دلایل عقلی اثبات عصمت انبیاء چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۹
، ۱۴ نوامبر ۲۰۲۰جایگزینی متن - 'یوسفیان]]''' در کتاب''«پژوهشی' به 'یوسفیان''' در کتاب ''«[[پژوهشی'
(صفحهای تازه حاوی «{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش | موضوع اصلی = عصمت (پرسش)|بانک جمع پر...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'یوسفیان]]''' در کتاب''«پژوهشی' به 'یوسفیان''' در کتاب ''«[[پژوهشی') |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
== پاسخ نخست== | == پاسخ نخست== | ||
[[پرونده:11917.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[احمد حسین شریفی]]]] | [[پرونده:11917.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[احمد حسین شریفی]]]] | ||
:::::: [[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[احمد حسین شریفی|شریفی]]''' و آقای دکتر '''[[حسن یوسفیان|یوسفیان]]''' در | :::::: [[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[احمد حسین شریفی|شریفی]]''' و آقای دکتر '''[[حسن یوسفیان|یوسفیان]]''' در کتاب ''«[[پژوهشی در عصمت معصومان (کتاب)|پژوهشی در عصمت معصومان]]»'' در اینباره گفتهاند: | ||
:::::*«'''[[بعثت]] و [[عصمت]]''': [[انسانها]] فطرتاً طالب [[سعادت]] و کمال خویش هستند و [[سعی]] میکنند تا [[بهترین]] و ارزندهترین راههای وصول به [[کمال نهایی]] را بیابند و بر محور آن، چرخ [[زندگی]] خویش را به حرکت در آورند. از طرفی، ابزاری که برای [[درک]] و [[شناخت]] در [[اختیار]] همه انسانها قرار داده شده است؛ یعنی، [[حس]] و [[عقل]]، برای وصول به [[سعادت ابدی]] کافی نیستند. | :::::*«'''[[بعثت]] و [[عصمت]]''': [[انسانها]] فطرتاً طالب [[سعادت]] و کمال خویش هستند و [[سعی]] میکنند تا [[بهترین]] و ارزندهترین راههای وصول به [[کمال نهایی]] را بیابند و بر محور آن، چرخ [[زندگی]] خویش را به حرکت در آورند. از طرفی، ابزاری که برای [[درک]] و [[شناخت]] در [[اختیار]] همه انسانها قرار داده شده است؛ یعنی، [[حس]] و [[عقل]]، برای وصول به [[سعادت ابدی]] کافی نیستند. | ||
:::::: [[ضعف]]، نقصان و [[خطاپذیری]] [[شناخت حسی]] در این مورد پرواضح است. [[شناخت عقلانی]] نیز کافی نیست، زیرا عقل هر چند بسیاری از اسباب سعادت را میشناسد، اما از درک و شناخت بسیاری دیگر عاجز است. از این رو با توجه به [[حکمت خداوند]]، درمییابد که حتماً باید [[راه]] دیگری در [[اختیار انسان]] قرار گیرد و آن، [[راه وحی]] و [[نبوت]] است. عقل میگوید: بدون [[وحی]]، [[هدف خلقت]] به ثمر نمینشیند، و غرض [[خداوند]] از [[آفرینش]] [[نقص]] خواهد بود. | :::::: [[ضعف]]، نقصان و [[خطاپذیری]] [[شناخت حسی]] در این مورد پرواضح است. [[شناخت عقلانی]] نیز کافی نیست، زیرا عقل هر چند بسیاری از اسباب سعادت را میشناسد، اما از درک و شناخت بسیاری دیگر عاجز است. از این رو با توجه به [[حکمت خداوند]]، درمییابد که حتماً باید [[راه]] دیگری در [[اختیار انسان]] قرار گیرد و آن، [[راه وحی]] و [[نبوت]] است. عقل میگوید: بدون [[وحی]]، [[هدف خلقت]] به ثمر نمینشیند، و غرض [[خداوند]] از [[آفرینش]] [[نقص]] خواهد بود. |