دشمنان امام مهدی هنگام قیام: تفاوت میان نسخه‌ها

**[[نصارا]]: از آنجایی که [[امام مهدی]]{{ع}} در [[قیام جهانی]] خود، جز به برپایی [[دستورات الهی]] [[اقدام]] نمی‌کند، از این‌رو همه [[دشمنان]] از جمله [[نصارا]]، در برابر او [[دشمنی]] می‌کنند.

*'''[[مسلمانان]]''': در این بخش، کسانی به [[دشمنی]] با [[حضرت]] بر می‌خیزند که در ظاهر به [[آموزه‌های اسلامی]] [[اعتقاد]] دارند، اما به جهت برخی امور، [[هنگام ظهور]] از [[پیروی]] آن [[حضرت]] سر باز می‌زنند و در صف [[دشمنان]] قرار می‌گیرند. در اینجا به برخی از این افراد و یا گروه‌ها اشاره می‌شود:

**'''راحت طلبان''': "[[راحت‌طلبی]]" ریشه در خود پرستی دارد و [[خودخواهی]]، منشأ همه [[مفاسد]] است. لذت‌طلبی حالتی را در [[انسان]] ایجاد می‌کند که همه معیارهای [[اعتقادی]] و [[اخلاقی]] او را دگرگون می‌سازد. [[لذت]] طلب، [[دین]] را به گونه‌ای توجیه می‌کند که با [[رفاه]] او در تزاحم نباشد؛ او بیشتر به دنبال آن دسته از [[احکام]] ساده و بدون دردسر است که دنیای او در خطر نیفتد. [[انقلاب جهانی امام زمان]]{{ع}}، بدون گذشتن از [[آتش]] و [[خون]] به [[پیروزی]] نمی‌رسد؛ در [[نبرد]] محرومان با [[مستکبران]]، برق تیغ [[بلا]]، [[ایمان‌ها]] را به [[آزمایش]] در می‌آورد. [[مؤمنان راستین]] پیشاپیش به استقبال رفته و خود را برای [[بلاها]] آماده می‌سازند؛ ولی راحت طلبان با دستاویز قرار دادن [[مذهب]]، در پس توجیه وضع و پایگاه خویش هستند. در دوران [[انتظار]]، بیش از همه چیز، در [[فکر]] [[زندگی]] خودند و [[انتظار]] را بیشتر در [[دعا]] و…. می‌جویند.

**'''جمود اندیشان''': از آغاز [[تاریخ اسلام]]، ظاهرگرایان از مهم‌ترین کسانی اندکه [[مانع]] گسترش [[دین]] می‌باشند، کسانی که به [[باطن]] و [[روح]] و [[هدف]] [[دین]] توجه نکرده و افق درکشان فراتر از پوست و قالب را نمی‌نگرد. دور بودن از واقعیت‌های عینی، آنان را کوته بین و به خود محوری دچار کرده، محدود بودن درکشان نسبت به [[دین]]، موجب می‌شود در بحران‌ها و زمان‌های حساس، [[تکلیف]] خود را نشاسند و آن گونه که [[شایسته]] است، از [[پیامبر]] و [[امامان]]{{ع}} [[پیروی]] نکنند و گاهی نیز به رویارویی با آنان بپردازند! هنگام [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، نه فقط [[تحجر]] در [[اندیشه‌ها]] و [[رفتار]] [[اجتماعی]]، از میان نمی‌رود که به گونه‌هایی نو، جلوه می‌کند. [[محمد]] بن أبی حمزه از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: {{متن حدیث|"الْقَائِمُ{{ع}} یَلْقَی فِی حَرْبِهِ مَا لَمْ یَلْقَ رَسُولُ اللهِ{{صل}} إِن رَسُولَ اللهِ ص أَتَاهُمْ وَ هُمْ یَعْبُدُونَ حِجَارَهً مَنْقُورَهً وَ خُشُباً مَنْحُوتَهً وَ إِن الْقَائِمَ یَخْرُجُونَ عَلَیْهِ فَیَتَأَولُونَ عَلَیْهِ کِتَابَ اللهِ وَ یُقَاتِلُونَهُ عَلَیْهِ"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۹۷، ح۳.</ref>؛ [[قائم]]{{ع}} در [[پیکار]] خود با چنان چیزی مواجه خواهد شد که [[رسول خدا]]{{صل}} با آن مواجه نگردید! همانا [[رسول خدا]]{{صل}} در حالی به سوی [[مردم]] می‌آمد که آنان بت‌های سنگی و چوب‌های تراشیده را [[پرستش]] می‌کردند؛ ولی [[قائم]] چنان است که علیه او [[خروج]] می‌کنند و [[کتاب خدا]] را علیه او [[تأویل]] می‌کنند و به استناد همان [[تأویل]] با او به [[جنگ]] بر می‌خیزند: [[فضیل بن یسار]] گوید: شنیدم [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمود: {{متن حدیث||"إِن قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهْلِ الناسِ أَشَد مِما اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللهِ مِنْ جُهالِ الْجَاهِلِیهِ"}}؛ [[قائم]] ما چون [[قیام]] کند، [[مردم]] از روی [[جهل]] با او برخورد می‌کنند؛ شدیدتر از آنچه [[رسول خدا]] با آن از سوی نادانان [[جاهلیت]] روبه رو شد. گفتم: این چگونه ممکن است؟ فرمود: {{متن حدیث|"إِن رَسُولَ اللهِ{{صل}} أَتَی الناسَ وَ هُمْ یَعْبُدُونَ الْحِجَارَهَ وَ الصخُورَ وَ الْعِیدَانَ وَ الْخُشُبَ الْمَنْحُوتَهَ وَ إِن قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَی الناسَ وَ کُلهُمْ یَتَأَولُ عَلَیْهِ کِتَابَ اللهِ یَحْتَج عَلَیْهِ بِهِ ثُم قَالَ أَمَا وَ اللهِ لَیَدْخُلَن عَلَیْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُیُوتِهِمْ کَمَا یَدْخُلُ الْحَر وَ الْقُر"}}<ref>محمد بن ابراهیم نعمانی، الغیبه، ص۲۹۶، ح۱.</ref>؛ همانا [[رسول خدا]] درحالی به سوی [[مردم]] آمد که آنان سنگ و کلوخ و چوب‌های تراشیده و مجسمه‌های چوبین را می‌پرستیدند؛ [[قائم]] ما چون [[قیام]] کند در حالی به سوی [[مردم]] می‌آید که جملگی [[کتاب خدا]] را علیه او [[تأویل]] می‌کنند و بر او بدان [[احتجاج]] می‌نمایند! سپس فرمود: بدانید به [[خدا]] [[سوگند]]! موج دادگستری او بدان گونه که گرما و سرما نفوذ می‌کند تا درون خانه‌های آنان راه خواهد یافت. ناگفته نماند [[امام]]، در مرحله [[دعوت]]، به [[تبیین]] اهداف و [[علل]] اقدامات خود می‌پردازد و ابهامی برای [[مردم]] باقی نمی‌گذارد تا تمام [[حق]] [[آشکار]] گردد. آن گاه که [[حق]] [[آشکار]] شد، اگر [[دشمنان]] از آن سر باز زدند، [[حضرت]] [[اقدام]] [[نظامی]] می‌کند.