کرامت نفس: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[بزرگی نفس]] و [[بزرگواری]] آن، گاه ذاتی است. بدین معنی که نفسْ خود به این صفات آراسته بوده، از [[ثبات]] و [[استقامت]] به هنگام [[هجوم]] [[سختی‌ها]]، و نیز [[سعه صدر]] و [[تواضع]] و [[آزادگی]] بهره‌مند است. گاه امّا این [[کمالات]] در او نهفته نبوده به‌تدریج برای [[آدمی]] حاصل می‌شود. از این‌رو بر اوست که از کمالاتی که برای این [[فضیلت]] در رتبه مقدّمه قرار دارد آغاز کرده، پلّه پلّه این مسیر را [[طی]] نماید؛ تا سرانجام به [[بزرگواری]] و [[شخصیّت]] لازم دست یابد. [[دانشمندان]] [[علم اخلاق اسلامی]]، هرگاه سخن از [[بزرگ‌منشی]] و [[بزرگواری]] به میان آورده‌اند، معمولاً همین نوع دوّم را در نظر داشته‌اند. پیش از این اشاره کردیم که در نظر [[قرآن کریم]]، [[برترین]] [[انسان‌ها]] که از [[برترین]] مراتب [[بزرگواری]] برخوردارند، [[متّقیان]] آراسته به [[زینت]] دانش‌اند: {{متن قرآن|يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ}}<ref>«خداوند (پایگاه) مؤمنان از شما و فرهیختگان را چند پایه بالا برد» سوره مجادله، آیه ۱۱.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۲۷.</ref>.