جز
جایگزینی متن - 'شرکت' به 'شرکت'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'شرکت' به 'شرکت') |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*طاغوت از ریشۀ [[طغیان]] است، به معنای تجاوزکار، [[بت]]، [[باطل]]، [[سرکش]] و متمرّد، هرمعبودی جز [[خدا]]، هرپیشوای [[ضلالت]] و [[گمراهی]]، [[شیطان]]، [[کافر]].<ref>مفردات راغب و مجمع البحرین.</ref>در [[قرآن]] هم توصیه شده که برای [[محاکمه]]، نزد طاغوت نروید و از طاغوت بپرهیزید، گاهی نیز طاغوت همراه با [[جبت]] آمده که معنایشان تقریبا یکی است {{متن قرآن|يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ}}<ref> سوره نساء، آیه ۵۱</ref>. در تعابیر [[دینی]] واژههای طاغوت، [[طاغی]]، طغات، طاغیه، [[طواغیت]]، در مورد خلفای [[جور]]، سرکردگان [[فتنه]] و [[آشوب]] بر ضدّ خطّ [[امامت]] و [[والیان]] دستنشانده و [[ستمگر]] به کار رفته است، آنان که در برابر امر [[خداوند]] و [[فرمان]] [[قرآن]] و سفارشهای [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]، گردن فرود نیاوردند و [[رفتاری]] جبّارانه و [[فرعونی]] با [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] داشتند. ازاینرو هم مستحقّ [[لعن]] [[خدا]] و رسولاند، هم اطاعتشان [[حرام]] و [[مبارزه]] با آنان لازم است، هم هواداری و [[همبستگی]] با آنان، | *طاغوت از ریشۀ [[طغیان]] است، به معنای تجاوزکار، [[بت]]، [[باطل]]، [[سرکش]] و متمرّد، هرمعبودی جز [[خدا]]، هرپیشوای [[ضلالت]] و [[گمراهی]]، [[شیطان]]، [[کافر]].<ref>مفردات راغب و مجمع البحرین.</ref>در [[قرآن]] هم توصیه شده که برای [[محاکمه]]، نزد طاغوت نروید و از طاغوت بپرهیزید، گاهی نیز طاغوت همراه با [[جبت]] آمده که معنایشان تقریبا یکی است {{متن قرآن|يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ}}<ref> سوره نساء، آیه ۵۱</ref>. در تعابیر [[دینی]] واژههای طاغوت، [[طاغی]]، طغات، طاغیه، [[طواغیت]]، در مورد خلفای [[جور]]، سرکردگان [[فتنه]] و [[آشوب]] بر ضدّ خطّ [[امامت]] و [[والیان]] دستنشانده و [[ستمگر]] به کار رفته است، آنان که در برابر امر [[خداوند]] و [[فرمان]] [[قرآن]] و سفارشهای [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]، گردن فرود نیاوردند و [[رفتاری]] جبّارانه و [[فرعونی]] با [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] داشتند. ازاینرو هم مستحقّ [[لعن]] [[خدا]] و رسولاند، هم اطاعتشان [[حرام]] و [[مبارزه]] با آنان لازم است، هم هواداری و [[همبستگی]] با آنان، شرکت در [[جرم]] و جنایاتشان به شمار میرود. | ||
* [[امام حسین]]{{ع}} به سران [[سپاه]] [[کوفه]] که به [[جنگ]] او آمده بودند خطاب فرمود: "شما از طاغوتهای این امتاید"<ref>{{متن حدیث|أَنْتُمْ مِنْ طَوَاغِيتِ الْأُمَّةِ...}}؛ بحار الأنوار، ج ۴۵ ص ۸</ref>. در [[زیارت]] [[امام حسین]]{{ع}}، بر جبتها، [[طاغوتها]] و فرعونهای [[امت اسلام]] [[نفرین]] شده است و این نشان میدهد که سرکردگان حزب [[اموی]] و ضدّ [[اهل بیت]] که دست به [[قتل]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} زدند نیز طاغوت و فرعونند و مستحق [[لعن]] و [[نفرین]]: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ جَوَابِيتَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ الْعَنْ طَوَاغِيتَهَا وَ الْعَنْ فَرَاعِنَتَهَا وَ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْن}}<ref>بحار الأنوار، ج ۹۸ ص ۱۵۸</ref> گاهی از دو [[بت]] و دو طاغوت [[قریش]] یاد شده است که مقصود از آنان بر [[شیعه]] [[پنهان]] نیست.<ref>بحار الأنوار، ج ۸۲ ص ۲۶۰</ref>. | * [[امام حسین]]{{ع}} به سران [[سپاه]] [[کوفه]] که به [[جنگ]] او آمده بودند خطاب فرمود: "شما از طاغوتهای این امتاید"<ref>{{متن حدیث|أَنْتُمْ مِنْ طَوَاغِيتِ الْأُمَّةِ...}}؛ بحار الأنوار، ج ۴۵ ص ۸</ref>. در [[زیارت]] [[امام حسین]]{{ع}}، بر جبتها، [[طاغوتها]] و فرعونهای [[امت اسلام]] [[نفرین]] شده است و این نشان میدهد که سرکردگان حزب [[اموی]] و ضدّ [[اهل بیت]] که دست به [[قتل]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} زدند نیز طاغوت و فرعونند و مستحق [[لعن]] و [[نفرین]]: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ جَوَابِيتَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ الْعَنْ طَوَاغِيتَهَا وَ الْعَنْ فَرَاعِنَتَهَا وَ الْعَنْ قَتَلَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْن}}<ref>بحار الأنوار، ج ۹۸ ص ۱۵۸</ref> گاهی از دو [[بت]] و دو طاغوت [[قریش]] یاد شده است که مقصود از آنان بر [[شیعه]] [[پنهان]] نیست.<ref>بحار الأنوار، ج ۸۲ ص ۲۶۰</ref>. | ||
* [[علامه مجلسی]] میگوید: [[طاغوت]] به معنای [[شیطان]] و [[بتها]] و هر [[معبود]] غیر [[خدا]] و هر اطاعتشدۀ باطلی جز [[اولیای الهی]] است و [[امامان]] از [[دشمنان]] خودشان در بسیاری از [[روایات]] و [[زیارات]] با "[[جبت]]" و "[[طاغوت]]" و "[[لات]]" و "عزّی" یاد کردهاند<ref>بحار الأنوار، ج ۲۴ ص ۸۳</ref> چراکه [[پذیرش رهبری]] و [[ولایت]] آنان، [[مسلمان]] را به نامسلمانی و [[امّت]] را به [[انحراف]] میکشد. هر [[ولایتی]] بجز [[ولایت]] [[خدا]] و جانشینانش، [[ولایت]] [[شیطان]] و [[طاغوت]] است. [[پذیرش ولایت]] [[شیطان]] موجب آن است که [[شیطان]] بر همۀ نیروهای سازنده و آفرینندهای که در وجود [[آدمی]] نهاده شده، تسلّط یافته و آنها را در مجرای هواها و هوسهای خویش درآورد. [[طاغوت]] از آنجا که جز برای بهرهمندیهای خود برای هیچچیز دیگر اصالتی قائل نیست و [[منافع]] [[جامعه]] را جز از دریچۀ سود شخص نمینگرد و اساسا به نیازهای [[انسانی]] و امکانات وی در [[طبیعت]] واقف نیست، رهبریاش برای [[جامعۀ انسانی]]، منشأ زیان و خسارت و بر باد رفتن بسی از انرژیهای ارزندۀ اوست... در [[جامعه]] و [[جهان]] تحت [[ولایت طاغوت]]، [[انسانها]] از [[نور]] [[معرفت]] و [[انسانیت]] و از فروغ زندگیآفرین [[آیین خدا]] [[محروم]] مانده در [[ظلمات]] [[جهل]] و [[هوس]] و [[شهوت]] و [[غرور]] و [[طغیان]]، محبوس و [[اسیر]] میگردند<ref> طرح کلّی اندیشه اسلامی، سیّد علی حسینی (خامنهای) ص ۱۳۱</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۷۱.</ref>. | * [[علامه مجلسی]] میگوید: [[طاغوت]] به معنای [[شیطان]] و [[بتها]] و هر [[معبود]] غیر [[خدا]] و هر اطاعتشدۀ باطلی جز [[اولیای الهی]] است و [[امامان]] از [[دشمنان]] خودشان در بسیاری از [[روایات]] و [[زیارات]] با "[[جبت]]" و "[[طاغوت]]" و "[[لات]]" و "عزّی" یاد کردهاند<ref>بحار الأنوار، ج ۲۴ ص ۸۳</ref> چراکه [[پذیرش رهبری]] و [[ولایت]] آنان، [[مسلمان]] را به نامسلمانی و [[امّت]] را به [[انحراف]] میکشد. هر [[ولایتی]] بجز [[ولایت]] [[خدا]] و جانشینانش، [[ولایت]] [[شیطان]] و [[طاغوت]] است. [[پذیرش ولایت]] [[شیطان]] موجب آن است که [[شیطان]] بر همۀ نیروهای سازنده و آفرینندهای که در وجود [[آدمی]] نهاده شده، تسلّط یافته و آنها را در مجرای هواها و هوسهای خویش درآورد. [[طاغوت]] از آنجا که جز برای بهرهمندیهای خود برای هیچچیز دیگر اصالتی قائل نیست و [[منافع]] [[جامعه]] را جز از دریچۀ سود شخص نمینگرد و اساسا به نیازهای [[انسانی]] و امکانات وی در [[طبیعت]] واقف نیست، رهبریاش برای [[جامعۀ انسانی]]، منشأ زیان و خسارت و بر باد رفتن بسی از انرژیهای ارزندۀ اوست... در [[جامعه]] و [[جهان]] تحت [[ولایت طاغوت]]، [[انسانها]] از [[نور]] [[معرفت]] و [[انسانیت]] و از فروغ زندگیآفرین [[آیین خدا]] [[محروم]] مانده در [[ظلمات]] [[جهل]] و [[هوس]] و [[شهوت]] و [[غرور]] و [[طغیان]]، محبوس و [[اسیر]] میگردند<ref> طرح کلّی اندیشه اسلامی، سیّد علی حسینی (خامنهای) ص ۱۳۱</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۷۱.</ref>. |