جز
جایگزینی متن - 'میفرماید' به 'میفرماید'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{نبوت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233);...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'میفرماید' به 'میفرماید') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در آیات فوق این موضوعات [[قضا و قدر]] مطرح گردیده است: | در آیات فوق این موضوعات [[قضا و قدر]] مطرح گردیده است: | ||
#تأکید بر این که [[خداوند]] عالم به هر اتفاقی است {{متن قرآن|وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ...}}، زیرا از [[پیامبر]] می‌پرسند آیا چیزی از کار در دست ما هست و چیزی از کار -[[جنگ]] - به سود ماست {{متن قرآن|يَقُولُونَ هَلْ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْءٍ}} بگو: در واقع کار -[[جنگ]] و [[پیروزی]] - همه‌اش به دست خداست {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ}}؛ | #تأکید بر این که [[خداوند]] عالم به هر اتفاقی است {{متن قرآن|وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لَا يَعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ...}}، زیرا از [[پیامبر]] می‌پرسند آیا چیزی از کار در دست ما هست و چیزی از کار -[[جنگ]] - به سود ماست {{متن قرآن|يَقُولُونَ هَلْ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْءٍ}} بگو: در واقع کار -[[جنگ]] و [[پیروزی]] - همه‌اش به دست خداست {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ}}؛ | ||
# [[خداوند]] پس از [[جنگ احد]] این‌گونه | # [[خداوند]] پس از [[جنگ احد]] این‌گونه میفرماید: سپس بعد از آن [[اندوه]] -[[شکست]] [[احد]] - آرامشی به صورت خوابی سبک بر شما فرو فرستاد، که دسته‌ای از شما را فرا گرفت {{متن قرآن|ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِّ أَمَنَةً نُعَاسًا يَغْشَى طَائِفَةً مِنْكُمْ}} ولی دسته‌ای که در [[اندیشه]] جانشان بودند، درباره [[خدا]] گمان‌های [[نادرستی]]، همچون گمان‌های [[دوران جاهلیّت]]، داشتند؛ {{متن قرآن|وَطَائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجَاهِلِيَّةِ}} برخی از آنان در [[دل]] مطلبی دارند که از تو [[پنهان]] می‌کنند {{متن قرآن|يُخْفُونَ فِي أَنْفُسِهِمْ مَا لَا يُبْدُونَ لَكَ}} پیش خود می‌گویند اگر کار به دست ما بود در اینجا کشته نمی‌شدیم {{متن قرآن|يَقُولُونَ لَوْ كَانَ لَنَا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ مَا قُتِلْنَا}} به ایشان بگو اگر در [[خانه]] خود می‌بودید، کسانی که کشته شدن بر ایشان نوشته شده بود به خوابگاه‌های خویش می‌شتافتند {{متن قرآن|قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ}}؛ | ||
# [[دلداری]] [[خداوند]] به [[پیامبر]] با بیان قضای حتمی خود، در باره [[هلاکت]] امت‌های [[کافر]] پیشین: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى * أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَى * وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى}}<ref>{{متن قرآن|وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى}} مقتضای سیاق سابق این است که کلمه $لزاما% به معنای ملازمه باشد، چون هر دو، مصدر باب مفاعله، یعنی $لازم – یلازم% است و مراد از مصدر معنای اسم فاعل باشد، که در این صورت اسم $کان% ضمیری خواهد بود که به کلمه هلاک بر می‌گردد، که در آیه قبلی قرار داشت، و جمله {{متن قرآن|وَأَجَلٌ مُسَمًّى}} عطف بر {{متن قرآن|كَلِمَةٌ سَبَقَتْ}} خواهد بود، و تقدیر کلام {{عربی|و لو لا کلمة سبقت من ربک و اجل مسمی لکان الهلاک ملازما لهم اذا سرفوا و لم یؤمنوا بآیات ربهم}} می‌شود، یعنی اگر قضایی از پروردگارت رانده نشده بود و اجلی معین نگشته بود، هلاک ملازم ایشان بود، چون اسراف ورزیدند و به آیات پروردگار خود ایمان نیاوردند. (ترجمه المیزان، ج۱۴، ص۳۲۶).</ref>؛ | # [[دلداری]] [[خداوند]] به [[پیامبر]] با بیان قضای حتمی خود، در باره [[هلاکت]] امت‌های [[کافر]] پیشین: {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ نَجْزِي مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِآيَاتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى * أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَى * وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى}}<ref>{{متن قرآن|وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى}} مقتضای سیاق سابق این است که کلمه $لزاما% به معنای ملازمه باشد، چون هر دو، مصدر باب مفاعله، یعنی $لازم – یلازم% است و مراد از مصدر معنای اسم فاعل باشد، که در این صورت اسم $کان% ضمیری خواهد بود که به کلمه هلاک بر می‌گردد، که در آیه قبلی قرار داشت، و جمله {{متن قرآن|وَأَجَلٌ مُسَمًّى}} عطف بر {{متن قرآن|كَلِمَةٌ سَبَقَتْ}} خواهد بود، و تقدیر کلام {{عربی|و لو لا کلمة سبقت من ربک و اجل مسمی لکان الهلاک ملازما لهم اذا سرفوا و لم یؤمنوا بآیات ربهم}} می‌شود، یعنی اگر قضایی از پروردگارت رانده نشده بود و اجلی معین نگشته بود، هلاک ملازم ایشان بود، چون اسراف ورزیدند و به آیات پروردگار خود ایمان نیاوردند. (ترجمه المیزان، ج۱۴، ص۳۲۶).</ref>؛ | ||
#توصیه [[خداوند]] به [[صبر]] [[پیامبر]] بر قضا و [[اراده]] او: {{متن قرآن|وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا...}} {{متن قرآن|فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ...}} {{متن قرآن|فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا}}؛ | #توصیه [[خداوند]] به [[صبر]] [[پیامبر]] بر قضا و [[اراده]] او: {{متن قرآن|وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا...}} {{متن قرآن|فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ...}} {{متن قرآن|فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا}}؛ | ||