جز
جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'پنهان' به 'پنهان') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
==[[توبه]] [[راستین]]== | ==[[توبه]] [[راستین]]== | ||
هرچند باب توبه باز و گشوده است و [[آدمی]] هماره از این [[فرصت]] برخوردار است که با اظهار [[پشیمانی]] به درگاه [[خدا]] بازگشت نماید و در جبران گذشته‌اش تلاش و کوشش نماید، و در این مسیر حتی آنان که توبه را شکسته و شرایط آن را به‌جا نیاورده‌اند باز در [[رحمت خدا]] به سوی ایشان بسته نیست؛ اما [[شایسته]] است که توبه [[انسان]] توبه‌ای عمیق و راستین باشد و شرایط آن را با [[مردانگی]] و البته با [[توفیق الهی]] به‌جا آورد. [[قرآن]] به ما [[دستور]] می‌دهد که به‌سوی خدا توبه کنیم، آن هم توبه‌ای راستین: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا}}<ref>«ای مؤمنان! به سوی خداوند توبه‌ای راستین کنید» سوره تحریم، آیه ۸.</ref>. بر همین اساس، [[امام]] از [[خداوند]] درخواست “توبه نصوح” می‌نماید: «بار خدایا (مرا)... به توبه‌ای بی‌بازگشت [[توبه نصوح]] و راستین که پس از آن نه گناه خُردم باقی ماند و نه [[گناه بزرگ]]، نه [[گناه آشکار]] و نه گناه | هرچند باب توبه باز و گشوده است و [[آدمی]] هماره از این [[فرصت]] برخوردار است که با اظهار [[پشیمانی]] به درگاه [[خدا]] بازگشت نماید و در جبران گذشته‌اش تلاش و کوشش نماید، و در این مسیر حتی آنان که توبه را شکسته و شرایط آن را به‌جا نیاورده‌اند باز در [[رحمت خدا]] به سوی ایشان بسته نیست؛ اما [[شایسته]] است که توبه [[انسان]] توبه‌ای عمیق و راستین باشد و شرایط آن را با [[مردانگی]] و البته با [[توفیق الهی]] به‌جا آورد. [[قرآن]] به ما [[دستور]] می‌دهد که به‌سوی خدا توبه کنیم، آن هم توبه‌ای راستین: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا}}<ref>«ای مؤمنان! به سوی خداوند توبه‌ای راستین کنید» سوره تحریم، آیه ۸.</ref>. بر همین اساس، [[امام]] از [[خداوند]] درخواست “توبه نصوح” می‌نماید: «بار خدایا (مرا)... به توبه‌ای بی‌بازگشت [[توبه نصوح]] و راستین که پس از آن نه گناه خُردم باقی ماند و نه [[گناه بزرگ]]، نه [[گناه آشکار]] و نه گناه پنهان، [[توفیق]] ده»<ref>نیایش چهل‌و‌هفتم.</ref>. | ||
امام{{ع}} در برخی از مناجات‌هایش به شرط‌هایی که توبه‌کار راستین به آنها ملتزم است اشاره می‌کند و چنین می‌گوید: «ای خداوند در همین مکان که ایستاده‌ام... به درگاه تو توبه می‌کنم، چونان توبه کسی که از آن پس حتی با خود سخن از گناه نگوید و در خاطر نگذراند که خطای پیشین را از سر گیرد»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. سپس با [[یادآوری]] [[وعده خداوند]] که توبه بندگانش را می‌پذیرد و توبه‌کنندگان را [[دوست]] می‌دارد، با خدایش چنین شرط می‌کند: «ای [[پروردگار]]، من نیز شرط می‌کنم که زین پس کاری را که تواش ناخوش داشته‌ای مرتکب نشوم و برعهده می‌گیرم که عملی را که تواش [[ناپسند]] دانسته‌ای انجام ندهم و از هرچه [[معصیت]] توست دوری گزینم»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. | امام{{ع}} در برخی از مناجات‌هایش به شرط‌هایی که توبه‌کار راستین به آنها ملتزم است اشاره می‌کند و چنین می‌گوید: «ای خداوند در همین مکان که ایستاده‌ام... به درگاه تو توبه می‌کنم، چونان توبه کسی که از آن پس حتی با خود سخن از گناه نگوید و در خاطر نگذراند که خطای پیشین را از سر گیرد»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. سپس با [[یادآوری]] [[وعده خداوند]] که توبه بندگانش را می‌پذیرد و توبه‌کنندگان را [[دوست]] می‌دارد، با خدایش چنین شرط می‌کند: «ای [[پروردگار]]، من نیز شرط می‌کنم که زین پس کاری را که تواش ناخوش داشته‌ای مرتکب نشوم و برعهده می‌گیرم که عملی را که تواش [[ناپسند]] دانسته‌ای انجام ندهم و از هرچه [[معصیت]] توست دوری گزینم»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>. | ||
چنین توبه‌ای آن چنان [[استوار]] است که دیگر پس از آن به [[توبه]] [[مجدد]] نیاز نمی‌افتد و از [[برکات]] آن، محو گذشته و تضمین [[سلامت]] [[انسان]] از معصیت در [[آینده]] است: «ای [[خداوند]] این توبه مرا آن‌گونه قرار ده که بعد از آن [[نیازمند]] توبه نشوم. توبه‌ای که موجب زدودن [[گناهان]] گذشته من باشد و سبب درامان ماندن در باقی [[عمر]] از گناهکاری»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>.<ref>[[صدیقه بیات|بیات، صدیقه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «توبه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۵۵.</ref> | چنین توبه‌ای آن چنان [[استوار]] است که دیگر پس از آن به [[توبه]] [[مجدد]] نیاز نمی‌افتد و از [[برکات]] آن، محو گذشته و تضمین [[سلامت]] [[انسان]] از معصیت در [[آینده]] است: «ای [[خداوند]] این توبه مرا آن‌گونه قرار ده که بعد از آن [[نیازمند]] توبه نشوم. توبه‌ای که موجب زدودن [[گناهان]] گذشته من باشد و سبب درامان ماندن در باقی [[عمر]] از گناهکاری»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>.<ref>[[صدیقه بیات|بیات، صدیقه]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «توبه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۵۵.</ref> | ||