باطل در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شهید مطهری]] در توضیح گستره مصداقی [[باطل]] و خطای [[معرفت شناختی]] که به تبع آن نسبت به “حق” عارض می‌شود، می‌نویسد: با وجودی که باطل یک امر طفیلی و غیر اصیل بیش نیست، و به سبب طفیلی بودن و غیراصیل بودنش مثل کف فانی می‌گردد؛ در عین حال هنگامی که ظاهر می‌شود، آن‌چنان ابعاد ظاهری گسترده‌ای دارد، و به شکل چشمگیری پیدا می‌شود که [[انسان]] اگر عمیق ننگرد می‌گوید [[حق]] کو؟ هرچه هست باطل است و این همان اشتباهی است که اغلب برای افراد رخ می‌دهد و از آنجا که دیدشان عمیق نیست می‌گویند: اگر حقی هم در [[جهان]] پدید آمده است، مثل یک برقی بوده که پس از مدت کوتاهی خاموش گشته است و غیر آن هر چه هست، [باطل است] و در جهان باطل [[حکومت]] می‌کند. [[غافل]] از اینکه آنچه اصالت دارد حق است و باطل نیروی خود را از حق گرفته است و [[طفیل]] اوست، ولی روی حق را پوشانیده است<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری، مرتضی]]، آشنایی با قرآن، ج۲، ص۱۸۲.</ref>.

#تثبیت حق و [[نابودی باطل]]: {{متن قرآن|لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَيُبْطِلَ الْبَاطِلَ وَلَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ}}<ref>«تا حقّ را تحقّق بخشد و باطل را تباه گرداند هرچند بزهکاران نپسندند» سوره انفال، آیه ۸.</ref>.

#ماندگاری حق و زوال باطل، [[منطق]] [[نظام هستی]]: {{متن قرآن|كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَأَمَّا مَا يَنْفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ...}}<ref>«بدین‌گونه خداوند درست و نادرست را مثل می‌زند؛ باری، کف، کنار می‌رود اما آنچه مردم را سودمند افتد در زمین باز می‌ماند.».. سوره رعد، آیه ۱۷.</ref>.