امید: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
*امید در لغت به معنای [[گمان]] وقوع خیری ممکن‌الحصول در [[آینده]] آمده است<ref>مفردات، ص۳۴۶؛ الفروق‌اللغویه، ص۲۴۸، "رجا"؛ التحقیق، ج۴، ص۷۰، "رجو".</ref>. معانی [[ترس]]، توقع، [[انتظار]] و [[شوق]] نیز برای آن ذکر شده است<ref>مجمع‌البحرین، ج۲، ص۱۵۵، "رجو"؛ نثر طوبی، ج۱، ص۲۹۷؛ کشاف اصطلاحات الفنون، ج۱، ص۸۴۴، "رجاء".</ref>. شاید بتوان گفت این معانی به لوازم معنای امید یا به بخشی از آن اشاره دارد، زیرا از آن رو که متعلق امید امری ممکن الحصول است نه قطعی، و [[ترس]] از تحقق نیافتن آن وجود دارد امید را به [[خوف]] معنا کرده‌اند و از آن رو که متعلَّق امید، امری خیر و مسرّت بخش است و طبعا موجب [[اشتیاق]] شخص [[امیدوار]] به آن امر شده و حالت [[انتظار]] و توقع به او دست می‌دهد، امید را به توقع و [[شوق]] و [[انتظار]] معنا کرده‌اند<ref>[[محمد هادی ذبیح‌زاده|ذبیح‌زاده، محمد هادی]]، [[امید (مقاله)| امید]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص ۴۰۲.</ref>.
*امید در لغت به معنای [[گمان]] وقوع خیری ممکن‌الحصول در [[آینده]] آمده است<ref>مفردات، ص۳۴۶؛ الفروق‌اللغویه، ص۲۴۸، "رجا"؛ التحقیق، ج۴، ص۷۰، "رجو".</ref>. معانی [[ترس]]، توقع، [[انتظار]] و [[شوق]] نیز برای آن ذکر شده است<ref>مجمع‌البحرین، ج۲، ص۱۵۵، "رجو"؛ نثر طوبی، ج۱، ص۲۹۷؛ کشاف اصطلاحات الفنون، ج۱، ص۸۴۴، "رجاء".</ref>. شاید بتوان گفت این معانی به لوازم معنای امید یا به بخشی از آن اشاره دارد، زیرا از آن رو که متعلق امید امری ممکن الحصول است نه قطعی، و [[ترس]] از تحقق نیافتن آن وجود دارد امید را به [[خوف]] معنا کرده‌اند و از آن رو که متعلَّق امید، امری خیر و مسرّت بخش است و طبعا موجب [[اشتیاق]] شخص [[امیدوار]] به آن امر شده و حالت [[انتظار]] و توقع به او دست می‌دهد، امید را به توقع و [[شوق]] و [[انتظار]] معنا کرده‌اند<ref>[[محمد هادی ذبیح‌زاده|ذبیح‌زاده، محمد هادی]]، [[امید (مقاله)| امید]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۴ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۴، ص ۴۰۲.</ref>.
