←احساس امنیت در سایه انتظار ظهور
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==عواقب نبود امنیت== | ==عواقب نبود امنیت== | ||
==احساس امنیت در سایه انتظار ظهور== | ==احساس امنیت در سایه انتظار ظهور== | ||
*[[احساس امنیت]]، به عنوان یکی از [[آثار روان‌شناختی انتظار]] در بُعد ارتقای [[بهداشت روانی]] به این معناست که [[ایمان]] به [[مهدویت]] و [[باور]] به مُنجیِ که ولی و [[حجت خدا در زمین]] و حاضر و ناظر بر احوال [[مؤمنان]] و [[آگاه]] بر جریانات [[زندگی]] آنهاست و در بحران‌ها و [[خطرها]] مراقب و کمک‌کار آنان می‌باشد، به [[مؤمنان]] و [[پیروان]] [[مکتب انتظار]]، [[امنیت روانی]] می‌بخشد و آنان با این [[باور]] [[راسخ]]، در برابر هر گونه فشار و رویداد تنش‌زا و تهدیدها و خطرات احتمالی، بدون [[ترس]] و [[اضطراب]] و [[استرس]]، [[قادر]] به مقابله هستند. همان‌طور که پژوهش‌گران عرصه [[مهدویت]] به این واقعیت واقفند و آن را اظهار کرده‌اند: "[[شیعه]] [[معتقد]] به [[امام]] زمانی زنده و حاضر و ناظر بر [[اعمال]] خود است که او را در مواقع حسّاس کمک‌کار خواهد بود. این [[اعتقاد]] از جهت [[روان‌شناختی]] آثار عمیقی را در [[روحیه]] [[شیعیان]] خواهد داشت"<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[ موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)| موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۲۰.</ref>. [[ایمان به امامت]] و [[باور به مهدویت]] که در [[مکتب]] [[شیعه]] به عنوان [[کمال دین]] و اتمام [[نعمت خداوند]] و یگانه [[راه]] [[نجات]] [[بشریت]] از [[ظلم]] دیرین و [[استبداد]] فراگیر و [[تاریخی]] معرفی شده است، آثار و [[برکات]] فراوان در [[دوران غیبت]] برای [[جامعه]] [[دین‌باور]] دارد. یکی از پیامدهای بسیار مثبت [[انتظار ظهور امام مهدی]]{{ع}}، نقش آن امنیت‌بخشی [[روانی]] و ارتقای [[بهداشت]] و [[سلامت روان]] "[[جامعه]] [[منتظِر]]" در دوران بسیار پر تنش و طاقت‌فرسای "[[عصر غیبت]]" است<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، [[مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>. | |||
*مهم‌ترین اثر [[روان‌شناختی]] [[مکتب انتظار]]، در برابر تهدیدهای فراگیر جهانی و پیش‌بینی‌های شوم و هراس‌انگیز [[آخرالزمانی]] از [[سرنوشت]] و نابودی [[بشر]]، امنیت‌بخشی آن است. در [[منابع روایی]] مربوط به [[مهدویت]] از زبان [[پیامبر اعظم]]{{صل}} [[روایت]] شده است: {{متن حدیث|وَ لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ حَتَّى يَخْرُجَ قَائِمُنَا فَيَمْلَأَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً}}<ref>خزاز رازی، علی بن محمد، کفایة الأثر، ص۱۶۵.</ref>؛ "اگر از [[دنیا]] جز روزی باقی نماند، [[خداوند]] آن روز را آن‌چنان طولانی گرداند تا [[قائم]] ما [[ظهور]] کند، پس [[جهان]] را سرشار از [[قسط]] و [[عدالت]] گرداند، چنان‌که از [[ظلم و ستم]] پر شده بود"<ref>[[عبدالله نظری شار|نظری شاری، عبدالله]]، [[مکاتبه اختصاصی با دانشنامه امامت و ولایت</ref>. | |||
