ظلم‌ستیزی از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*به صورت گذرا در [[منابع اهل سنّت]] به چند دسته [[روایات]] برمی خوریم که به برخی از آنها اشاره می‌‌شود؛ البته با تذکّر این نکته که همیشه [[سلاطین]] [[جور]] بر کتب تدوین شده در عالم [[اهل]] [[سنّت]] اشراف داشته‌اند و از [[احادیث]] صریحه علیه [[ستمگران]] و [[قیام]] علیه آنان به نوعی جلوگیری شده است؛ اما بر عکس، کتب [[حدیثی]] [[شیعه]] از [[بدگویی]] علیه [[ستمگران]] و تحریک به [[قیام]] علیه آنان پُر است. به هر حال، با وجود تمام سخت‌گیری‌هایی که شده است، باز در گوشه و کنار [[احادیث اهل سنت]] روایاتی وجود دارد که [[قیام]] علیه [[سلاطین]] [[ستمگر]] را [[تشویق]] و [[ترغیب]] می‌‌کند، از جمله:

# [[بغض]] [[خدا]] نسبت به [[ظالم]]: [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|اِنَّ الله تَعَالَی یبْغِضُ الغَنِی الظَلُومَ وَالشَّیخُ الْجَهُولَ وَ الْعَائِلَ الْمُخْتَالِ}}<ref>کنز العمال، همان، ج 16، ص 38، ح 43835؛ مجمع الزوائد، ج 4، ص 131؛ المعجم الاوسط، ج 5، ص 330.</ref>؛ [[خداوند]] [سه گروه را] مبغوض می‌‌دارد: ثروتمند [[ستمگر]]، پیرمرد و سالخوردة [[نادان]] را (که بعد از عمری نسبت به مسایل مهم، خصوصاً مهمات [[دینی]] [[جاهل]] باشد.) و عائله مند متکبّر».

# [[محبوبیت]] نداشتن [[نیت]] [[ظلم]] نزد [[خداوند]]: «اَنَس» از [[رسول خدا]]{{صل}} [[نقل]] کرده است که آن [[حضرت]] فرمود: {{متن حدیث|مَنْ اَصْبَحَ لَا ینْوِی ظُلْمَ اَحَدٍ غُفِرَ لَهُ مَا جَنَی}}<ref>کنز العمال، متقی هندی، ج 3، ص 504، ح7630.</ref>؛ کسی صبح کند، در حالی که [[نیت]] [[ستم]] به کسی را ندارد، گناهانی که از او سر زده، بخشیده می‌‌شود». یعنی [[نیت]] ترک [[ظلم]] نیز [[ارزشمند]] است و برای [[جامعه]] نقش سازنده ای دارد و نداشتن [[نیت]] ظلم نیز خود کفارۀ [[گناهان]] است<ref>[[تربتی، حسین|حسین تربتی]]، [[مبلغان (نشریه)|ماهنامه مبلغان]]، [[نیم‌نگاهی به ظلم‌ستیزی در منابع اهل سنت (مقاله)|نیم‌نگاهی به ظلم‌ستیزی در منابع اهل سنت]]، ص250</ref>