←ولایت و رهبری اهل بیت در روایات
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
*از مباحث مربوط به [[مودت اهل بیت]] نیز روشن شد که [[مودت]] جنبه طریقی دارد، و غرض اصلی این است که [[مردم]] راه [[حق]] را بشناسند و با پیمودن آن به [[سعادت]] و [[رستگاری]] برسند، [[شناخت]] راه [[حق]] و پیمودن آن نیز همه عرصههای [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]]، [[عبادی]] و [[سیاسی]] را دربرمیگیرد. | *از مباحث مربوط به [[مودت اهل بیت]] نیز روشن شد که [[مودت]] جنبه طریقی دارد، و غرض اصلی این است که [[مردم]] راه [[حق]] را بشناسند و با پیمودن آن به [[سعادت]] و [[رستگاری]] برسند، [[شناخت]] راه [[حق]] و پیمودن آن نیز همه عرصههای [[زندگی فردی]] و [[اجتماعی]]، [[عبادی]] و [[سیاسی]] را دربرمیگیرد. | ||
*نکته درخور توجه در این باره این است که در بسیاری از نقلهای [[حدیث ثقلین]]، هم [[تمسک]] به [[اهل بیت]] بیان شده است و هم [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} به عبارت دیگر، در جریان [[غدیر خم]]، [[پیامبر]] گرامی هم درباره [[عترت]] و [[اهل بیت]] خود سخن گفت و [[مسلمانان]] را به [[پیروی]] از آنان سفارش کرد، و هم [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را به عنوان ولی و [[رهبر]] [[امت اسلامی]] پس از خود معرفی کرد<ref>ینابیع المودة، ص۳۶ـ ۴۰.</ref>. [[پیامبر]]{{صل}} با این کار نشان داد که [[ولایت]] و [[رهبری]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نخستین گام در جهت تحقق بخشیدن به مفاد [[حدیث ثقلین]] است. | *نکته درخور توجه در این باره این است که در بسیاری از نقلهای [[حدیث ثقلین]]، هم [[تمسک]] به [[اهل بیت]] بیان شده است و هم [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} به عبارت دیگر، در جریان [[غدیر خم]]، [[پیامبر]] گرامی هم درباره [[عترت]] و [[اهل بیت]] خود سخن گفت و [[مسلمانان]] را به [[پیروی]] از آنان سفارش کرد، و هم [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را به عنوان ولی و [[رهبر]] [[امت اسلامی]] پس از خود معرفی کرد<ref>ینابیع المودة، ص۳۶ـ ۴۰.</ref>. [[پیامبر]]{{صل}} با این کار نشان داد که [[ولایت]] و [[رهبری]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نخستین گام در جهت تحقق بخشیدن به مفاد [[حدیث ثقلین]] است. | ||
*نکته دیگر این که در برخی از نقلهای [[حدیث ثقلین]]، از [[قرآن]] و [[اهل بیت]] با عنوان خلیفتین تعبیر شده است:{{ | *نکته دیگر این که در برخی از نقلهای [[حدیث ثقلین]]، از [[قرآن]] و [[اهل بیت]] با عنوان خلیفتین تعبیر شده است:{{متن حدیث|إِنِّي تَرَكْتُ فِيكُمُ الْخَلِيفَتَيْنِ كَامِلَتَيْنِ: كِتَابَ اللَّهِ، وَعِتْرَتِي}}<ref>المسند، ج۵، ص۱۸۱؛ مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۶۳؛ فیض القدیر، ج۳، ص۱۴؛ کنزالعمال، ج۱، ص۱۶۶؛ نفحات الأزهار، ج۲، ص۲۸۴ـ ۲۸۵.</ref>، مطابق این [[حدیث]]، [[اهل بیت]]، [[جانشینان]] پیامبرند، و [[جانشینی]] آنان همه جانبه است. | ||
*در [[حدیث]] دیگری پس از بیان این که [[پیامبر]]{{صل}} [[قرآن و عترت]] را به عنوان دو [[میراث]] گرانبهای خود برای [[امت اسلامی]] معرفی کرده است، این مطلب بیان شده است که [[زمین]] هیچگاه از [[اهل بیت]] خالی نخواهد بود، زیرا اگر چنان شود،[[ زمین]] بر اهلش [[خشم]] خواهد گرفت سپس فرمود: خدایا تو هرگز [[زمین]] را از [[حجت]] خود خالی نخواهی گذاشت، آنان از نظر تعداد اندک و از نظر [[منزلت]] در پیشگاه [[خداوند بزرگ]] ترین [[مقام]] را دارند<ref>ینابیع المودّة، ص۲۷.</ref> بنابراین، [[اهل بیت]]، [[حجتهای خداوند]] بر زمیناند، و [[امامت]] و [[رهبری]] از آن [[حجتهای خداوند]] است. | *در [[حدیث]] دیگری پس از بیان این که [[پیامبر]]{{صل}} [[قرآن و عترت]] را به عنوان دو [[میراث]] گرانبهای خود برای [[امت اسلامی]] معرفی کرده است، این مطلب بیان شده است که [[زمین]] هیچگاه از [[اهل بیت]] خالی نخواهد بود، زیرا اگر چنان شود،[[ زمین]] بر اهلش [[خشم]] خواهد گرفت سپس فرمود: خدایا تو هرگز [[زمین]] را از [[حجت]] خود خالی نخواهی گذاشت، آنان از نظر تعداد اندک و از نظر [[منزلت]] در پیشگاه [[خداوند بزرگ]] ترین [[مقام]] را دارند<ref>ینابیع المودّة، ص۲۷.</ref> بنابراین، [[اهل بیت]]، [[حجتهای خداوند]] بر زمیناند، و [[امامت]] و [[رهبری]] از آن [[حجتهای خداوند]] است. | ||
*[[گواه]] دیگر بر این که [[حدیث ثقلین]] بر [[امامت اهل بیت]]{{عم}} دلالت میکند، این است که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در مواردی به آن [[احتجاج]] کرده است که روز [[شوری]] از آن جمله است<ref>مناقب ابن مغازلی، ص۱۲۲.</ref>. | *[[گواه]] دیگر بر این که [[حدیث ثقلین]] بر [[امامت اهل بیت]]{{عم}} دلالت میکند، این است که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در مواردی به آن [[احتجاج]] کرده است که روز [[شوری]] از آن جمله است<ref>مناقب ابن مغازلی، ص۱۲۲.</ref>. | ||
*مورد دیگر،[[ احتجاج]] با [[طلحه]]، [[عبدالرحمن بن عوف]] و [[سعد بن ابو وقّاص]] است<ref>ینابیع المودة، ص۴۳.</ref>، و مورد دیگر،[[ احتجاج]] وی در زمان [[خلافت عثمان]] و در [[مسجد]] [[پیامبر]]، در برابر جمعی از [[صحابه]] است<ref>مناقب ابن مغازلی، ص۱۳۷.</ref><ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص۹۴.</ref> | *مورد دیگر،[[ احتجاج]] با [[طلحه]]، [[عبدالرحمن بن عوف]] و [[سعد بن ابو وقّاص]] است <ref>ینابیع المودة، ص۴۳.</ref>، و مورد دیگر،[[ احتجاج]] وی در زمان [[خلافت عثمان]] و در [[مسجد]] [[پیامبر]]، در برابر جمعی از [[صحابه]] است<ref>مناقب ابن مغازلی، ص۱۳۷.</ref><ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص۹۴.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== |