جز
جایگزینی متن - 'نداری' به 'نداری'
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]') |
جز (جایگزینی متن - 'نداری' به 'نداری') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*به من از تو خبری رسیده که اگر آنرا بهجا آورده باشی خدای خود را بهخشم آوردهای ([[رحمت]] او شامل حالت نمیشود) و [[امام]] و پیشوایت را غضبناک ساختهای (که باید از تو [[انتقام]] بکشد، زیرا خبر رسیده): که تو [[اموال]] [[مسلمانها]] را که نیزهها و اسبهاشان آن را گرد آورده و خونهاشان بر سر آن ریخته شده، در بین عربهای [[خویشاوند]] خود که تو را گزیدهاند قسمت میکنی. پس [[سوگند]] به خدایی که دانه را (زیر [[زمین]]) شکافته و [[انسان]] را آفریده، اگر این کار (که خبر دادهاند) راست باشد، از من نسبت به خود زبونی یابی و از مقدار و مرتبه نزد من سبک گردی. پس [[حق]] پروردگارت را [[خوار]] نگردان و دنیایت را به کاستن دینت آباد مکن که (در روز رستخیز) در جرگه آنان که از جهت کردارها زیانکارترند، خواهی بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 789.</ref>. | *به من از تو خبری رسیده که اگر آنرا بهجا آورده باشی خدای خود را بهخشم آوردهای ([[رحمت]] او شامل حالت نمیشود) و [[امام]] و پیشوایت را غضبناک ساختهای (که باید از تو [[انتقام]] بکشد، زیرا خبر رسیده): که تو [[اموال]] [[مسلمانها]] را که نیزهها و اسبهاشان آن را گرد آورده و خونهاشان بر سر آن ریخته شده، در بین عربهای [[خویشاوند]] خود که تو را گزیدهاند قسمت میکنی. پس [[سوگند]] به خدایی که دانه را (زیر [[زمین]]) شکافته و [[انسان]] را آفریده، اگر این کار (که خبر دادهاند) راست باشد، از من نسبت به خود زبونی یابی و از مقدار و مرتبه نزد من سبک گردی. پس [[حق]] پروردگارت را [[خوار]] نگردان و دنیایت را به کاستن دینت آباد مکن که (در روز رستخیز) در جرگه آنان که از جهت کردارها زیانکارترند، خواهی بود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 789.</ref>. | ||
*[[آگاه]] باش [[حق]] کسی که نزد تو و نزد ماست از [[مسلمانها]] در قسمت کردن این مالها یکسان است: پیش من بر سر آن [[مال]] میآیند و برمیگردند (چنانکه هر کس برای [[آب]] به سرچشمه میرود و برمیگردد و چشمه بیتفاوت به همه [[آب]] میبخشد، بنابراین [[حق]] | *[[آگاه]] باش [[حق]] کسی که نزد تو و نزد ماست از [[مسلمانها]] در قسمت کردن این مالها یکسان است: پیش من بر سر آن [[مال]] میآیند و برمیگردند (چنانکه هر کس برای [[آب]] به سرچشمه میرود و برمیگردد و چشمه بیتفاوت به همه [[آب]] میبخشد، بنابراین [[حق]] نداری آن مالها را به خویشاوندانت اختصاص دهی)<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 789.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == |