صلح امام حسن مجتبی در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۸
، ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت'
جز (جایگزینی متن - 'موقعیت' به 'موقعیت') |
|||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
*بر اساس این نقشه، ناگهان سیل شایعات دروغین به سوی اردوگاه‌های این [[جبهه]] سرازیر شد و بازار [[رشوه]] رونق گرفت و [[فرماندهی]] یک [[لشکر]]؛ [[حکومت]] یک [[ناحیه]]؛ [[ازدواج]] با یک شاهزاده خانم [[اموی]]! از وعده‌های داده شده بود و در رشوه‌های نقدی نیز رقم یک میلیون درهم و [[دینار]] دیده می‌شد! [[معاویه]] برای پیاده کردن این نقشه همه نیرو و همه هوش و استعداد و تجربیات خود را به کار انداخت. | *بر اساس این نقشه، ناگهان سیل شایعات دروغین به سوی اردوگاه‌های این [[جبهه]] سرازیر شد و بازار [[رشوه]] رونق گرفت و [[فرماندهی]] یک [[لشکر]]؛ [[حکومت]] یک [[ناحیه]]؛ [[ازدواج]] با یک شاهزاده خانم [[اموی]]! از وعده‌های داده شده بود و در رشوه‌های نقدی نیز رقم یک میلیون درهم و [[دینار]] دیده می‌شد! [[معاویه]] برای پیاده کردن این نقشه همه نیرو و همه هوش و استعداد و تجربیات خود را به کار انداخت. | ||
*کارهای [[معاویه]]، همه ابتکاری و حساب شده و بر طبق روش‌های دقیق تنظیم شده بود و می‌توانست نظر و [[هدف]] خاص او را، یعنی ایجاد زمینه‌ای که [[رقیب]] را به [[فکر]] [[صلح]] بیندازد، به طور کامل تأمین کند. | *کارهای [[معاویه]]، همه ابتکاری و حساب شده و بر طبق روش‌های دقیق تنظیم شده بود و می‌توانست نظر و [[هدف]] خاص او را، یعنی ایجاد زمینه‌ای که [[رقیب]] را به [[فکر]] [[صلح]] بیندازد، به طور کامل تأمین کند. | ||
*وقتی هم [[فرمانده]] [[جبهه]] [[عراق]] ([[عبید الله بن عباس]]) و به دنبال او بیشتر سرکردگان [[سپاه]]، [[وجدان]] خود را با [[مال]] یا [[وعده]] معامله می‌کنند و هم ناگهان سیل شایعات [[دروغ]] و تزلزل‌آور، اردوگاه "[[مسکن]]" و "[[مدائن]]" را در هم فرو می‌ریزد؛ [[امام حسن]]{{ع}} به خاطر رواج همین شایعات در وضع ناگواری قرار می‌گیرد که امکان ظاهر شدن در برابر توده سپاهانش را ندارد؛ آیا در چنین | *وقتی هم [[فرمانده]] [[جبهه]] [[عراق]] ([[عبید الله بن عباس]]) و به دنبال او بیشتر سرکردگان [[سپاه]]، [[وجدان]] خود را با [[مال]] یا [[وعده]] معامله می‌کنند و هم ناگهان سیل شایعات [[دروغ]] و تزلزل‌آور، اردوگاه "[[مسکن]]" و "[[مدائن]]" را در هم فرو می‌ریزد؛ [[امام حسن]]{{ع}} به خاطر رواج همین شایعات در وضع ناگواری قرار می‌گیرد که امکان ظاهر شدن در برابر توده سپاهانش را ندارد؛ آیا در چنین موقعیت آشفته و اوضاع [[نابسامانی]]، راه چاره‌ای جز تن دادن به [[صلح]] به نظر می‌رسد؟ | ||
*حال، بر [[رهبر]] چه ایرادی می‌توان گرفت و از [[مردم]] چه گله‌ای می‌توان داشت، وقتی [[فتنه]] و [[فساد]] در میان ایشان [[ترویج]] می‌شود؟ البته [[انحراف]] برخی از افراد و نوظهور بودن [[اسلام]] را نیز نمی‌توان نادیده گرفت؛ که هر یک، جداگانه عاملی بودند برای پدید آمدن چنین وضعی در [[مردم]] دودل یا کسانی که وبال گردن [[اسلام]] شده بودند. | *حال، بر [[رهبر]] چه ایرادی می‌توان گرفت و از [[مردم]] چه گله‌ای می‌توان داشت، وقتی [[فتنه]] و [[فساد]] در میان ایشان [[ترویج]] می‌شود؟ البته [[انحراف]] برخی از افراد و نوظهور بودن [[اسلام]] را نیز نمی‌توان نادیده گرفت؛ که هر یک، جداگانه عاملی بودند برای پدید آمدن چنین وضعی در [[مردم]] دودل یا کسانی که وبال گردن [[اسلام]] شده بودند. | ||