===رابطه امید با رجا و آرزو===
===رابطه امید با رجا و آرزو===
* در [[مکتب]] [[وحی]] و [[تعالیم]] [[پیامبران]] [[آینده جهان]] کاملاً روشن و سرشار از [[ارزش]]،امید، [[هدایت]]، [[رشد]]، [[صلح]]، [[امنیت]]، [[رفاه]]، [[عدالت]] و [[آبادانی]] است. امید به تحوّل و رسیدن به [[آینده]] روشن، بستر و زیربنای [[مکتب انتظار]] است. اصولاً، [[انتظار]] به معنای امید و [[آرزو]] است<ref>[[سید اسدالله هاشمی شهیدی|هاشمی شهیدی، سید اسدالله]]، [[ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان (کتاب)|ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان]]، ص۲۰۴.</ref>. [[تفکر]] [[انتظار]]، بارقه امید را در [[دل انسان]] بر می‌افروزد: {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا...}}<ref>«و زمین (رستخیز) به نور پروردگارش تابناک می‌گردد» سوره زمر، آیه ۶۹.</ref><ref>امام صادق{{ع}} {{متن قرآن|بِنُورِ رَبِّهَا}} را {{متن حدیث|إِمَامُ الْأَرْضِ}} می‌نامند (تفسیر قمی، ج۲، ص۲۵۳).</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: [[مردم]]! در [[آخرالزمان]] و واپسین حرکت [[تاریخ]]، بزرگ‌مردی از فرزندانم [[ظهور]] می‌کند. هنگامی که پرچمش به اهتزاز درآید، [[شرق]] و [[غرب]] [[جهان]] را روشن سازد. با ظهورش موجی از [[شادی]] و [[نور]]، عالم‌گستر می‌گردد<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۳، باب ۵۷، ح۱۷.</ref>. براساس [[تفکر]] [[انتظار]]، شرح [[وظایف منتظران]]، [[امید به آینده]] و تن ندادن به اوضاع [[حاکم]] بر [[جهان]] و [[تاریخ]] است. چنان‌چه [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[انتظار فرج]] داشته باشید و از [[لطف خدا]] [[مأیوس]] و [[ناامید]] نگردید، زیرا [[بهترین]] [[کارها]] در پیشگاه [[خدای عزوجل]] [[انتظار فرج]] است"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳.</ref>. بنابراین، [[انتظار]] یعنی [[عدالت‌خواهی]] و ادامه [[مقاومت]] و [[مبارزه]] در ابعاد جهانی که معطوف به [[سرنوشت]] همه [[بشریت]] است. [[انتظار]] این [[پیام]] امیدبخش را برای [[مؤمنان]]، [[ستم‌دیدگان]]، و [[مستضعفان]] [[جهان]] با خود دارد که: [[امیدوار]] و پایدار باشید، [[تسلیم]] نشوید و [[ضعف]] و [[سستی]] نشان ندهید، که فرَج و [[پیروزی]] نزدیک است. از جهت [[روان‌شناختی]]، [[انسان]] [[امیدوار]]، همواره برای حل [[مشکلات]] با [[خلاقیت]] و [[نوآوری]] راه‌های نوینی را [[آزمون]] می‌کند و هیچ‌گاه به بُن‌بست و [[سرخوردگی]] نمی‌رسد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]] ۹۲، ص۱۱۲.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ}}<ref>طوسی، محمد بن الحسن، الغیبة، ص۴۹.</ref>. [[انتظار ظهور]] [[حضرت امام مهدی]]{{ع}} از [[بزرگ‌ترین گشایش‌ها]] است. امیدی برخواسته از [[فلسفه]] و [[مکتب انتظار]]، متناظر به [[وعده]] و [[اراده]] حتمی [[خداوند]] مبنی بر [[پیروزی]] نهایی [[حق]] بر [[باطل]] و [[چیرگی]] [[مستضعفان]] و [[مظلومان]] [[تاریخ]] بر [[مستکبران]] و ستم‌کاران است. این امید والا، همیشه دریچه‌های جدیدی به روی [[پیروان]] [[مکتب انتظار]] می‌گشاید و بُن‌بست‌های را که زایده ایدئولوژی‌های دروغین ارتجاعی و استکباری را که مبتنی بر دوام [[ظلم]] و [[استکبار]] است در هم می‌شکند.
