آیات مربوط به ظهور امام مهدی کدامند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>«اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref>. [[شیخ صدوق]] در کتاب "اکمال الدین" [[روایت]] می‌‌کند که [[ابو بصیر]] از [[حضرت]] [[امام رضا]]{{ع}} پرسید: چه موقع [[خداوند]] فرستاده خود را با [[هدایت]] و [[دین حق]] می‌فرستد تا او را بر همه دینها غالب گرداند؟ [[حضرت]] فرمود: ای [[ابو بصیر]]! هنوز موقع "[[تأویل]]" آن نرسیده است پرسید موقع تاویل آن کی خواهد بود؟ فرمود: به خواست [[خداوند]]، هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند. [[علامه]] کراجکی در "کنز الفوائد" از عبایه ربعی [[روایت]] می‌‌کند که [[امیر مؤمنان]]{{ع}} این [[آیه]] را [[تلاوت]] نمود و سپس فرمود: به خدائی که [[جان]] من در دست اوست [[بعد از ظهور]] وی ([[مهدی]]) قریه‌ای نیست که صبح و [[شام]] بانگ {{متن حدیث|أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ}} در آن بلند نشود. در کتاب مزبور از [[عبدالله بن عباس]] [[روایت]] می‌‌کند که راجع به [[تفسیر]] این [[آیه]] گفت: در آن روز تمام [[یهود]] و [[نصارا]] و [[پیروان]] هر کیشی بدین حنیف [[اسلام]] میگروند و گرگ و میش و گاو و شیر و [[انسان]] و مار از [[جان]] خود ایمن می‌باشند، و این به [[هنگام ظهور]] [[قائم آل محمد]] است (کنایه از [[عدالت]] عمومی است که در پرتو [[ظهور]] آن [[حضرت]] در سراسر [[جهان]] گسترش می‌یابد) در [[حدیث]] مشهور مفصل بن [[عمر]] نیز آمده است که وی از [[حضرت صادق]]{{ع}} پرسید: [[تأویل]] {{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ}} چیست؟ فرمود: ای [[مفضل]]! بخدا قسم [[قائم]] ما [[اختلاف]] را از میان [[ملل]] و [[ادیان]] برمیدارد و همه دینها یکی می‌‌شود چنانکه [[خداوند]] فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ}}<ref>«بی‌گمان دین (راستین) نزد خداوند، اسلام است» سوره آل عمران، آیه ۱۹.</ref> و فرموده: {{متن قرآن|وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ}}<ref>«و هر کس جز اسلام دینی گزیند هرگز از او پذیرفته نمی‌شود و او در جهان واپسین از زیانکاران است» سوره آل عمران، آیه ۸۵.</ref>.  

:::::#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! هر کس از دینش برگردد خداوند به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند؛ در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند، در راه خداوند جهاد می‌کنند و از سرزنش سرزنشگری نمی‌هراسند؛ این بخشش خداوند است که به هر کس بخواهد ارزانی می‌دارد و خداوند نعمت‌گستری داناست» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref>. [[سلیمان بن هارون عجلی]] [[روایت]] می‌کند که گفت: شنیدم [[حضرت صادق]]{{ع}} میفرمود: [[صاحب الامر]] در [[پناه]] [[خداوند]] محفوظ است اگر (فرضاً) همه [[مردم]] از میان بروند [[خدا]] [[یاران]] او را خواهد آورد آنها کسانی هستند که [[خدا]] درباره‌شان فرموده است {{متن قرآن|فَإِنْ يَكْفُرْ بِهَا هَؤُلَاءِ فَقَدْ وَكَّلْنَا بِهَا قَوْمًا لَيْسُوا بِهَا بِكَافِرِينَ}}<ref>«اگر اینان به آن کفر ورزند، گروهی را بر آن گمارده‌ایم که بدان کفر نمی‌ورزند» سوره انعام، آیه ۸۹.</ref>.

:::::#{{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>، در [[تفسیر]] [[علی بن ابراهیم قمی]] و منابع دیگر این "[[بندگان]] [[شایسته]]" را [[قائم آل محمد]] و [[یاران]] او دانسته‌اند. در مقاله "نظری به [[عهد قدیم]]" نوشتیم که این مطلب با همین الفاظ در باب ۳۷ [[زبور]] کنونی [[داوود]] [[پیغمبر]] هم موجود است»<ref>[[علی دوانی|دوانی، علی]]، [[مهدی و آیات قرآن (مقاله)|مهدی و آیات قرآن]]، [[درس‌هایی از مکتب اسلام (نشریه)|ماهنامه درس‌هایی از مکتب اسلام]]، ش۹، ص۲۲-۲۴.</ref>.

{{پایان جمع شدن}}