*در چنین شرایطی که [[حسن بن علی]]{{عم}} به سبب عوامل خارج از [[اختیار]] خود او همانند [[خیانت]] [[سپاهیان]] یا فتنه‌انگیزی‌های ماهرانه حریف، در نخستین [[صف‌آرایی]]، با [[شکست]] روبه‌رو می‌شود، نظر درست آن است که از همان لحظه و همان روز در [[فکر]] [[صف‌آرایی]] دیگری باشد و [[نبرد]] خود با [[معاویه]] را به میدان جدیدی بکشاند؛ میدانی که دست [[خیانت]] [[سپاهیان]] به آن نمی‌رسد و [[انحراف]] طبایع به آن زیان نمی‌رساند و دسیسه‌های [[دشمن]] و فتنه‌انگیزی‌های او بر احتمال موفقیت و [[نفوذ]] و [[پیروزی]] روزافزون آن می‌افزاید. این، خلاصه آن طرحی است که [[امام حسن]]{{ع}} به [[نیکوترین]] وجهی از آن بهره‌برداری کرد و [[معاویه]] با همه [[بیداری]] و هوشیاری‌اش در آن | *در چنین شرایطی که [[حسن بن علی]]{{عم}} به سبب عوامل خارج از [[اختیار]] خود او همانند [[خیانت]] [[سپاهیان]] یا فتنه‌انگیزی‌های ماهرانه حریف، در نخستین [[صف‌آرایی]]، با [[شکست]] روبه‌رو می‌شود، نظر درست آن است که از همان لحظه و همان روز در [[فکر]] [[صف‌آرایی]] دیگری باشد و [[نبرد]] خود با [[معاویه]] را به میدان جدیدی بکشاند؛ میدانی که دست [[خیانت]] [[سپاهیان]] به آن نمی‌رسد و [[انحراف]] طبایع به آن زیان نمی‌رساند و دسیسه‌های [[دشمن]] و فتنه‌انگیزی‌های او بر احتمال موفقیت و [[نفوذ]] و [[پیروزی]] روزافزون آن می‌افزاید. این، خلاصه آن طرحی است که [[امام حسن]]{{ع}} به [[نیکوترین]] وجهی از آن بهره‌برداری کرد و [[معاویه]] با همه [[بیداری]] و هوشیاری‌اش در آن موقعیت، غافلگیر شد و آن را [[درک]] نکرد. | ||
*[[امام حسن]]{{ع}} پیشنهاد [[صلح]] [[معاویه]] را پذیرفت، ولی این ترفند [[امام حسن]]{{ع}} فقط به این منظور بود که او را در قید و بند شرایط و تعهداتی گرفتار کند که معلوم بود کسی چون [[معاویه]] دیر زمانی پایبند آن تعهدات نخواهد ماند و در [[آینده]] نزدیکی آشکارا آنها را یکی پس از دیگری نقض خواهد کرد و [[مردم]] نیز وقتی چنین دیدند، به [[یقین]] [[خشم]] و [[انکار]] خویش را نسبت به او آشکارا بیان خواهند کرد. | *[[امام حسن]]{{ع}} پیشنهاد [[صلح]] [[معاویه]] را پذیرفت، ولی این ترفند [[امام حسن]]{{ع}} فقط به این منظور بود که او را در قید و بند شرایط و تعهداتی گرفتار کند که معلوم بود کسی چون [[معاویه]] دیر زمانی پایبند آن تعهدات نخواهد ماند و در [[آینده]] نزدیکی آشکارا آنها را یکی پس از دیگری نقض خواهد کرد و [[مردم]] نیز وقتی چنین دیدند، به [[یقین]] [[خشم]] و [[انکار]] خویش را نسبت به او آشکارا بیان خواهند کرد. | ||
*این را می‌توان خلاصه آن طرح [[سیاسی]] دانست که [[امام حسن]]{{ع}} به خاطر آن به قبول [[صلح]] تن داد و سپس به [[نیکوترین]] وجهی از آن بهره‌برداری و [[معاویه]] را غافلگیر کرد و این عمل همچون نشان نبوغ مظلومانه‌ای بر تارک آن [[امام]] [[مظلوم]] درخشید. | *این را می‌توان خلاصه آن طرح [[سیاسی]] دانست که [[امام حسن]]{{ع}} به خاطر آن به قبول [[صلح]] تن داد و سپس به [[نیکوترین]] وجهی از آن بهره‌برداری و [[معاویه]] را غافلگیر کرد و این عمل همچون نشان نبوغ مظلومانه‌ای بر تارک آن [[امام]] [[مظلوم]] درخشید. | ||