ارتباط با شیعیان در سیره اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

===[[حفظ]] و [[پاسداری از حقوق اجتماعی]]===

[[خداوند سبحان]] [[حقوق]] بندگانش را بر حقوق خود مقدم دانسته است؛ پس هر آن کس که بر انجام حقوق بندگان [[همت]] گمارد، این امر سبب می‌شود تا برای [[ادای حقوق]] خداوندی نیز به پا خیزد<ref>ابوجعفر محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۶۹؛ محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۳۲، ص۱۳۴.</ref>.

[[ائمه اطهار]]{{عم}} با اهتمام دقیق به [[حقوق عمومی]]، از خود الگوی مناسبی جهت [[پیروی]] [[مسلمانان]] و شیعیان ارائه می‌کردند تا همگان نیز همچون ایشان بدان اهتمام ورزیده و در پاسداری از آنها کوشا باشند. برای نمونه مسئله [[وفای به عهد]] و [[پیمان]] یکی از موضوعاتی است که در جنبه‌های مختلف [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] کاربرد دارد و از جمله مسائلی است که اگر به طور [[مشروع]] و صحیح منعقد شده باشد، [[مؤمن]] باید خود را به آن پایبند بداند، زیرا وفای به عهد و پیمان همچون شیرازه‌ای است که [[روابط اجتماعی]] و سیاسی [[انسان‌ها]] را محکم نگه می‌دارد و از این‌رو ائمه اطهار{{عم}} به [[عهد]] و پیمانی که حتی با [[دشمنان]] خود می‌بستند، [[وفادار]] می‌ماندند. زمانی که [[صلح]] تحمیلی میان [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} و [[معاویه]] برقرار شد، [[امام حسن]]{{ع}} تا پایان [[عمر]] به این پیمان و [[قرارداد]] وفادار ماند و با وجود تمام شماتت‌های انسان‌های [[نادان]]، لحظه‌ای از آن تخطی نکرد. پس از آن [[حضرت]]، [[امام حسین]]{{ع}} نیز تا معاویه زنده بود، به این [[قرارداد]] پای‌بند ماند و بر خلاف آن [[رفتار]] نکرد<ref>ر.ک: محمد بن نعمان بغدادی، الارشاد، ص۲۰۶.</ref> و این، خود بزرگ‌ترین درس در [[حفظ]] و [[پاسداری]] از [[حقوق]] شناخته‌شده [[اجتماعی]]، [[اخلاقی]] و [[سیاسی]] است که پیشوای آزادگان به [[مسلمانان]] و [[شیعیان]] می‌آموخت<ref>حفظ و پاسداری از حقوق اجتماعی در سیره اهل‌بیت{{عم}} مصادیق فراوان دارد که در این مجال به دلیل بررسی سیره سیاسی ائمه{{عم}}، تنها به یک نمونه از آنها که جنبه سیاسی داشت، اشاره شد.</ref>.<ref>[[محمد ملک‌زاده|ملک‌زاده، محمد]]، [[سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در عصر حاکمیت جور]]، ص ۱۳۱.</ref>