نگاهی به پدیده انتظار و آثار حیات‌بخش آن (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'سایر' به 'سایر'
جز (جایگزینی متن - 'روزی' به 'روزی')
جز (جایگزینی متن - 'سایر' به 'سایر')
خط ۳۳: خط ۳۳:


==چکیده مقاله==
==چکیده مقاله==
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «پدیده منجی‌گرایی و فرجام‌اندیشی، [[باور]] [[ظهور]] انسانی والا در پایان هستی و در هم پیچیده‌شدن بساط [[ستم]] و [[پستی]] به شکل‌های مختلف همچون تار و پودی در [[اندیشه‌ها]] و آموزه‌های [[ادیان]] و [[اقوام]] و [[ملل]] مختلف [[جهان]] تنیده شده است. بر این اساس، [[زرتشتیان]] در [[انتظار]] [[سوشیانس]]، [[یهودیان]] در [[انتظار]] ماشیع، مسیحان در [[انتظار]] [[مسیح]] و [[مسلمانان]] چشم به [[راه مهدی]] هستند. در این بین، نگرش [[شیعه]] به پدیده منجی‌گرایی از جهات عدیده دارای ویژگی‌ها و برجستگی‌های مخصوص به خود است. یکی از امتیازات دکترین منجی‌گرایی از نگاه [[شیعه]]، [[اعتقاد]] به [[حضور]] کنونی [[منجی]] میان [[مردم]] از یک‌سو و امکان دسترسی و برقراری ارتباط متقابل و دو سویه با او ـ البته با احراز شرایط لازم ـ از سوی دیگر است. چه، [[زرتشتیان]] [[یهودیان]] و [[سایر]] [[مسلمانان]] اگر چه چشم به راه [[منجی موعود]] دوخته‌اند، با این حال، بر این باوراند که این [[منجی]]، هنوز چشم به [[جهان]] نگشوده و مقدر [[الهی]] چنین است که در فرجام [[تاریخ]]، پا به کره خاکی گذارد. [[مسیحیان]] ـ با توجه به [[اعتقاد]] به حیات کنونی [[عیسی]]{{ع}} ـ با [[شیعیان]] در [[باور]] به بقا و حیات کنونی [[منجی]] هم‌صدا هستند؛ اما از آن جهت که برای [[عیسی]]{{ع}} در دوران [[انتظار]]، نقش چندانی قایل نبوده و راه هرگونه ارتباط دو سویه میان [[مسیحیان]] و [[مسیح]] را مسدود می‌دانند، از دکترین [[شیعه]] در زمینه "منجی‌گرایی" همچنان فاصله دارند. آری؛ [[شیعه]] [[معتقد]] است که [[مهدی]]{{ع}} دوازدهمین [[وصی]] تعیین شده [[پیامبر]]{{صل}} است که در سال ۲۵۵ه‍ متولد شده، با [[شهادت]] [[پدر]] بزرگوارش [[امام حسن عسکری]]{{ع}} از سال ۲۶۰ق تاکنون [[مسؤولیت]] سنگین [[هدایت]] [[علمی]] و [[معنوی]] [[امت اسلامی]] و فیض‌رسانی و [[نور افشانی]] به جهانیان را ـ بسان [[خورشید پشت ابر]] ـ بر عهده داشته و دارد. [[امام عصر]]{{ع}} در تمام دوران گذشته با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های [[امت]]، رخدادهای [[خرد]] و کلان، پیروزی‌ها یا شکست‌های آنان، همراه بوده و بی‌آن‌که بر [[حضور]] [[آشکار]] خود [[اصرار]] ورزد، [[وظایف]] [[الهی]] خود را به انجام رسانده است. این [[حضور]] فعال و پویا همچنان تا روزی که [[فرمان الهی]] مبنی بر [[ظهور]] در رسد و [[امام عصر]]{{ع}} [[اسلام]] را در [[جایگاه]] آخرین و [[کامل‌ترین]] [[دین]] و [[نظام]] [[نامه]] [[زندگی]] در سطح جهانی [[حاکم]] سازد، استمرار خواهد داشت. پیدا است با چنین نگاه و نگرشی به مسأله منجی‌گرایی پدیده [[انتظار]] از نگاه [[شیعه]] دارای مفهوم و ماهیتی خاص بوده و آثار و برکاتی ویژه را به همراه خواهد داشت. ما در این مقاله به دنبال این [[آرمان]]، ماهیت [[انتظار]] و آثار آن از نگاه [[شیعه]] را باز کاوری کرده‌ایم»<ref name=p1></ref>
