←دلایل روایی
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
===[[دلایل روایی]]=== | ===[[دلایل روایی]]=== | ||
# '''[[حدیث ثقلین]]''': از جمله احادیثی که بر مرجعیت دینی اهل بیت{{ع}} و [[حجیت سنت]] آنان دلالت دارد، [[حدیث ثقلین]] است<ref>ر.ک: رضوانی؛ علی اصغر، مرجعیت دینی اهل بیت و پاسخ به شبهات، ص۱۱۸.</ref>. این [[حدیث]] از جمله روایاتی است که [[مسلمانان]]، با هر [[مذهب]] و [[گرایش]] [[فقهی]] و [[سیاسی]] آن را [[نقل]] کرده‌اند. در این [[حدیث]] [[رسول اکرم]]{{صل}} فرمودند: {{متن حدیث|إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی فَإِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّی یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ}}<ref>"میان شما دو چیز سنگین و گرانبها مى گذارم، اگر بدان چنگ زنید هرگز پس از من گمراه نشوید: قرآن و عترت من أهل بیتم و این دو از هم جدا نشوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند"؛ کمال الدین، ج۱، ص ۲۳۴؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج ۱، ص ۱۸۵ و ۱۸۶ و....</ref>.<ref>ر.ک: رفیعی، محسن؛ شریفی، معصومه؛ مبانی مرجعیت علمی اهل بیت رسول خدا از دیدگاه اهل سنت؛ اندیشه تقریب؛ تابستان ۱۳۹۰؛ ص ۲۷. </ref> از | # '''[[حدیث ثقلین]]''': از جمله احادیثی که بر مرجعیت دینی اهل بیت{{ع}} و [[حجیت سنت]] آنان دلالت دارد، [[حدیث ثقلین]] است<ref>ر.ک: رضوانی؛ علی اصغر، مرجعیت دینی اهل بیت و پاسخ به شبهات، ص۱۱۸.</ref>. این [[حدیث]] از جمله روایاتی است که [[مسلمانان]]، با هر [[مذهب]] و [[گرایش]] [[فقهی]] و [[سیاسی]] آن را [[نقل]] کرده‌اند. در این [[حدیث]] [[رسول اکرم]]{{صل}} فرمودند: {{متن حدیث|إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی فَإِنَّهُمَا لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّی یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ}}<ref>"میان شما دو چیز سنگین و گرانبها مى گذارم، اگر بدان چنگ زنید هرگز پس از من گمراه نشوید: قرآن و عترت من أهل بیتم و این دو از هم جدا نشوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند"؛ کمال الدین، ج۱، ص ۲۳۴؛ متقی هندی، کنزالعمال، ج ۱، ص ۱۸۵ و ۱۸۶ و....</ref>.<ref>ر.ک: رفیعی، محسن؛ شریفی، معصومه؛ مبانی مرجعیت علمی اهل بیت رسول خدا از دیدگاه اهل سنت؛ اندیشه تقریب؛ تابستان ۱۳۹۰؛ ص ۲۷. </ref> از گفتار رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) مبنی بر اینکه [[قرآن و عترت]]، هرگز از یکدیگر جدا نمی‌شوند، می‌توان فهمید اولا: [[قرآن کریم]] تا روز [[قیامت]] از دستبرد و [[تحریف]] مصون است، ثانیا از [[همراهی]] [[قرآن]] که هیچ [[انحراف]] و باطلی در آن [[راه]] ندارد با [[اهل بیت]]{{ع}}، [[عصمت]] و [[حجیت]] اقوال و [[افعال]] ایشان برداشت می‌‌شود، ثالثا: بعد از [[رحلت پیامبر]] همواره یک نفر از [[اهل بیت]] ایشان مرجعیّت و [[هدایت]] [[امّت]] تا [[روز قیامت]] را به عهده دارد و لذا براساس [[حدیث ثقلین]] یکی از [[شئون]] [[أهل بیت]]{{ع}}، مرجعیّت [[علمی]] ایشان است که از [[حجیّت]] مطلق برخوردار است و باید از آن [[پیروی]] شود<ref>برای آگاهی بیشتر از سند و دلالت حدیث ثقلین، ر.