|
|
| خط ۱۱: |
خط ۱۱: |
|
| |
|
| ==ابوالیسر در [[شان نزول]]== | | ==ابوالیسر در [[شان نزول]]== |
| گفته‌اند: ابوالیَسَر در سال [[صلح حدیبیه]]، مُحرِم به [[احرام]] [[عمره]] بود و گورخری را با نیزه شکار کرد. به او [[تذکّر]] دادند و [[حکم]] آن را از رسول خدا{{صل}} پرسید که [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَأَنْتُمْ حُرُمٌ وَمَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَلِكَ صِيَامًا لِيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَمَنْ عَادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ}}<ref>«ای مؤمنان! شکار را در حالی که در احرام هستید نکشید و هر کسی به عمد آن را بکشد، کیفرش چهارپایی است همگون آنچه کشته است، چنانکه دو (گواه) دادگر از خودتان بر (همگونی) آن (با شکار) حکم کنند، قربانی‌یی که به (قربانگاه) کعبه برسد؛ یا کفّاره‌ای است برابر با اطعام مستمندان یا همچند آن (شصت روز) روزه تا کیفر کار خود را بچشد؛ خداوند از گذشته در گذشت ولی هر که (به شکار کردن) برگردد خداوند از وی انتقام خواهد گرفت و خداوند پیروزمندی دادستاننده است» سوره مائده، آیه ۹۵.</ref> نازل شد و شکار در حال احرام را [[ممنوع]] کرد <ref>روح‌المعانی، مج۵، ج۷، ص۳۴.</ref>
| |
|
| |
| در روایتی از [[ابن‌عباس]] آمده است که ابوالیَسَر هنگام فروش خرما، با [[زن]] غریبه‌ای مواجه و مرتکب گناهی شد؛ سپس پشیمان شده، با دو تن از [[صحابه]] در میان گذاشت. آنان وی را به [[استغفار]] و [[کتمان]] توصیه کردند؛ امّا نپذیرفت و قضیه را به [[آگاهی پیامبر]] رساند. پیامبر وی را [[توبیخ]] کرد و این [[آیه]] نازل شد: {{متن قرآن|وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ ذَلِكَ ذِكْرَى لِلذَّاكِرِينَ}}<ref>«و نماز را در دو سوی روز و ساعتی از آغاز شب بپا دار؛ بی‌گمان نیکی‌ها بدی‌ها را می‌زدایند؛ این یادکردی برای یادآوران است» سوره هود، آیه ۱۱۴.</ref>.<ref>مسند احمد، ج۱، ص۴۰۶؛ تفسیر ابن‌کثیر، ج۲، ص۴۸۰.</ref>. در [[نقل]] دیگری که [[طبری]] از خود وی [[روایت]] کرده، آمده است که [[رسول خدا]] پس از شنیدن سخن وی، لحظه‌ای خاموش ماند تا [[جبرئیل]] نازل شد. آن‌گاه پیامبر{{صل}} آیه پیشین را بر او خواند. شخصی پرسید: آیا این آیه ویژه او است یا برای همه [[مردم]]؟ پیامبر فرمود: برای همه مردم است.<ref>جامع‌البیان، مج۷، ج۱۲، ص۱۷۸؛ تفسیر ابن‌کثیر، ج۲، ص۴۸۰.</ref> [[میبدی]] ذیل روایت را به‌گونه دیگری نقل کرده و آورده است که رسول خدا پس از آگاهی از امر وی برای [[نماز عصر]] حاضر شد و پس از نماز، [[جبرئیل]] این آیه را نازل کرد. پیامبر از [[ابوالیسر]] پرسید: آیا در این نماز با ما بودی؟ پاسخ داد: آری. فرمود: این نماز، کفّاره آن گناهت بود<ref> کشف‌الاسرار، ج۴، ص۴۵۴.</ref>.<ref>[[سید محمد فاطمی ابهری|فاطمی ابهری، سید محمد]]، [[ابوالیسر سلمی (مقاله)|مقاله «ابوالیسر سلمی»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۲.</ref>
| |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته == | | == جستارهای وابسته == |
