بحث:علی بن ابی طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دوره دوم: از [[بعثت]] تا [[وفات رسول خدا]]{{صل}}'''

[[امیرالمؤمنین]] از [[بعثت]] [[رسول خدا]]{{صل}} تا [[وفات]] آن [[حضرت]] لحظه‌ای ملازمت و [[همراهی]] و [[تبعیت]] محض از آن [[حضرت]] را رها نکرد.

خود [[امیرالمؤمنین]] درباره [[همراهی]] با [[رسول الله]]{{صل}} می‌فرماید: او در هر سال مدتی را در مجاورت غارحرا به سر می‌برد و به [[عبادت خدا]] می‌پرداخت من او را می‌دیدم و کسی دیگر او را نمی‌دید و از برنامه [[عبادت]] او خبر نداشت و هنگامی که آن [[حضرت]] به [[نبوت]] [[مبعوث]] شد در آن روز خانه‌ای که [[اسلام]] در آن راه یافته باشد، جز خانه [[پیامبر]] نبود تنها او و [[خدیجه]] در آن بودند و من نفر سوم بودم. من [[نور]] [[وحی]] و [[رسالت]] را می‌یدم و بوی [[نبوت]] را استشمام می‌کردم. من صدای ناله [[شیطان]] را در غار [[نزول وحی]] بر آن [[حضرت]] شنیدم و گفتم ای [[رسول خدا]] این ناله از کیست و برای چیست؟ فرمود: این ناله [[شیطان]] است، زیرا از اینکه پیروی‌اش کنند [[مأیوس]] شده است. سپس [[پیامبر]]{{صل}} به من فرمود: {{متن حدیث|إِنَّكَ‏ تَسْمَعُ‏ مَا أَسْمَعُ‏ وَ تَرَى‏ مَا أَرَى‏ إِلَّا أَنَّكَ‏ لَسْتَ بِنَبِيٍّ وَ لَكِنَّكَ لَوَزِيرٌ وَ إِنَّكَ لَعَلَى خَيْرٍ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲.</ref>.

آن [[حضرت]] به [[سبقت]] در [[ایمان]] و [[هجرت]] در [[راه خدا]] فرموده: {{متن حدیث|فَإِنِّي‏ وُلِدْتُ‏ عَلَى‏ الْفِطْرَةِ وَ سَبَقْتُ إِلَى الْإِيمَانِ وَ الْهِجْرَةِ}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۵۷.</ref>.<ref>ر.ک: [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]].</ref>.