* در [[مکتب]] [[وحی]] و [[تعالیم]] [[پیامبران]] [[آینده جهان]] کاملاً روشن و سرشار از [[ارزش]]، امید، [[هدایت]]، [[رشد]]، [[صلح]]، [[امنیت]]، [[رفاه]]، [[عدالت]] و [[آبادانی]] است. امید به تحوّل و رسیدن به [[آینده]] روشن، بستر و زیربنای [[مکتب انتظار]] است. اصولاً، [[انتظار]] به معنای امید و [[آرزو]] است<ref>[[سید اسدالله هاشمی شهیدی|هاشمی شهیدی، سید اسدالله]]، [[ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان (کتاب)|ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان]]، ص۲۰۴.</ref>. [[تفکر]] [[انتظار]]، بارقه امید را در [[دل انسان]] بر می‌افروزد: {{متن قرآن|وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا...}}<ref>«و زمین (رستخیز) به نور پروردگارش تابناک می‌گردد» سوره زمر، آیه ۶۹.</ref><ref>امام صادق{{ع}} {{متن قرآن|بِنُورِ رَبِّهَا}} را {{متن حدیث|إِمَامُ الْأَرْضِ}} می‌نامند (تفسیر قمی، ج۲، ص۲۵۳).</ref>. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: [[مردم]]! در [[آخرالزمان]] و واپسین حرکت [[تاریخ]]، بزرگ‌مردی از فرزندانم [[ظهور]] می‌کند. هنگامی که پرچمش به اهتزاز درآید، [[شرق]] و [[غرب]] [[جهان]] را روشن سازد. با ظهورش موجی از [[شادی]] و [[نور]]، عالم‌گستر می‌گردد<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۳، باب ۵۷، ح۱۷.</ref>. براساس [[تفکر]] [[انتظار]]، شرح [[وظایف منتظران]]، [[امید به آینده]] و تن ندادن به اوضاع [[حاکم]] بر [[جهان]] و [[تاریخ]] است. چنان‌چه [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: "[[انتظار فرج]] داشته باشید و از [[لطف خدا]] [[مأیوس]] و [[ناامید]] نگردید، زیرا [[بهترین]] [[کارها]] در پیشگاه [[خدای عزوجل]] [[انتظار فرج]] است"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۳.</ref>. بنابراین، [[انتظار]] یعنی [[عدالت‌خواهی]] و ادامه [[مقاومت]] و [[مبارزه]] در ابعاد جهانی که معطوف به [[سرنوشت]] همه [[بشریت]] است. [[انتظار]] این [[پیام]] امیدبخش را برای [[مؤمنان]]، [[ستم‌دیدگان]]، و [[مستضعفان]] [[جهان]] با خود دارد که: [[امیدوار]] و پایدار باشید، [[تسلیم]] نشوید و [[ضعف]] و [[سستی]] نشان ندهید، که فرَج و [[پیروزی]] نزدیک است. از جهت [[روان‌شناختی]]، [[انسان]] [[امیدوار]]، همواره برای حل [[مشکلات]] با [[خلاقیت]] و [[نوآوری]] راه‌های نوینی را [[آزمون]] می‌کند و هیچ‌گاه به بُن‌بست و [[سرخوردگی]] نمی‌رسد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، [[بلاغ (نشریه)|فصلنامه بلاغ]]، [[نقش انتظار در بهداشت روانی (مقاله)| نقش انتظار در بهداشت روانی]] ۹۲، ص۱۱۲.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَجِ}}<ref>طوسی، محمد بن الحسن، الغیبة، ص۴۹.</ref>. [[انتظار ظهور]] [[حضرت امام مهدی]]{{ع}} از [[بزرگ‌ترین گشایش‌ها]] است. امیدی برخواسته از [[فلسفه]] و [[مکتب انتظار]]، متناظر به [[وعده]] و [[اراده]] حتمی [[خداوند]] مبنی بر [[پیروزی]] نهایی [[حق]] بر [[باطل]] و [[چیرگی]] [[مستضعفان]] و [[مظلومان]] [[تاریخ]] بر [[مستکبران]] و ستم‌کاران است. این امید والا، همیشه دریچه‌های جدیدی به روی [[پیروان]] [[مکتب انتظار]] می‌گشاید و بُن‌بست‌های را که زایده ایدئولوژی‌های دروغین ارتجاعی و استکباری را که مبتنی بر دوام [[ظلم]] و [[استکبار]] است در هم می‌شکند.
