شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۹
، ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار'
جز (جایگزینی متن - 'آشکار' به 'آشکار') |
|||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[پرونده:Pic259.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]] | [[پرونده:Pic259.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالمجید زهادت]]]] | ||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[عبدالمجید زهادت]]'''، در کتاب ''«[[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]»'' در اینباره گفته است: | ||
:::::: «به [[دلیل]] [[دشمنی]] [[حاکمان عباسی]] با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} جریان [[نیابت]] آن [[حضرت]]، امری | :::::: «به [[دلیل]] [[دشمنی]] [[حاکمان عباسی]] با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} جریان [[نیابت]] آن [[حضرت]]، امری آشکار و علنی نبود؛ به ویژه در اوائل [[غیبت صغرا]] و نیابتِ [[نایب اول]]، [[شیعیان]] از طریق [[وکلا]] که نمایندگانِ [[نایبان]] بودند با آنها ارتباط داشتند؛ یعنی [[مردم]]، [[خواستهها]] یا سؤالات خود را با [[وکیلان]] مطرح میکردند یا [[وجوهات شرعی]] خود را به ایشان میسپردند و [[وکیلان]]، آنها را به سفیر و [[نایب]] [[امام]]{{ع}} منتقل میکردند و پاسخ درخواستها نیز با واسطه به دست [[مردم]] میرسید. [[محمد بن عثمان]] در [[بغداد]]، ده [[وکیل]] داشت که [[حسین بن روح]] از جمله آنها بود. اینها به ظاهر وکلای [[نائب]] دوم در امور تجاری بودند؛ ولی در واقع برای [[سازمان وکالت]] [[شیعه]] فعالیت میکردند. | ||
::::::گفتنی است در کنار رابطه غیرمستقیم، عدهای از افراد مورد [[اعتماد]]، امکان [[ارتباط مستقیم]] با شخص [[نائب]] را نیز پید میکردند و خواستههای خود را بیواسطه با او در میان گذاشته، پاسخ را نیز از [[نایب]] دریافت میکردند که مواردی آنها را [[شیخ طوسی]] بیان کرده است<ref>تاریخ عصر غیبت، ص ۳۰۴. ۳۰۶.</ref> اینگونه ارتباط بیشتر از زمان نیابتِ دومین [[نایب]] [[امام]]، به وجود آمد»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۲.</ref>. | ::::::گفتنی است در کنار رابطه غیرمستقیم، عدهای از افراد مورد [[اعتماد]]، امکان [[ارتباط مستقیم]] با شخص [[نائب]] را نیز پید میکردند و خواستههای خود را بیواسطه با او در میان گذاشته، پاسخ را نیز از [[نایب]] دریافت میکردند که مواردی آنها را [[شیخ طوسی]] بیان کرده است<ref>تاریخ عصر غیبت، ص ۳۰۴. ۳۰۶.</ref> اینگونه ارتباط بیشتر از زمان نیابتِ دومین [[نایب]] [[امام]]، به وجود آمد»<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۲ (کتاب)|معارف و عقاید ۵ ج۲]]، ص۲۰۲.</ref>. | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
[[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]] | [[پرونده:991395.jpg|بندانگشتی|100px|right|]] | ||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفتهاند: | ::::::نویسندگان کتاب ''«[[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]»'' در این باره گفتهاند: | ||
:::::: «به [[دلیل]] [[دشمنی]] [[حاکم]] [[عباسی]] با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} جریان [[نیابت]] آن [[حضرت]]، امری | :::::: «به [[دلیل]] [[دشمنی]] [[حاکم]] [[عباسی]] با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} جریان [[نیابت]] آن [[حضرت]]، امری آشکار و علنی نبود؛ به ویژه در اوائل [[غیبت صغرا]] و نیابتِ [[نایب]] اوّل، [[شیعیان]] از طریق [[وکلا]] که نمایندگانِ [[نایبان]] بودند با آنها ارتباط داشتند؛ یعنی [[مردم]]، [[خواستهها]] یا سؤالات خود را با [[وکیلان]] مطرح میکردند یا [[وجوهات شرعی]] خود را به ایشان میسپردند و [[وکیلان]]، آنها را به سفیر و [[نایب]] [[امام]]{{ع}} منتقل میکردند و پاسخ درخواستها نیز با واسطه به دست [[مردم]] میرسید. [[محمد بن عثمان]] در [[بغداد]]، ده [[وکیل]] داشت که [[حسین بن روح]] از جمله آنها بود. اینها به ظاهر وکلای [[نائب]] دوم در امور تجاری بودند؛ ولی در واقع برای [[سازمان وکالت]] [[شیعه]] فعالیت میکردند. گفتنی است در کنار رابطه غیر مستقیم عدهای از افراد مورد [[اعتماد]] امکان [[ارتباط مستقیم]] با شخص [[نائب]] را نیز پیدا میکردند و خواستههای خود را بیواسطه با او در میان گذاشته، پاسخ را نیز از [[نایب]] دریافت میکردند که مواردی از آنها را [[شیخ طوسی]] بیان کرده است.<ref> تاریخ عصر [[غیبت]]، ص ۳۰۴ – ۳۰۶.</ref> اینگونه ارتباط بیشتر از زمان نیابتِ دوم [[نایب]] [[امام]]، به وجود آمد»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائریپور|حائریپور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۸۶.</ref>. | ||
{{پایان جمع شدن}} | {{پایان جمع شدن}} | ||