انتظار ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

# انتظار قلبی: حالتی [[قلبی]] و [[نفسانی]] است که وقتی شدت و عمق پیدا کرد، از [[قلب]] به اعضا و جوارح سرازیر می‌‌شود و آثار خود را در عمل نشان می‌دهد. انتظار مورد نظر [[پیشوایان معصوم]] این نوع از انتظار است که موجب [[تلاش]] و [[مجاهدت]] [[منتظر]] می‌شود.

# [[انتظار عملی]]: انتظار عملی به این معنی است که [[منتظر واقعی]] در تمامی عرصه‌ها، زندگیِ [[امام زمان]] پسند داشته باشد و [[عصر غیبت]] را [[عصر]] [[تکلیف]] بداند و علاوه بر [[اصلاح خود]] در [[اصلاح جامعه]] نیز کوشا باشد<ref>ر.ک. خاتمی، سید احمد، انتظار مسئولانه؛ آیتی، نصرت‌الله، مکاتبه اختصاصی دانشنامه مجازی امامت و ولایت.</ref>.

# [[انتظار منفی]] و ویران‌گر: این نگاه، برداشت سطحی از [[مهدویت]]، [[قیام]] و [[انقلاب مهدی]]{{ع}} است که از ما می‌‌خواهد یا در برابر هر نوع [[ضعف]]، [[عیب]] و ستمی‌ [[سکوت]] کنیم تا خود [[حضرت]] [[ظهور]] کرده و آن را [[اصلاح]] می‌نماید، یا به [[اعتراض]]، بدون هیچ [[اقدام]] و عملی در برابر [[ظلم]] و [[بیداد]] [[ستمگران]] اکتفا کنیم؛ این نوع انتظار ظهور به هیچ‌وجه با [[موازین اسلامی]] و [[قرآنی]] سازگار نیست، چراکه اقدام و عمل، اصل جدایی ناپذیر از مفهوم [[انتظار]] است.

# [[انتظار مثبت]] و سازنده: در این انتظار، [[ظهور مهدی موعود]]{{ع}} حلقه‌ای از حلقه‌های مبارزۀ [[اهل حق]] علیه [[باطل]] است که به [[پیروزی]] نهایی اهل حق منتهی می‌‌شود. شخص [[منتظِر]]، از وضعیت موجود [[جهان]] ناراضی است، اما در [[عین]] حال نقش خود را نیز مهم و موثر می‌‌داند و با [[امید به آینده‌ای روشن]]، برای فراهم ساختن [[زمینه‌های ظهور]] می‌کوشد و خود را برای [[سربازی امام زمان]] آماده می‌‌کند<ref>ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر، حکومت جهانی مهدی، ص ۸۵؛ محمدی، مسلم، فرهنگ اصطلاحات علم کلام، ص ۴۴؛ فرهنگ شیعه، ص ۱۳۵.</ref>.