ک: سبحانی، پرسش و پاسخ پیرامون عقاید شیعه، ص ۳۴۳ ـ ۳۴۶؛ حسینی میلانی، حدیث الثقلین، ۱۴۲۱ق.</ref>.<ref>ر.ک: رفیعی، محسن؛ شریفی، معصومه؛ مبانی مرجعیت علمی اهل بیت رسول خدا از دیدگاه اهل سنت؛ اندیشه تقریب؛ تابستان ۱۳۹۰؛ ص ۲۸ و ۳۰؛ سبحانی، سید محمد جعفر، مرجعیت علمی امامان{{ع}}، صراط، ش۱۱، زمستان ۱۳۹۲؛ رضوانی؛ علی اصغر، مرجعیت دینی اهل بیت و پاسخ به شبهات، ص۱۳۷ ـ ۱۳۹.</ref> | ||
# '''[[حدیث سفینه]]''': [[حدیث]] دیگری که دال بر مرجعیت دینی اهل بیت{{ع}} است [[حدیث سفینه]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} است که فرمودند: {{متن حدیث|مثل أهل بیتی مثل سفینة نوح من رکبها نجا و من تخلّف عنها غرق}}<ref> "اهل‌بیت من همانند کشتی نوح‌اند که هر کس بر آن سوار شد از طوفان نجات یافت و هر کس از آن روی برگرداند غرق شد"؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج ۲،ص ۳۴۳؛ طبرانی، المعجم الأوسط، ج ۵، ص ۳۰۶؛ سیوطی، الدرالمنثور، ج ۱، ص ۳۷۳.</ref>. در این [[روایت]] [[رسول خدا]]{{صل}}، [[اهل بیت]]{{ع}} را به کشتی [[نوح]] [[تشبیه]] کرده و با این [[تشبیه]]، [[امّت]] را متوجه کرده همان‌گونه که [[کشتی نوح]]، سوارانش را از [[غرق]] شدن [[نجات]] داده است، [[اهل بیت]] نیز [[پیروان]] خود را از [[گمراهی]] و [[هلاکت]] [[نجات]] می‌دهند. [[دعوت]] به [[پیروی از اهل بیت]] به صورت مطلق نشان می‌‌دهد: | # '''[[حدیث سفینه]]''': [[حدیث]] دیگری که دال بر مرجعیت دینی اهل بیت{{ع}} است [[حدیث سفینه]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} است که فرمودند: {{متن حدیث|مثل أهل بیتی مثل سفینة نوح من رکبها نجا و من تخلّف عنها غرق}}<ref> "اهل‌بیت من همانند کشتی نوح‌اند که هر کس بر آن سوار شد از طوفان نجات یافت و هر کس از آن روی برگرداند غرق شد"؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج ۲،ص ۳۴۳؛ طبرانی، المعجم الأوسط، ج ۵، ص ۳۰۶؛ سیوطی، الدرالمنثور، ج ۱، ص ۳۷۳.</ref>. در این [[روایت]] [[رسول خدا]]{{صل}}، [[اهل بیت]]{{ع}} را به کشتی [[نوح]] [[تشبیه]] کرده و با این [[تشبیه]]، [[امّت]] را متوجه کرده همان‌گونه که [[کشتی نوح]]، سوارانش را از [[غرق]] شدن [[نجات]] داده است، [[اهل بیت]] نیز [[پیروان]] خود را از [[گمراهی]] و [[هلاکت]] [[نجات]] می‌دهند. [[دعوت]] به [[پیروی از اهل بیت]] به صورت مطلق نشان می‌‌دهد: | ||
## [[أهل بیت]] {{ع}} از [[خطا]] مصون هستند والا نمی‌توانند مرجعیّت و [[هدایت]] دیگران را به عهده بگیرند. | ## [[أهل بیت]] {{ع}} از [[خطا]] مصون هستند والا نمی‌توانند مرجعیّت و [[هدایت]] دیگران را به عهده بگیرند. | ||