امنیت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'زوال' به 'زوال'
جز (جایگزینی متن - '[[رده: ' به '[[رده:')
جز (جایگزینی متن - 'زوال' به 'زوال')
خط ۱۰: خط ۱۰:


==مقدمه==
==مقدمه==
*[[أمن]]: [[اطمینان]] نفس و [[زوال]] [[خوف]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۹۰.</ref>، [[اطمینان]] نفس هنگام [[خوف]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۷.</ref>، ضد [[خوف]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۸۸.</ref>، [[آسایش]] و [[امان]] و ایمن‌ بودن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۹.</ref>.  
*[[أمن]]: [[اطمینان]] نفس و زوال [[خوف]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۹۰.</ref>، [[اطمینان]] نفس هنگام [[خوف]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۷.</ref>، ضد [[خوف]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۸۸.</ref>، [[آسایش]] و [[امان]] و ایمن‌ بودن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۹.</ref>.  
*{{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ}}<ref>«و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.</ref>.
*{{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ}}<ref>«و هنگامی که خبری از ایمنی یا بیم به ایشان برسد آن را فاش می‌کنند» سوره نساء، آیه ۸۳.</ref>.
*[[امنیت]] دو جنبه دارد: [[امنیت]] فردی و [[امنیت اجتماعی]]. [[مسئولیت]] برقراری هر دو بُعد از [[امنیت]] را [[نظام سیاسی]] و [[دولت]] بر عهده دارند؛ امّا در [[جامعه]] [[قرآنی]] [[مؤمنان]] با [[آراستگی]] به صفت [[ایمان]]، در وجود خود [[امنیت]] ایجاد می‌کنند تا کسی از [[تجاوز]] و تعدّی آنان، دچار [[ظلم]] نگردد <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref>؛ بدین ترتیب [[امنیت اجتماعی]] در درون و [[باطن]] آحاد و اعضای [[جامعه]] خاستگاه می‌یابد که بسیار [[استوار]] و خدشه‌ناپذیر خواهد بود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۵.</ref>.
*[[امنیت]] دو جنبه دارد: [[امنیت]] فردی و [[امنیت اجتماعی]]. [[مسئولیت]] برقراری هر دو بُعد از [[امنیت]] را [[نظام سیاسی]] و [[دولت]] بر عهده دارند؛ امّا در [[جامعه]] [[قرآنی]] [[مؤمنان]] با [[آراستگی]] به صفت [[ایمان]]، در وجود خود [[امنیت]] ایجاد می‌کنند تا کسی از [[تجاوز]] و تعدّی آنان، دچار [[ظلم]] نگردد <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۷، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref>؛ بدین ترتیب [[امنیت اجتماعی]] در درون و [[باطن]] آحاد و اعضای [[جامعه]] خاستگاه می‌یابد که بسیار [[استوار]] و خدشه‌ناپذیر خواهد بود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۵.</ref>.
۲۱۸٬۱۹۱

ویرایش