سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[رسول خدا]]{{صل}} "[[محمد بن مسلمه]]" را همراه ده نفر<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵و ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴.</ref> در [[ربیع‌الثانی]] [[ششم هجری]]<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۳۷۷.</ref> به سوی [[قبایل]] [[بَنی ثَعلَبه]] و [[بَنی عَوال]]، اعزام کرد. آنان در "ذِی‌القَصّه"<ref>آبی است که متعلق به «بَنی طُریف» بوده و در «أجإ» واقع شده است. در قول دیگری آمده است که این مکان در بیست و چهار میلی مدینه و در راه «رَبَذه» واقع شده است. یاقوت حموی، المعجم البلدان، ج۴، ص۳۶۶.</ref> [[زندگی]] می‌کردند. [[محمد بن مسلمه]] با یارانش حرکت کرد و شب به سرزمین [[بَنی‌ثَعلَبه]] و [[بَنی‌عَوال]] رسید و در آنجا توقف کرد<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۴؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۵۰۵.</ref>.

*[[دشمن]] که از حرکت [[مسلمانان]] [[آگاه]] شده بود، به سراغ آنان آمد و در کمین ایشان نشست. تا زمانی که [[محمد بن مسلمه]] و یارانش به استراحت پرداختند و خوابیدند. افراد [[بنی‌ثَعلَبة]] و [[بنی‌عَوال]] که تعداد آنان به صد نفر می‌رسید<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.</ref>، آنان را محاصره کردند؛ اما [[مسلمانان]] تا زمانی که [[تیراندازی]] نشده بود، متوجه حضور آنان نشدند. [[محمد بن مسلمه]] که کمانش همراهش بود، از جای خود برخاست و به [[یاران]] خود [[فرمان]] داد تا [[سلاح]] خود را بردارند و آماده شوند. [[یاران]] او هم آماده شدند و تا ساعتی از شب به [[تیراندازی]] به یکدیگر مشغول بودند. پس از آن [[دشمنان]] با نیزه به [[مسلمانان]] حمله کردند و سه نفر از آنان را کشتند. [[یاران]] [[محمد بن مسلمه]] نیز دور او جمع شدند و یک نفر از [[دشمن]] را کشتند و [[دشمن]] با حمله مجدد، بقیه [[مسلمانان]] را نیز به [[شهادت]] رساندند. در این میان، [[محمد بن مسلمه]] هم زخمی شد و به [[زمین]] افتاد و چون پاشنه‌هایش زخمی شده بود، [[قادر]] به حرکت نبود. [[دشمن]] نیز که [[تصور]] کرد او مرده است جامه‌های [[مسلمانان]] را از تن آنان درآوردند و رفتند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۵۰۵-۵۰۶.</ref>.

*پس از این ماجرا مردی بر کشتگان [[مسلمانان]] عبور کرد و با دیدن کشتگان [[مسلمانان]] {{متن قرآن|إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«ما از آن خداوندیم و به سوی او باز می‌گردیم» سوره بقره، آیه ۱۵۶.</ref> گفت. در این هنگام [[محمد بن مسلمه]]، صدای او را شنید و دانست که وی [[مسلمان]] است و برای آنکه به شخص بفهماند که زنده است تکانی به خود داد و حرکتی کرد. آن مرد متوجه او شد و [[محمد]] را با خود به [[مدینه]] برد<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۶۵؛ ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۳، ص۲۵۵؛ ابن سیدالناس، عیون الأثر، ج۲، ص۱۴۲.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۵۰۶.</ref>.

*[[اسامی]] افرادی که در این سریه، همراه [[محمد بن مسلمه]] به سوی ذِی‌القَصّه رفتند، عبارت بودند از: "[[ابونائله]]"، "[[حارِث بن أوس]]"، " [[ابوعیس بن جبر]]"، "[[نعمان بن عصر]]"، "[[مَحیّصَه بن مسعود]]"، "حُوَیصه"، "[[ابوبَرده بن نیار]]" و دو مرد از "مُزَینِه" و مردی از "غَطفان" که همگی کشته شدند<ref>محمد بن عمر واقدی، المغازی، ج۲، ص۵۵۱.</ref><ref>[[هادی اکبری|اکبری، هادی]]، [[سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه (مقاله)|سریه محمد بن مسلمه به ذی القصه]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم]]، ج۱، ص:۵۰۵.</ref>.