جز
جایگزینی متن - 'ج۱، ص:' به 'ج۱، ص'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ج۱، ص:' به 'ج۱، ص') |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
*[[حاکم]] تدمر، [[مأموریت]] [[دفاع]] از مرزهای شرقی را نیز به عهده داشت<ref>دائرة المعارف اسلامی، ج۱۴، ص۷۰۳.</ref>. مابین سالهای ۱۳۰ تا ۲۷۰ م پررونقترین دوران تدمر رقم خورد؛ زیرا در این زمان، بازرگانی جهانی تدمر در مشرقزمین تا چین گسترده بود<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۴.</ref>. | *[[حاکم]] تدمر، [[مأموریت]] [[دفاع]] از مرزهای شرقی را نیز به عهده داشت<ref>دائرة المعارف اسلامی، ج۱۴، ص۷۰۳.</ref>. مابین سالهای ۱۳۰ تا ۲۷۰ م پررونقترین دوران تدمر رقم خورد؛ زیرا در این زمان، بازرگانی جهانی تدمر در مشرقزمین تا چین گسترده بود<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۴.</ref>. | ||
*[[شهرت]] تدمریان به عنوان مردمی جنگاور، زمانی آغاز شد که "اذینه" (اودیناتوس) در سال ۲۶۵ م توانست شاپور اول را از [[سوریه]] بیرون کند. او به علت اقداماتش به لقبهایی چون "دوکس اوریتانتیس" ([[نائب]] [[رئیس]] امپراتور در [[شرق]]) مفتخر شد؛ اما چهار سال بعد در سال ۲۶۷ م، اذینه، همراه پسر بزرگش در [[حمص]] با [[حیله]] [[رومیان]] کشته شدند<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۵.</ref>. | *[[شهرت]] تدمریان به عنوان مردمی جنگاور، زمانی آغاز شد که "اذینه" (اودیناتوس) در سال ۲۶۵ م توانست شاپور اول را از [[سوریه]] بیرون کند. او به علت اقداماتش به لقبهایی چون "دوکس اوریتانتیس" ([[نائب]] [[رئیس]] امپراتور در [[شرق]]) مفتخر شد؛ اما چهار سال بعد در سال ۲۶۷ م، اذینه، همراه پسر بزرگش در [[حمص]] با [[حیله]] [[رومیان]] کشته شدند<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۵.</ref>. | ||
*بعد از [[مرگ]] اذینه، همسرش زنوبیا (زباء) به [[نیابت]] از [[فرزند]] کوچکش "وهب اللات" [[اداره امور]] را به دست گرفت<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۵.</ref>. او با [[درایت]] خود، حدود کشورش را [[گسترش داد]]، [[مصر]] و قسمت اعظم [[آسیای صغیر]] را ضمیمه کشورش کرد و در سال ۲۷۰ م [[اسکندریه ]]- دومین [[شهر]] امپراتوری [[روم]] - را [[تصرف]] کرد<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۵.</ref>. "زنوبیا" برای [[استقلال]] کامل تدمر تلاش بسیار کرد و سرانجام در سال ۲۷۳ م از "آورلیانوس"، امپراتور [[روم]]، [[شکست]] خورد و به [[اسارت]] در آمد. بدین ترتیب، عصر طلایی امیرانِ تدمری پایان یافت<ref>دائرة المعارف اسلامی، ج۱۴، ص۷۰۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[دولتهای عرب جاهلی ۲ (مقاله)|دولتهای عرب جاهلی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، | *بعد از [[مرگ]] اذینه، همسرش زنوبیا (زباء) به [[نیابت]] از [[فرزند]] کوچکش "وهب اللات" [[اداره امور]] را به دست گرفت<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۵.</ref>. او با [[درایت]] خود، حدود کشورش را [[گسترش داد]]، [[مصر]] و قسمت اعظم [[آسیای صغیر]] را ضمیمه کشورش کرد و در سال ۲۷۰ م [[اسکندریه ]]- دومین [[شهر]] امپراتوری [[روم]] - را [[تصرف]] کرد<ref>فلیپ حتی، تاریخ عرب، ج۱، ص۹۵.</ref>. "زنوبیا" برای [[استقلال]] کامل تدمر تلاش بسیار کرد و سرانجام در سال ۲۷۳ م از "آورلیانوس"، امپراتور [[روم]]، [[شکست]] خورد و به [[اسارت]] در آمد. بدین ترتیب، عصر طلایی امیرانِ تدمری پایان یافت<ref>دائرة المعارف اسلامی، ج۱۴، ص۷۰۳.</ref><ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[دولتهای عرب جاهلی ۲ (مقاله)|دولتهای عرب جاهلی]]، [[فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۳۷۳-۳۷۵.</ref>. | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |