لهو و لعب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[لهو و لعب (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>

<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">

[[بازی]] و لعب و [[لهو]]، جنبه‌های مختلفی از مطلوب و [[مباح]] تا [[مکروه]] و [[حرام]] در [[فرهنگ]] [[قرآنی]] دارد. اما آنچه مربوط به این بحث می‌باشد، آنهایی است که جنبه [[ایستادگی]] در برابر [[پیامبر]] به خاطر [[تعلق به دنیا]] و سرگرمی‌ها و یا [[انتخاب]] [[دنیا]] در برابر [[آخرت]] دارد و نوعی [[مخالفت]] با [[دعوت]] آن [[حضرت]] شمرده می‌شود و [[قرآن]] [[دستور]] گذر کردن از آن را به [[پیامبر]] می‌دهد. یا در تحلیلی انسان‌شناسانه [[دلیل]] [[مخالفت]] عده‌ای با [[پیامبر]] را بیان می‌کند. چنان‌که یکی از موارد [[نکوهش]] [[بازی]] با [[دین]] و [[سوء]] استفاده از [[دین]] برای مقاصد دنیاطلبانه است.

#{{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا أُولَئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ}}<ref>«و آنان را که دین خویش به بازیچه و سرگرمی گرفتند و زندگانی دنیا آنان را فریفت رها کن و به آن (قرآن) پند ده، مبادا کسی برای آنچه کرده است نومید و نابود گردد، در حالی که او را در برابر خداوند میانجی و یاوری نباشد و هر جایگزینی (به سربها) دهد از او پذیرفته نشود؛ اینان کسانی هستند که برای کارهایی که کرده‌اند نومید و نابود گردیده‌اند؛ آنان را برای کفری که ورزیده‌اند، نوشابه‌ای از آب جوشان و عذابی دردناک خواهد بود» سوره انعام، آیه ۷۰.</ref>.

#{{متن قرآن|فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ}}<ref>«پس آنان را واگذار تا یاوه گویند و به بازی پردازند تا آن روز را که به آنان وعده می‌دهند ببینند» سوره زخرف، آیه ۸۳.</ref>.

در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است:

#[[پیامبر]] [[وظیفه]] دار [[بی‌اعتنایی]] به تبدیل کنندگان [[دین خدا]] به ملعبه و بازیچه: {{متن قرآن|وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا}}؛

#لعب و بازیگری با حقیت [[دینی]] - [[قیامت]] - به [[وسیله]] سخنان [[باطل]]، [[شیوه]] [[تکذیب‌کنندگان]] [[خدا]] و [[پیامبر]]: ({{متن قرآن|فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ * الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ * هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ}}؛

#لعب و بازیچه قرارداده شدن [[آیات]] [[خدا]]، از سوی [[منافقان]]: {{متن قرآن|يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ... * وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ...}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۵۹۰.</ref>.

== جستارهای وابسته ==