جز
جایگزینی متن - 'و‌نهم' به ' و نهم'
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'و‌نهم' به ' و نهم') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
مهم‌ترین کاربردهای این واژه در [[صحیفه]] چنین است: | مهم‌ترین کاربردهای این واژه در [[صحیفه]] چنین است: | ||
# احسان [[خدا]] نسبت به بندگانش: [[امام سجاد]]{{ع}} خدایش را این‌گونه توصیف کرده و می‌ستاید: {{متن حدیث|فَتَبَارَكْتَ أَنْ تُوصَفَ إِلَّا بِالْإِحْسَانِ}}: «بار خدایا، تو فراتر از آن هستی که جز به احسانت [[وصف]] کنند<ref>نیایش سی‌و‌هفتم.</ref>. و نیز: نیکی در [[حق]] بدان شیوه توست<ref>نیایش چهل‌وششم.</ref>. و همچنین: ای مولای من جز احسان و تفضّل و نیکی و انعام را بر خود نپسندیدی»<ref>نیایش | # احسان [[خدا]] نسبت به بندگانش: [[امام سجاد]]{{ع}} خدایش را این‌گونه توصیف کرده و می‌ستاید: {{متن حدیث|فَتَبَارَكْتَ أَنْ تُوصَفَ إِلَّا بِالْإِحْسَانِ}}: «بار خدایا، تو فراتر از آن هستی که جز به احسانت [[وصف]] کنند<ref>نیایش سی‌و‌هفتم.</ref>. و نیز: نیکی در [[حق]] بدان شیوه توست<ref>نیایش چهل‌وششم.</ref>. و همچنین: ای مولای من جز احسان و تفضّل و نیکی و انعام را بر خود نپسندیدی»<ref>نیایش چهل و نهم.</ref>. همین احسان [[الهی]] است که دستگیر و راهنمای [[بنده]] قرار می‌گیرد: «(ای [[پروردگار]] من)... احسان تو مرا به سوی تو [[راه]] نمود»<ref>نیایش سیزدهم.</ref>. | ||
#نامتناهی بودن احسان الهی: «(بار خدایا)... و معادن احسان تو دستخوش فنا نشود»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>. و نیز: «ای مولای من، جز احسان و تفضّل و نیکی و انعام را بر خود نپسندیدی»<ref>نیایش | #نامتناهی بودن احسان الهی: «(بار خدایا)... و معادن احسان تو دستخوش فنا نشود»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>. و نیز: «ای مولای من، جز احسان و تفضّل و نیکی و انعام را بر خود نپسندیدی»<ref>نیایش چهل و نهم.</ref>. | ||
# احسان خدا از روی تفضّل است: «(ای [[خداوند]])... هر احسان که کنی از روی تفضّل است و هر [[نعمت]] که دهی بی هیچ سابقه»<ref>نیایش دوازدهم.</ref>. | # احسان خدا از روی تفضّل است: «(ای [[خداوند]])... هر احسان که کنی از روی تفضّل است و هر [[نعمت]] که دهی بی هیچ سابقه»<ref>نیایش دوازدهم.</ref>. | ||
#اعتراف به احسان و [[ناتوانی]] و [[غفلت]] در [[شکرگزاری]] آن: «ای خداوند،... احسانت افزون‌تر از آن است که کمترین آن را [[شکر]] توان گفت»<ref>نیایش چهل‌وششم.</ref>. و نیز: «چنان مکن... از ذکر احسان و [[بخشش]] تو [[غافل]] شوم»<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش؛ دائرة الفرائد در فرهنگ قرآن، محمدباقر محقق، تهران، بعثت، اول، ۱۳۷۷ ش؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالحمید آیتی، تهران، سروش، اول، ۱۳۷۲ش؛ قرآن کریم، ترجمه مهدی فولادوند، المعجم المفهرس لالفاظ الصحیفة السجادیة، سید علی اکبر قرشی، قم، دارالتبلیغ اسلامی، ۱۳۹۱ ق، المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الکریم، محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، دارالکتب المصریه، ۱۳۶۴ ق.</ref>.<ref>[[قاسم شهری|شهری، قاسم]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «احسان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵.</ref> | #اعتراف به احسان و [[ناتوانی]] و [[غفلت]] در [[شکرگزاری]] آن: «ای خداوند،... احسانت افزون‌تر از آن است که کمترین آن را [[شکر]] توان گفت»<ref>نیایش چهل‌وششم.</ref>. و نیز: «چنان مکن... از ذکر احسان و [[بخشش]] تو [[غافل]] شوم»<ref>نیایش بیست‌ویکم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش؛ دائرة الفرائد در فرهنگ قرآن، محمدباقر محقق، تهران، بعثت، اول، ۱۳۷۷ ش؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالحمید آیتی، تهران، سروش، اول، ۱۳۷۲ش؛ قرآن کریم، ترجمه مهدی فولادوند، المعجم المفهرس لالفاظ الصحیفة السجادیة، سید علی اکبر قرشی، قم، دارالتبلیغ اسلامی، ۱۳۹۱ ق، المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الکریم، محمد فؤاد عبدالباقی، قاهره، دارالکتب المصریه، ۱۳۶۴ ق.</ref>.<ref>[[قاسم شهری|شهری، قاسم]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «احسان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۵.</ref> | ||