شرک در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{خرد}}

'''[[شرک]]'''، به معنای [[شریک]] قائل شدن برای [[خدا]] در [[فرمانروایی]] یا [[ربوبیّت]] است<ref>لسان العرب، ج 7، ص 100، «شرک».</ref>. [[شرک]] [[انسان]] در [[دین]] دو گونه است: [[شرک]] بزرگ یا [[اثبات]] [[شریک]] برای [[خدا]] و [[شرک]] کوچک که [[ریا]]، [[نفاق]] و در نظر گرفتن غیر [[خدا]] با او در امور است<ref>مفردات راغب، ص 452، «شرک»؛ فرهنگ معارف اسلامى، ج 2، ص 1054.</ref>. در این مدخل از واژه «[[شرک]]» و مشتقّات آن، «[[عبد]]»، «[[إله]]» و مشتقّات آن دو، «[[طاغوت]]» و بعضی الفاظ و جملات دیگر استفاده شده است و از ذکر آیاتی که صراحت در [[شرک]] ندارد و [[جایگاه]] آن در [[کفر]] و [[کافران]] است، خودداری شده است<ref>[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، واژه «شرک».</ref>.

#{{متن قرآن|أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ كَانُوا لَا يَمْلِكُونَ شَيْئًا وَلَا يَعْقِلُونَ}}<ref>«یا (آن مشرکان) میانجی‌هایی به جای خداوند برگزیدند بگو: و آیا اگر چه اختیار چیزی را نمی‌داشتند و خرد نمی‌ورزیدند (باز هم آنان را میانجی می‌گزیدید)؟» سوره زمر، آیه ۴۳.</ref>.

#{{متن قرآن|مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَذَهَبَ كُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ}}<ref>«خداوند فرزندی نگزیده است و با وی هیچ خدایی نیست که (اگر می‌بود) در آن صورت هر خدایی آفریده خویش را (با خود) می‌برد و بر یکدیگر برتری می‌جستند؛ پاکا که خداوند است از آنچه وصف می‌کنند» سوره مؤمنون، آیه ۹۱.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۳۴۵-۳۴۶.</ref>.

==منابع==

==پانویس==

[[رده:مدخل]]

[[رده: شرک]]