ظلم به خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

‌ای ذات تو بر کل ممالک شده [[فرد]] *** سر بر خط [[فرمان]] تو دارد [[زن]] و مرد گر جمله کاینات [[کافر]] گردند *** بر دامن کبریات ننشیند گرد</ref> بزرگ‌‌ترین ظلم نسبت به [[ساحت]] [[اقدس]] الاهی، [[شرک]] آوردن و [[کفر]] ورزیدن است. کسی که [[خداوند متعال]] را [[انکار]] می‌کند ([[کافر]])، بر [[خدا]] [[ستم]] کرده است که [[نور]] وجود او را که همه کائنات از آن روشن شده و در پرتو او [[خودنمایی]] می‌کنند، نادیده گرفته است و بر خویشتن [[ستم]] کرده است که خود را از بهره‌های [[ایمان]] و [[پرستش]] [[محروم]] کرده است. آن‌که چیزی را [[شریک]] [[خدا]] می‌کند ([[مشرک]])، بر [[خدا]] [[ستم]] کرده که موجود [[نیازمند]] محدودی را در ردیف او نشانده است و بر خود [[ستم]] کرده است که گوهر [[انسانی]] خویش را تا حد [[پرستش]] در مقابل موجودی چون خود یا [[پست‌تر]] از خود فرود آورده است. [[کافر]] و [[مشرک]] هر دو بر [[جامعه انسانی]] [[ستم]] می‌کنند که با آرا و [[مذاهب]] گونه‌گون و بی‌اصالت، [[تفرقه]] و تشتت به بار می‌آورند. [[قرآن کریم]] [[شرک]] را ظلمی بزرگ و [[مشرک]] را ظالم‌ترین [[ستمکاران]] شمرده است و می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ}}<ref>«که شرک، ستمی سترگ است» سوره لقمان، آیه ۱۳.</ref> و می‌فرماید: {{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ}}<ref>«و ستمگرتر از آن کس که بر خداوند دروغی بندد یا آیات او را دروغ شمارد، کیست؟» سوره انعام، آیه ۲۱.</ref>. سؤالی که در این [[آیه کریمه]] مطرح شده (چه کسی ستمکارتر است؟) از نوع استفهام تقریری است که به طور مؤکد بر ثبوت نسبت خود دلالت می‌کند؛ بنابراین معنی [[حقیقی]] [[آیه]] این است که این‌گونه افراد ستمکارترین [[انسان‌ها]] هستند.

==ظلم به [[حجج الهی]] ظلم غیر مستقیم به [[خداوند]]==