|
|
| خط ۱۵: |
خط ۱۵: |
|
| |
|
| ==ابن زبعری در [[شان نزول]]== | | ==ابن زبعری در [[شان نزول]]== |
| # در غررالتبیان، ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ}}<ref>«و از شاعران، گمراهان پیروی می‌کنند» سوره شعراء، آیه ۲۲۴.</ref> آمده است که مقصود از شعرا در آیه، شعرای [[مشرکان]] از جمله [[عبداللّه بن زبعری]] است که در وادی‌ها سرگردانند<ref>غررالتبیان، ص ۳۷۶.</ref>. [[طبرسی]]، تمام این شعرا جز یک تن را از [[قریش]] دانسته که به گزاف، مدّعی بودند چون [[محمد]]{{صل}} [[سخن]] می‌گویند<ref>مجمع‌البیان، ج ۷، ص ۳۲۵.</ref>.
| |
| #{{متن قرآن|وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هَذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ وَكَانَ الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا}}<ref>«و بی‌گمان در این قرآن برای مردم از هر مثلی گوناگون آورده‌ایم و آدمی از هر چیزی پرخاشگرتر است» سوره کهف، آیه ۵۴.</ref> بر پایه قولی، منظور از انسانِ مجادله‌گر، عبداللّه بن زبعری ذکر شده که به [[مجادله]] با پیامبر{{صل}} برمی‌خاست<ref>مبهمات القرآن، ج ۲، ص ۱۶۷.</ref>.
| |
| # چون پیامبر [[آیات]] {{متن قرآن|إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ لَوْ كَانَ هَؤُلاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لا يَسْمَعُونَ }}<ref>«بی‌گمان شما و آنچه به جای خداوند می‌پرستید فروزینه دوزخید؛ شما در آن در می‌آیید اگر اینان (به راستی) خدایان می‌بودند در آن (دوزخ) درنمی‌آمدند؛ و همه در آن جاودانند آنان را در آن خروشی است و در آنجا (سخنی دلپسند) نمی‌شنوند» سوره انبیاء، آیه ۹۸-۱۰۰.</ref> را بر مشرکان [[تلاوت]] کرد که در آن از [[پرستش]] غیر خدا [[نهی]] و معبودهایشان، هیزم [[آتش دوزخ]] خوانده شده‌اند، ابن‌زبعری گفت: اگر چنین باشد، پس [[فرشتگان]]، [[مسیح]] و [[عزیر]] که [[معبود]] ما، [[نصارا]] و یهودند، هیزم دوزخند! پیامبر{{صل}} در پاسخ بدو گفت: همه آنها (جز [[خدا]]) که می‌پسندند معبود واقع شوند، با پرستندگانشان شیطانی‌اند <ref>جامع‌البیان، مج ۱۰، ج ۱۷، ص ۱۲۶ و ۱۲۷.</ref>. در [[مجمع‌البیان]]، تفصیلِ داستان چنین آمده است: چون [[آیات]] {{متن قرآن|إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ لَوْ كَانَ هَؤُلاء آلِهَةً مَّا وَرَدُوهَا وَكُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لا يَسْمَعُونَ }}<ref>«بی‌گمان شما و آنچه به جای خداوند می‌پرستید فروزینه دوزخید؛ شما در آن در می‌آیید اگر اینان (به راستی) خدایان می‌بودند در آن (دوزخ) درنمی‌آمدند؛ و همه در آن جاودانند آنان را در آن خروشی است و در آنجا (سخنی دلپسند) نمی‌شنوند» سوره انبیاء، آیه ۹۸-۱۰۰.</ref> نازل شد، وی نزد [[پیامبر]]{{صل}} آمد و گفت: ای [[محمد]]! آیا [[گمان]] نداری که [[عزیر]] و [[عیسی]]، مردانی [[صالح]] و [[مریم]] زنی [[نیکوکار]] بودند؟ چون پیامبر{{صل}} پاسخ مثبت داد، پرسید: اینان‌که به جای خداپرستیده می‌شوند، آیا در [[آتش]] دوزخند؟ در پاسخ به او، [[خداوند]] [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا الْحُسْنَى أُوْلَئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ لا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَالِدُونَ}}<ref>«کسانی که برای آنان از سوی ما از پیش نیکی مقرّر است ، از آن (آتش)، برکنارند آوای آن (دوزخ) را نمی‌شنوند؛ و آنان در میان آنچه دلخواه آنهاست جاودانند» سوره انبیاء، آیه ۱۰۱-۱۰۲.</ref> را فرود آورد. بدین طریق، عیسی، عزیر و مریم و [[ملائکه]] که به جای خداپرستیده می‌شدند، در حالی که خود ناخرسند بودند، مستثنا شدند <ref>مجمع‌البیان، ج ۷، ص ۱۰۲ و ۱۰۳.</ref>.
| |
| # [[قرطبی]] <ref>قرطبی، ج ۱۳، ص ۶.</ref> به [[نقل]] از ماوردی، مقصود از {{متن قرآن|الظَّالِمُونَ}} را در آیه {{متن قرآن|أَوْ يُلْقَى إِلَيْهِ كَنْزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْهَا وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا}}<ref>«یا چرا گنجی به سوی او (از آسمان) نمی‌افکنند یا باغی ندارد که از (بار و بر) آن بخورد؟» سوره فرقان، آیه ۸.</ref> ابن‌زبعری دانسته است<ref>[[سید علی رضا واسعی|واسعی، سید علی رضا]]، [[ابن زبعری (مقاله)|مقاله «ابن زبعری»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
| |
|
| |
|
| == پرسش‌های وابسته == | | == پرسش‌های وابسته == |