*این فرمایش [[پیامبر اعظم]]{{صل}}، متناظر به این [[وعده]] حتمی [[خداوند]] است که فرجام نهایی [[تاریخ]] را چنین سرشار از [[امنیت فراگیر]] ترسیم فرموده است: {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا}}<ref>«خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند -چنان‌که کسانی پیش از آنها را جانشین گردانید- و بی‌گمان دینی را که برای آنان پسندیده است برای آنها استوار می‌دارد و (حال) آنان را از پس هراس به آرامش بر می‌گرداند؛ (آنان) مرا می‌پرستند و چیزی را شریک من نمی‌گردانند و کسانی که پس از این کفر ورزند نافرمانند» سوره نور، آیه ۵۵.</ref>. بنابراین، از نظرگاه [[اسلام]]، [[فرد]] [[منتظِر]]، از جهت تفوّق یافتن [[شدائد]] روزگار بر وی، ایمن بوده و طریق راهیابی به [[گشایش]] و سهولت مسائل خویش بر او هموار است؛ این [[امنیت]] در برابر همه ناامنی‌های فردی و [[اجتماعی]] و درگیر شدن با مسائل روزمره و دغدغه‌های کنونی [[زندگی]]، بی‌بدیل بوده و تفاوت [[رفتاری]] [[انسان منتظر]] در حوزه [[سلامت]] و [[بهداشت روان]] با آن پیوند یافته است<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[ بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)| بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]].</ref>. | |||
==امنیت یکی از دستاوردهای دولت مهدوی== | ==امنیت یکی از دستاوردهای دولت مهدوی== | ||
*[[امام مهدی]]{{ع}}، به عنوان آخرین [[حجت خداوند]]، در توقیعی به [[اصحاب]]، خود را عامل [[امنیت]] [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|وَ إِنِّي لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ كَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۸۵.</ref>؛ "همانا من مایه [[امنیت]] برای [[اهل]] [[زمین]] هستم، همان‌طور که [[ستارگان]] عامل [[امنیت]] برای [[اهل]] آسمانند". البته باید توجه داشت که [[زمان ظهور]] همه ترس‌ها تبدیل به [[امنیت]] می‌شود. این [[امنیت]] علاوه بر ساختار‌هایی که نیازهای [[انسان]] را برآورده می‌کند، شامل نبود هر گونه [[ظلم]] و [[فساد]] نیز می‌گردد. یعنی در [[دوران ظهور]] و حضور [[حجت خدا در زمین]]،[[ انسان]]، علاوه بر اینکه [[آرامش]] کامل و همه‌جانبه در [[زندگی]] دارد؛ هیچ گونه تهدیدی اعم از نظامی، [[سیاسی]] [[اجتماعی]]، [[فرهنگی]]، زیست‌محیطی، [[اقتصادی]] و حتی [[تهدید]] [[روحی]] و [[روانی]] و [[اخروی]] هم او را دنبال نمی‌کند<ref>[[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. | *[[امام مهدی]]{{ع}}، به عنوان آخرین [[حجت خداوند]]، در توقیعی به [[اصحاب]]، خود را عامل [[امنیت]] [[اهل]] [[زمین]] معرفی فرموده است: {{متن حدیث|وَ إِنِّي لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ كَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۸۵.</ref>؛ "همانا من مایه [[امنیت]] برای [[اهل]] [[زمین]] هستم، همان‌طور که [[ستارگان]] عامل [[امنیت]] برای [[اهل]] آسمانند". البته باید توجه داشت که [[زمان ظهور]] همه ترس‌ها تبدیل به [[امنیت]] می‌شود. این [[امنیت]] علاوه بر ساختار‌هایی که نیازهای [[انسان]] را برآورده می‌کند، شامل نبود هر گونه [[ظلم]] و [[فساد]] نیز می‌گردد. یعنی در [[دوران ظهور]] و حضور [[حجت خدا در زمین]]،[[ انسان]]، علاوه بر اینکه [[آرامش]] کامل و همه‌جانبه در [[زندگی]] دارد؛ هیچ گونه تهدیدی اعم از نظامی، [[سیاسی]] [[اجتماعی]]، [[فرهنگی]]، زیست‌محیطی، [[اقتصادی]] و حتی [[تهدید]] [[روحی]] و [[روانی]] و [[اخروی]] هم او را دنبال نمی‌کند<ref>[[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. | ||