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «پدیده منجی‌گرایی و فرجام‌اندیشی، [[باور]] [[ظهور]] انسانی والا در پایان هستی و در هم پیچیده‌شدن بساط [[ستم]] و [[پستی]] به شکل‌های مختلف همچون تار و پودی در [[اندیشه‌ها]] و آموزه‌های [[ادیان]] و [[اقوام]] و [[ملل]] مختلف [[جهان]] تنیده شده است. بر این اساس، [[زرتشتیان]] در [[انتظار]] [[سوشیانس]]، [[یهودیان]] در [[انتظار]] ماشیع، مسیحان در [[انتظار]] [[مسیح]] و [[مسلمانان]] چشم به [[راه مهدی]] هستند. در این بین، نگرش [[شیعه]] به پدیده منجی‌گرایی از جهات عدیده دارای ویژگی‌ها و برجستگی‌های مخصوص به خود است. یکی از امتیازات دکترین منجی‌گرایی از نگاه [[شیعه]]، [[اعتقاد]] به [[حضور]] کنونی [[منجی]] میان [[مردم]] از یک‌سو و امکان دسترسی و برقراری ارتباط متقابل و دو سویه با او ـ البته با احراز شرایط لازم ـ از سوی دیگر است. چه، [[زرتشتیان]] [[یهودیان]] و سایر [[مسلمانان]] اگر چه چشم به راه [[منجی موعود]] دوخته‌اند، با این حال، بر این باوراند که این [[منجی]]، هنوز چشم به [[جهان]] نگشوده و مقدر [[الهی]] چنین است که در فرجام [[تاریخ]]، پا به کره خاکی گذارد. [[مسیحیان]] ـ با توجه به [[اعتقاد]] به حیات کنونی [[عیسی]]{{ع}} ـ با [[شیعیان]] در [[باور]] به بقا و حیات کنونی [[منجی]] هم‌صدا هستند؛ اما از آن جهت که برای [[عیسی]]{{ع}} در دوران [[انتظار]]، نقش چندانی قایل نبوده و راه هرگونه ارتباط دو سویه میان [[مسیحیان]] و [[مسیح]] را مسدود می‌دانند، از دکترین [[شیعه]] در زمینه "منجی‌گرایی" همچنان فاصله دارند. آری؛ [[شیعه]] [[معتقد]] است که [[مهدی]]{{ع}} دوازدهمین [[وصی]] تعیین شده [[پیامبر]]{{صل}} است که در سال ۲۵۵ه‍ متولد شده، با [[شهادت]] [[پدر]] بزرگوارش [[امام حسن عسکری]]{{ع}} از سال ۲۶۰ق تاکنون [[مسؤولیت]] سنگین [[هدایت]] [[علمی]] و [[معنوی]] [[امت اسلامی]] و فیض‌رسانی و [[نور افشانی]] به جهانیان را ـ بسان [[خورشید پشت ابر]] ـ بر عهده داشته و دارد. [[امام عصر]]{{ع}} در تمام دوران گذشته با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های [[امت]]، رخدادهای [[خرد]] و کلان، پیروزی‌ها یا شکست‌های آنان، همراه بوده و بی‌آن‌که بر [[حضور]] [[آشکار]] خود [[اصرار]] ورزد، [[وظایف]] [[الهی]] خود را به انجام رسانده است. این [[حضور]] فعال و پویا همچنان تا روزی که [[فرمان الهی]] مبنی بر [[ظهور]] در رسد و [[امام عصر]]{{ع}} [[اسلام]] را در [[جایگاه]] آخرین و [[کامل‌ترین]] [[دین]] و [[نظام]] [[نامه]] [[زندگی]] در سطح جهانی [[حاکم]] سازد، استمرار خواهد داشت. پیدا است با چنین نگاه و نگرشی به مسأله منجی‌گرایی پدیده [[انتظار]] از نگاه [[شیعه]] دارای مفهوم و ماهیتی خاص بوده و آثار و برکاتی ویژه را به همراه خواهد داشت. ما در این مقاله به دنبال این [[آرمان]]، ماهیت [[انتظار]] و آثار آن از نگاه [[شیعه]] را باز کاوری کرده‌ایم»<ref name=p1></ref>


== فهرست مقاله ==
== فهرست مقاله ==
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش