←پرسش مستقیم
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
#[[زمینه‌سازی برای ظهور]] [[امام]] [[منتظَر]]. | #[[زمینه‌سازی برای ظهور]] [[امام]] [[منتظَر]]. | ||
*بنابراین، [[منتظِر]] بودن، دو نوع [[مسئولیت]] را متوجه شخص [[منتظِر]] می‌نماید. او هم باید انتظارات متوجه خودش را برآورده کند و هم انتظاراتِ متوجهِ [[جامعه]] را با [[زمینه‌سازی]]، محقق سازد. بر پایه این [[اعتقاد]]، با مراجعه به [[آیات]] و روایاتی که بیان‌گر شرح [[وظایف]] و اوصاف انسان‌های [[منتظِر]] است و [[وظایف]] آنها را بیان می‌کند یا با [[مشاهده]] افرادی که وی آنها را منتظِران واقعی می‌شمارد، الگوی [[عینی]] و تجسّم واقعی از شخص [[منتظِر]] را در [[ذهن]] و [[دل]] خود الهام‌گیری می‌نماید و لحظه لحظه [[عمر]] و [[زندگی]] خود را در جهت کسب [[رضایت]] [[امام زمان]] خود سپری می‌سازد و همیشه در پی تحقّق اوصاف و ویژگی‌های مورد [[انتظار امام زمان]]{{ع}}، در [[رفتار]] و [[اعمال]] و [[زندگی]] خود است. آن‌گاه که این اوصاف و ویژگی‌ها را در خود محقّق می‌بیند، [[احساس]] [[خرسندی]] و امنیت می‌کند. [[خرسند]] است که به آرزوی خویش رسیده است و آن‌گونه که آن الگوی [[الهی]] و [[امام]] و مقتدای او خواسته، [[زندگی]] می‌کند<ref>[[علی زینتی|زنتی، علی]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲ (کتاب)| گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۲۴.</ref>. از سوی دیگر، شخص [[منتظِر]] به ندای [[دل]] و خواسته درونی خود نیز جواب داده است و تأمین و تحقّق این خواسته برای صاحبش مایه [[خرسندی]] و موجب [[احساس]] [[رضایت]] و امنیت می‌گردد. از جانب دیگر انجام مسئولیت‌های [[زمینه‌ساز ظهور]] که خود، [[انتظار]] درونی شده دیگری است، عامل مستقلی برای تحصیل [[رضایت]] [[محبوب]] و رسیدن به امنیت خاطر می‌شود. بنابراین، [[اعتقاد به امام مهدی]] و [[ظهور]] حضرتش{{ع}} به عنوان [[انتظار]] و [[عقیده]] درونی شده امنیت خاطر پایدار را برای افرادی که در مسیر این [[عقیده]] گام بردارند به ارمغان می‌آورد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. | *بنابراین، [[منتظِر]] بودن، دو نوع [[مسئولیت]] را متوجه شخص [[منتظِر]] می‌نماید. او هم باید انتظارات متوجه خودش را برآورده کند و هم انتظاراتِ متوجهِ [[جامعه]] را با [[زمینه‌سازی]]، محقق سازد. بر پایه این [[اعتقاد]]، با مراجعه به [[آیات]] و روایاتی که بیان‌گر شرح [[وظایف]] و اوصاف انسان‌های [[منتظِر]] است و [[وظایف]] آنها را بیان می‌کند یا با [[مشاهده]] افرادی که وی آنها را منتظِران واقعی می‌شمارد، الگوی [[عینی]] و تجسّم واقعی از شخص [[منتظِر]] را در [[ذهن]] و [[دل]] خود الهام‌گیری می‌نماید و لحظه لحظه [[عمر]] و [[زندگی]] خود را در جهت کسب [[رضایت]] [[امام زمان]] خود سپری می‌سازد و همیشه در پی تحقّق اوصاف و ویژگی‌های مورد [[انتظار امام زمان]]{{ع}}، در [[رفتار]] و [[اعمال]] و [[زندگی]] خود است. آن‌گاه که این اوصاف و ویژگی‌ها را در خود محقّق می‌بیند، [[احساس]] [[خرسندی]] و امنیت می‌کند. [[خرسند]] است که به آرزوی خویش رسیده است و آن‌گونه که آن الگوی [[الهی]] و [[امام]] و مقتدای او خواسته، [[زندگی]] می‌کند<ref>[[علی زینتی|زنتی، علی]]، [[گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲ (کتاب)| گفتمان مهدویت سخنرانی و مقاله‌های گفتمان نهم ج۲]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۲۴.</ref>. از سوی دیگر، شخص [[منتظِر]] به ندای [[دل]] و خواسته درونی خود نیز جواب داده است و تأمین و تحقّق این خواسته برای صاحبش مایه [[خرسندی]] و موجب [[احساس]] [[رضایت]] و امنیت می‌گردد. از جانب دیگر انجام مسئولیت‌های [[زمینه‌ساز ظهور]] که خود، [[انتظار]] درونی شده دیگری است، عامل مستقلی برای تحصیل [[رضایت]] [[محبوب]] و رسیدن به امنیت خاطر می‌شود. بنابراین، [[اعتقاد به امام مهدی]] و [[ظهور]] حضرتش{{ع}} به عنوان [[انتظار]] و [[عقیده]] درونی شده امنیت خاطر پایدار را برای افرادی که در مسیر این [[عقیده]] گام بردارند به ارمغان می‌آورد<ref>[[عبدالله نظری شاری|نظری شاری، عبدالله]]، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>. | ||
==امنیت در فرهنگ مطهر== | |||
امنیت یعنی موجود زنده چیزی را در [[اختیار]] دارد، [[حیات]] دارد، لوازم و وسائل حیات را هم دارد. باید [[امنیّت]] داشته باشد تا آنچه را دارد، از او نگیرند. یعنی از [[ناحیه]] یک [[دشمن]]، از ناحیه یک [[قوه]] خارجی، آنچه دارد از او [[سلب]] نشود. [[انسان]] را در نظر می‌گیریم. انسان هم به [[تعلیم و تربیت]] احتیاج دارد و هم به امنیّت. یعنی [[جان]] دارد، جانش را از او نگیرند، [[ثروت]] دارد، ثروتش را از او نگیرند، [[سلامت]] دارد، سلامتش را از او نگیرند، آنچه را دارد از او نگیرند<ref>گفتارهای معنوی، ص۱۳.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۱۴۳.</ref> | |||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||