی [[الهی]] است، ولی [[افعال خداوند]] [[حکیم]] از سر [[حکمت]] است و اگر به کسی عنایتی می‌نماید، به [[دلیل]] استعداد و ظرفیّتی است که خود کسب نموده است. | ||
*دراین راستا باید [[عنایت]] داشت که اگر [[قرآن]] در مقامی علیّ و [[کریم]] است و در سیر نزولی نیز به [[وسیله]] سفیرانی [[کریم]] و [[شریف]] حمل می‌گردد و در صحیفه‌هایی مطهّر و مکرَّم مضبوط است{{متن قرآن|كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ بِأَيْدِي سَفَرَةٍ كِرَامٍ بَرَرَةٍ}}<ref> «نه چنین است؛ آن (قرآن) به راستی یادکردی است که هر کس خواهد از آن پند می‌گیرد در اوراقی ارجمند است والا رتبه و پاک به دست نویسندگانی که ارجمند و نیکویند» سوره عبس، آیه ۱۱-۱۶.</ref>، طبعاً می‌باید بر نفوسی [[شریف]] و مکرّم و مطهّر عرضه گردد و در قلوبی بلندمرتبه و [[کریم]] جای گیرد. | *دراین راستا باید [[عنایت]] داشت که اگر [[قرآن]] در مقامی علیّ و [[کریم]] است و در سیر نزولی نیز به [[وسیله]] سفیرانی [[کریم]] و [[شریف]] حمل می‌گردد و در صحیفه‌هایی مطهّر و مکرَّم مضبوط است{{متن قرآن|كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ بِأَيْدِي سَفَرَةٍ كِرَامٍ بَرَرَةٍ}}<ref> «نه چنین است؛ آن (قرآن) به راستی یادکردی است که هر کس خواهد از آن پند می‌گیرد در اوراقی ارجمند است والا رتبه و پاک به دست نویسندگانی که ارجمند و نیکویند» سوره عبس، آیه ۱۱-۱۶.</ref>، طبعاً می‌باید بر نفوسی [[شریف]] و مکرّم و مطهّر عرضه گردد و در قلوبی بلندمرتبه و [[کریم]] جای گیرد. | ||
*با توجّه به این مقدّمات، روشن می‌شود که عالی‌ترین مراتب [[قرآن]]، اختصاص به عالی‌ترین [[انسان‌ها]]، یعنی "[[انسان کامل]]" دارد؛ کسی که نفسش در اشرف مدارج انسانیّت مستقر است و [[فطرت الهی]]] او در [[بهترین]] و روشن‌ترین [[مقام]] تجلّی نموده است. چنین مرتبه‌ای از [[نفوس]] [[انسانی]]، عین [[عقل]] و [[ایمان]] و [[اسلام]] است؛ کسی که از یک سو متعلّم به همه اسماء [[الهی]] است و در نتیجه، واجد [[علوم]] اوّلین و آخرین است و حاملی [[امین]] در حمل [[امانت]] [[ولایت الهی]] است و از سوی دیگر، بنا بر [[اتّحاد]] ظرف و مظروف، صاحب [[مقام ولایت]] و [[خلافت الهی]] بر خلایق و [[هادی]] آنان به سوی [[حقیقت توحید]] است<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش| | *با توجّه به این مقدّمات، روشن می‌شود که عالی‌ترین مراتب [[قرآن]]، اختصاص به عالی‌ترین [[انسان‌ها]]، یعنی "[[انسان کامل]]" دارد؛ کسی که نفسش در اشرف مدارج انسانیّت مستقر است و [[فطرت الهی]]] او در [[بهترین]] و روشن‌ترین [[مقام]] تجلّی نموده است. چنین مرتبه‌ای از [[نفوس]] [[انسانی]]، عین [[عقل]] و [[ایمان]] و [[اسلام]] است؛ کسی که از یک سو متعلّم به همه اسماء [[الهی]] است و در نتیجه، واجد [[علوم]] اوّلین و آخرین است و حاملی [[امین]] در حمل [[امانت]] [[ولایت الهی]] است و از سوی دیگر، بنا بر [[اتّحاد]] ظرف و مظروف، صاحب [[مقام ولایت]] و [[خلافت الهی]] بر خلایق و [[هادی]] آنان به سوی [[حقیقت توحید]] است<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۱ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۱، ص:۳۶۲-۳۶۵.</ref>. | ||