حرب بن شرحبیل شبامی در تراجم و رجال (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۱۵
، ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۰←مقدمه
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
*[[حرب]] [[فرزند]] شرحبیل [[شبامی]] [[همدانی]] از [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} و از [[قبیله]] "[[شبام]]" منتسب به [[همدان]] که تمامی افراد این [[قبیله]] در [[حب]] و [[دوستی]] به [[حضرت علی]]{{ع}} معروف و در [[شجاعت]] و [[دلاوری]] کم‌نظیر بودند. | *[[حرب]] [[فرزند]] شرحبیل [[شبامی]] [[همدانی]] از [[اصحاب]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} و از [[قبیله]] "[[شبام]]" منتسب به [[همدان]] که تمامی افراد این [[قبیله]] در [[حب]] و [[دوستی]] به [[حضرت علی]]{{ع}} معروف و در [[شجاعت]] و [[دلاوری]] کم‌نظیر بودند. | ||
*[[نصر بن مزاحم]] و [[طبری]] [[نقل]] کرده‌اند: هنگامی که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بعد از پایان [[جنگ صفین]]، از کنار کشته‌های قبيله [[همدان]] می‌گذشت، با صدای شیون و [[زاری]] مواجه شد، پرسید: "این صداها از چیست؟" گفتند: "اینها بر کشته‌های خویش در [[صفین]] می‌گردند". [[امام]] فرمود: "من [[شهادت]] می‌دهم کسانی که برای [[خدا]] [[صبر]] کردند و جنگیدند، [[شهید]] محسوب می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|أَمَا إِنِّي أَشْهَدُ لِمَنْ قُتِلَ مِنْهُمْ صَابِراً مُحْتَسِباً بِالشَّهَادَةِ}}</ref> | *[[نصر بن مزاحم]] و [[طبری]] [[نقل]] کرده‌اند: هنگامی که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بعد از پایان [[جنگ صفین]]، از کنار کشته‌های قبيله [[همدان]] می‌گذشت، با صدای شیون و [[زاری]] مواجه شد، پرسید: "این صداها از چیست؟" گفتند: "اینها بر کشته‌های خویش در [[صفین]] می‌گردند". [[امام]] فرمود: "من [[شهادت]] می‌دهم کسانی که برای [[خدا]] [[صبر]] کردند و جنگیدند، [[شهید]] محسوب می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|أَمَا إِنِّي أَشْهَدُ لِمَنْ قُتِلَ مِنْهُمْ صَابِراً مُحْتَسِباً بِالشَّهَادَةِ}}</ref> | ||
*در این هنگام شرحبيل [[خدمت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} آمد، [[حضرت]] به او فرمود: "آیا زنانتان بر شما غالب شده‌اند؟" یعنی چرا آنها را آرام نمی‌کنید؟ عرض کرد: ای [[امیرمؤمنان]]! اگر یک یا دو یا سه [[خانه]] [[شهید]] داده بودند، می‌توانستیم آنان را آرام کنیم، اما تنها از این [[قبیله]] کوچک ما ([[شبام]]) یکصد و هشتاد نفر کشته شده‌اند و خانه‌ای نیست که در آن [[گریه]] نباشد، اما در میان مردانمان [[گریه]] نیست، بلکه خوشحالند و چرا خوش‌حال نباشند که بستگانشان به [[فیض]] [[عظیم]] [[شهادت]] رسیده‌اند؟ [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "[[خداوند]] کشته‌ها و مردگانتان را [[رحمت]] کند". وی همچنان که [[حضرت علی]]{{ع}} سواره می‌رفت، و او پیاده در رکابش حرکت می‌کرد که ناگهان [[حضرت]] به وی فرمود: "باز گرد!" دوباره [[امام]]{{ع}} متوقف شد و فرمود: "برگرد، زیرا بدرقه و [[همراهی]] کسی مثل تو، موجب [[فتنه]] ([[غرور]] و [[نخوت]]) [[والی]] و مذلت و [[خواری]] [[مؤمنان]] است" | *در این هنگام شرحبيل [[خدمت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} آمد، [[حضرت]] به او فرمود: "آیا زنانتان بر شما غالب شده‌اند؟" یعنی چرا آنها را آرام نمی‌کنید؟ عرض کرد: ای [[امیرمؤمنان]]! اگر یک یا دو یا سه [[خانه]] [[شهید]] داده بودند، می‌توانستیم آنان را آرام کنیم، اما تنها از این [[قبیله]] کوچک ما ([[شبام]]) یکصد و هشتاد نفر کشته شده‌اند و خانه‌ای نیست که در آن [[گریه]] نباشد، اما در میان مردانمان [[گریه]] نیست، بلکه خوشحالند و چرا خوش‌حال نباشند که بستگانشان به [[فیض]] [[عظیم]] [[شهادت]] رسیده‌اند؟ [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "[[خداوند]] کشته‌ها و مردگانتان را [[رحمت]] کند". وی همچنان که [[حضرت علی]]{{ع}} سواره می‌رفت، و او پیاده در رکابش حرکت می‌کرد که ناگهان [[حضرت]] به وی فرمود: "باز گرد!" دوباره [[امام]]{{ع}} متوقف شد و فرمود: "برگرد، زیرا بدرقه و [[همراهی]] کسی مثل تو، موجب [[فتنه]] ([[غرور]] و [[نخوت]]) [[والی]] و مذلت و [[خواری]] [[مؤمنان]] است"<ref>{{متن حدیث|اِرْجِعْ فَإِنَّ مَشْيَ مِثْلِكَ فِتْنَةٌ لِلْوَالِي وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ}}؛ وقعة صفين، ص۵۳۱ و ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۶۲.</ref>. | ||
<ref>{{متن حدیث|اِرْجِعْ فَإِنَّ مَشْيَ مِثْلِكَ فِتْنَةٌ لِلْوَالِي وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ}}؛ وقعة صفين، ص۵۳۱ و ر.ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۶۲.</ref>. | |||
*آری، [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در این [[موقعیت]] حساس و شرایط [[بحرانی]] [[جنگ]] باز هم به مسائل [[اخلاقی]] توجه کامل دارد و به تمام سران [[اسلامی]] و بزرگان [[اقوام]] می‌آموزد که هیچگاه دچار [[فتنه]] و [[غرور]] و [[نخوت]] نشوند و اجازه ندهند [[مردم]] دور آنها جمع شوند و هورا بکشند، که این [[رفتار]] نه تنها سبب [[فتنه]] [[والیان]] بلکه باعث [[خفت]] و [[خواری]] [[مؤمنان]] است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۴.</ref> | *آری، [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در این [[موقعیت]] حساس و شرایط [[بحرانی]] [[جنگ]] باز هم به مسائل [[اخلاقی]] توجه کامل دارد و به تمام سران [[اسلامی]] و بزرگان [[اقوام]] می‌آموزد که هیچگاه دچار [[فتنه]] و [[غرور]] و [[نخوت]] نشوند و اجازه ندهند [[مردم]] دور آنها جمع شوند و هورا بکشند، که این [[رفتار]] نه تنها سبب [[فتنه]] [[والیان]] بلکه باعث [[خفت]] و [[خواری]] [[مؤمنان]] است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۴.</ref> | ||