←مقدمه
(صفحهای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[بحریّ بن عمرو بن عمیر]]،<ref>جامع البیان، مج ۵، ج ۷، ص ۲۱۷.</ref> [[بحریّ بن عمرو بن عون]] <ref>زادالمسیر، ج ۲، ص ۱۰۴.</ref> | [[بحریّ بن عمرو بن عمیر]]،<ref>جامع البیان، مج ۵، ج ۷، ص ۲۱۷.</ref> یا [[بحریّ بن عمرو بن عون]] <ref>زادالمسیر، ج ۲، ص ۱۰۴.</ref> یا [[بحر بن عمرو]]<ref> روض الجنان، ج ۵، ص ۳۶۰، ۳۹۱.</ref> از بزرگان [[یهود]]، [[قبیله]] [[بنیقَیْنُقاع]]، دایی صفّیه دختر حُیَیّ [[همسر پیامبر]] بود.<ref>السیرهالنبویه، ج ۲، ص ۵۱۴؛ المغازی، ج ۱، ص ۳۷۴.</ref> جز چند گزارش در منابع [[تفسیری]]، اطلاعی از وی وجود ندارد. بنا به روایتی وی همراه تنی چند از [[یهودیان]]، [[انصار]] را از [[انفاق]] به [[مسلمانان]] باز میداشتند و به آنها میگفتند: شما از [[آینده]] خبر ندارید، ازاینرو به آنها انفاق نکنید. شاید این کار شما را به تهیدستانی چون ایشان مبدل کند. در پی این [[اقدام]] [[آیه]] {{متن قرآن|الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَيَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَيَكْتُمُونَ مَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا}}<ref>«همان کسان که تنگچشمی میورزند و مردم را به تنگچشمی وا میدارند و آنچه را خداوند از بخشش خود به آنان داده است پنهان میکنند و برای کافران عذابی خوارساز آماده کردهایم» سوره نساء، آیه ۳۷.</ref> نازل شد و بحری مورد [[تهدید]] [[الهی]] قرار گرفت<ref>جامعالبیان، مج ۴، ج ۵، ص ۱۲۱؛ تفسیر بغوی، ج ۱، ص ۳۳۹؛ روض الجنان، ج ۵، ص ۳۶۰.</ref>. | ||
براساس گزارشی دیگر [[پیامبر]] در [[دعوت]] جمعی از یهود از جمله بحری بن عمرو آنان را از [[عذاب الهی]] برحذر داشت؛ اما آنان خود را [[فرزندان]] و محبوبان [[خدا]] دانستند که آیه {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ}}<ref>«و یهودیان و مسیحیان گفتند: ما فرزندان خداوند و دوستان اوییم؛ بگو: پس چرا شما را برای گناهانتان عذاب میکند؟ خیر، شما نیز بشری هستید از همان کسان که آفریده است، هر که را بخواهد میبخشاید و هر که را بخواهد عذاب میکند و فرمانفرمایی آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست از آن خداوند است و بازگشت (همگان) به سوی اوست» سوره مائده، آیه ۱۸.</ref> نازل شد و آنان را گرفتار [[عذاب]] [[گناهان]] خود دانست<ref>السیرهالنبویه، ج ۲، ص ۵۶۳؛ جامع البیان، مج ۴، ج ۶، ص ۲۲۴؛ التکمیل والاتمام، ص ۱۱۲.</ref>. به روایتی از [[ابنعباس]] سه تن از یهودیان که بحری بن عمرو یکی از آنان بود از پیامبر پرسیدند: آیا به جز [[الله]] خدای دیگری نمیشناسی؟ پیامبر در پاسخ فرمود: خدایی جز الله نیست. بر این مبنا [[مبعوث]] شدهام و به الله فرا میخوانم، آنگاه آیه {{متن قرآن|قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَى قُلْ لَا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ}}<ref>«بگو: چه چیزی در گواهی بزرگتر است؟ بگو: خداوند که میان من و شما گواه است و به من این قرآن وحی شده است تا با آن به شما و به هر کس که (این قرآن به او) برسد، هشدار دهم، آیا شما گواهی میدهید که با خداوند خدایان دیگری هست؟ بگو: من گواهی نمیدهم؛ بگو: تنها او خدایی یگانه است و من از شرکی که میورزید بیزارم» سوره انعام، آیه ۱۹.</ref> <ref>جامع البیان، مج ۵، ج ۷، ص ۲۱۷؛ تفسیر ابنابی حاتم، ج ۴، ص ۱۲۷۲؛ الدرالمنثور، ج ۳، ص ۲۵۶.</ref> | براساس گزارشی دیگر [[پیامبر]] در [[دعوت]] جمعی از یهود از جمله بحری بن عمرو آنان را از [[عذاب الهی]] برحذر داشت؛ اما آنان خود را [[فرزندان]] و محبوبان [[خدا]] دانستند که آیه {{متن قرآن|وَقَالَتِ الْيَهُودُ وَالنَّصَارَى نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ وَأَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ}}<ref>«و یهودیان و مسیحیان گفتند: ما فرزندان خداوند و دوستان اوییم؛ بگو: پس چرا شما را برای گناهانتان عذاب میکند؟ خیر، شما نیز بشری هستید از همان کسان که آفریده است، هر که را بخواهد میبخشاید و هر که را بخواهد عذاب میکند و فرمانفرمایی آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست از آن خداوند است و بازگشت (همگان) به سوی اوست» سوره مائده، آیه ۱۸.</ref> نازل شد و آنان را گرفتار [[عذاب]] [[گناهان]] خود دانست<ref>السیرهالنبویه، ج ۲، ص ۵۶۳؛ جامع البیان، مج ۴، ج ۶، ص ۲۲۴؛ التکمیل والاتمام، ص ۱۱۲.</ref>. به روایتی از [[ابنعباس]] سه تن از یهودیان که بحری بن عمرو یکی از آنان بود از پیامبر پرسیدند: آیا به جز [[الله]] خدای دیگری نمیشناسی؟ پیامبر در پاسخ فرمود: خدایی جز الله نیست. بر این مبنا [[مبعوث]] شدهام و به الله فرا میخوانم، آنگاه آیه {{متن قرآن|قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً قُلِ اللَّهُ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَى قُلْ لَا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ}}<ref>«بگو: چه چیزی در گواهی بزرگتر است؟ بگو: خداوند که میان من و شما گواه است و به من این قرآن وحی شده است تا با آن به شما و به هر کس که (این قرآن به او) برسد، هشدار دهم، آیا شما گواهی میدهید که با خداوند خدایان دیگری هست؟ بگو: من گواهی نمیدهم؛ بگو: تنها او خدایی یگانه است و من از شرکی که میورزید بیزارم» سوره انعام، آیه ۱۹.</ref> <ref>جامع البیان، مج ۵، ج ۷، ص ۲۱۷؛ تفسیر ابنابی حاتم، ج ۴، ص ۱۲۷۲؛ الدرالمنثور، ج ۳، ص ۲۵۶.</ref> |