*بنابراین،امید، حالت [[حاکم]] بر تمام فعالیت‌های [[ذهنی]] و [[روحی]] و [[رفتاری]] شخص [[منتظِر]] است؛ یعنی حتی در زمان دردمندی و تشویش و [[دلهره]]، او خود را [[تسلیم]] حالت پیش‌آمده و [[موقعیت]] [[حاکم]] بر [[اجتماع]] و اوضاع زمانه نمی‌کند. چون او در پس تمام این [[ناملایمات]] و [[تشویش‌ها]] و [[گرفتاری‌ها]] و اندوه‌های طولانی، ساحل [[امن]] را می‌بیند و [[دل]] مطمئنی را جست‌وجو می‌کند. او می‌داند این [[بیم‌ها]] ناپایدار است و با [[ظهور امام]] [[منتظَر]]، تمام [[تشویش‌ها]]، سرانجام به [[نجات]] و امید ختم می‌گردد<ref>[[علی زینتی|زینتی، علی]]،  [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲ (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۲۹۷.</ref>. آن‌چه این نوع [[انتظار]] را از دیگر [[انواع انتظار]] مخرّب و ویران‌گر متمایز می‌سازد و [[شادابی]] و سرزندگی را در معتقدانش به ارمغان می‌آورد و برای این طراوت ایجاد شده پایانی نیست،امید است. اساساً در [[آموزه‌های اسلام]]، آرزوی [[ظهور منجی]] جزء [[باورهای شیعه]] به‌شمار می‌آید تا به واسطه [[ظلم]] و [[تعدی]] و نواقص [[اجتماعی]] [[بشر]]، [[انسان]] دچار [[یأس]] و [[ناامیدی]] نگردد و [[زندگی اجتماعی]] را برای همیشه تاریک و ناراحت‌کننده نبیند<ref>[[زهرا سادات مرتضوی|مرتضوی، [[زهرا]] سادات]]، [[شمیم یاس (نشریه|ماهنامه شمیم یاس]]، [[فلسفه انتظار (مقاله)|فلسفه انتظار]]، ص۳۲.</ref>.
*بنابراین،امید، حالت [[حاکم]] بر تمام فعالیت‌های [[ذهنی]] و [[روحی]] و [[رفتاری]] شخص [[منتظِر]] است؛ یعنی حتی در زمان دردمندی و تشویش و [[دلهره]]، او خود را [[تسلیم]] حالت پیش‌آمده و [[موقعیت]] [[حاکم]] بر [[اجتماع]] و اوضاع زمانه نمی‌کند. چون او در پس تمام این [[ناملایمات]] و [[تشویش‌ها]] و [[گرفتاری‌ها]] و اندوه‌های طولانی، ساحل [[امن]] را می‌بیند و [[دل]] مطمئنی را جست‌وجو می‌کند. او می‌داند این [[بیم‌ها]] ناپایدار است و با [[ظهور امام]] [[منتظَر]]، تمام [[تشویش‌ها]]، سرانجام به [[نجات]] و امید ختم می‌گردد<ref>[[علی زینتی|زینتی، علی]]،  [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲ (کتاب)|گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۲۹۷.</ref>. آن‌چه این نوع [[انتظار]] را از دیگر [[انواع انتظار]] مخرّب و ویران‌گر متمایز می‌سازد و [[شادابی]] و سرزندگی را در معتقدانش به ارمغان می‌آورد و برای این طراوت ایجاد شده پایانی نیست،امید است. اساساً در [[آموزه‌های اسلام]]، آرزوی [[ظهور منجی]] جزء [[باورهای شیعه]] به‌شمار می‌آید تا به واسطه [[ظلم]] و [[تعدی]] و نواقص [[اجتماعی]] [[بشر]]، [[انسان]] دچار [[یأس]] و [[ناامیدی]] نگردد و [[زندگی اجتماعی]] را برای همیشه تاریک و ناراحت‌کننده نبیند<ref>[[زهرا سادات مرتضوی|مرتضوی، [[زهرا]] سادات]]، [[شمیم یاس (نشریه|ماهنامه شمیم یاس]]، [[فلسفه انتظار (مقاله)|فلسفه انتظار]]، ص۳۲.</ref>.


۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش