انتظار فرج چه فضیلتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج'
جز (جایگزینی متن - 'حجت الاسلام و المسلمین' به 'حجت الاسلام و المسلمین')
جز (جایگزینی متن - 'خروج' به 'خروج')
خط ۱۸۹: خط ۱۸۹:
::::::آقای دکتر '''[[عبدالحسین طالعی]]'''، در کتاب ''«[[ره‌توشه منتظران (کتاب)|ره‌توشه منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::آقای دکتر '''[[عبدالحسین طالعی]]'''، در کتاب ''«[[ره‌توشه منتظران (کتاب)|ره‌توشه منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[شیخ نعمانی]] در کتاب [[غیبت]]، [[روایت]] کرده از [[علاء بن سَیابه]]، که [[ابی عبدالله]]، [[امام]] [[جعفر بن محمّد صادق]]{{ع}} فرمود: "کسی از شما که بمیرد، در حالی که [[منتظر]] این امر باشد، مانند کسی است که در خیمه‌ای باشد که از آنِ [[حضرت قائم]]{{ع}} است"<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۱، حدیث ۱۵، ص۲۰۰. کمال الدین، ص۶۴۴: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً كَانَ كَمَنْ هُوَ فِي الْفُسْطَاطِ الَّذِي لِلْقَائِمِ{{ع}}}}.</ref>.  
::::::«[[شیخ نعمانی]] در کتاب [[غیبت]]، [[روایت]] کرده از [[علاء بن سَیابه]]، که [[ابی عبدالله]]، [[امام]] [[جعفر بن محمّد صادق]]{{ع}} فرمود: "کسی از شما که بمیرد، در حالی که [[منتظر]] این امر باشد، مانند کسی است که در خیمه‌ای باشد که از آنِ [[حضرت قائم]]{{ع}} است"<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۱، حدیث ۱۵، ص۲۰۰. کمال الدین، ص۶۴۴: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً كَانَ كَمَنْ هُوَ فِي الْفُسْطَاطِ الَّذِي لِلْقَائِمِ{{ع}}}}.</ref>.  
::::::[[نعمانی]] از [[ابو بصیر]]<ref>"ابو بصیر، لیث بن بختری" از اصحاب سه امام بزرگوار: امام محمد باقر، امام جعفر صادق، امام موسی کاظم{{عم}} می‌باشد. علمای رجال، او را از اعلام دین و اصحاب اجماع به شمار آورده‌اند. امام صادق{{ع}} وی را حافظ دین و مورد وثوق حضرت باقر{{ع}} دانسته، به وی وعده بهشت دادند. و در روایت دیگر، "ابوبصیر" را در شمار کسانی محسوب نمودند که خداوند درباره ایشان فرموده است: {{متن قرآن|السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ}}؛ سوره واقعه، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. [[روایت]] کرده که آن [[حضرت]] روزی فرمود: آیا شما را خبر ندهم به چیزی که [[خداوند]]، عملی را از [[بندگان]] قبول نمی‌کند، مگر به سبب آن؟ گفتیم: بلی، فرمود: {{متن حدیث|شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ}}، و [[اقرار]] به آنچه [[خداوند]] امر فرمود، و [[دوستی]] ما و [[بیزاری از دشمنان]] ما، یعنی [[ائمه]] مخصوصاً، و گردن نهادن برای ایشان، و [[ورع]] و کوشش در [[راه خدا]]، و آرامی و [[انتظار]] کشیدن برای [[قائم]]{{ع}}. آنگاه فرمود: به [[راستی]]، برای ما دولتی است که [[خداوند]]، هر وقت که خواست، آن را می‌آورد. سپس فرمود: "هر کس که خوش دارد که از [[اصحاب قائم]]{{ع}} باشد، باید [[انتظار]] کشد و به [[ورع]] و [[محاسن اخلاق]] عمل کند در حالی که او [[انتظار]] دارد. اگر (در این حال) بمیرد، و [[قائم]]{{ع}} پس از او [[خروج]] کند، برای او پاداشی است، مثل کسی که آن جناب را [[درک]] کرده باشد. پس کوشش کنید و [[انتظار]] کشید، گوارا [[باد]]، گوارا [[باد]] برای شما، ای گروه مورد [[رحمت]]"<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۱، حدیث ۱۶، ص۲۰۰. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰. {{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} أَنَّهُ قَالَ ذَاتَ يَوْمٍ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ{{ع}} ثُمَّ قَالَ إِنَّ لَنَا دَوْلَةً يَجِيءُ اللَّهُ بِهَا إِذَا شَاءَ ثُمَّ قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}.</ref>.  
::::::[[نعمانی]] از [[ابو بصیر]]<ref>"ابو بصیر، لیث بن بختری" از اصحاب سه امام بزرگوار: امام محمد باقر، امام جعفر صادق، امام موسی کاظم{{عم}} می‌باشد. علمای رجال، او را از اعلام دین و اصحاب اجماع به شمار آورده‌اند. امام صادق{{ع}} وی را حافظ دین و مورد وثوق حضرت باقر{{ع}} دانسته، به وی وعده بهشت دادند. و در روایت دیگر، "ابوبصیر" را در شمار کسانی محسوب نمودند که خداوند درباره ایشان فرموده است: {{متن قرآن|السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ}}؛ سوره واقعه، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. [[روایت]] کرده که آن [[حضرت]] روزی فرمود: آیا شما را خبر ندهم به چیزی که [[خداوند]]، عملی را از [[بندگان]] قبول نمی‌کند، مگر به سبب آن؟ گفتیم: بلی، فرمود: {{متن حدیث|شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ}}، و [[اقرار]] به آنچه [[خداوند]] امر فرمود، و [[دوستی]] ما و [[بیزاری از دشمنان]] ما، یعنی [[ائمه]] مخصوصاً، و گردن نهادن برای ایشان، و [[ورع]] و کوشش در [[راه خدا]]، و آرامی و [[انتظار]] کشیدن برای [[قائم]]{{ع}}. آنگاه فرمود: به [[راستی]]، برای ما دولتی است که [[خداوند]]، هر وقت که خواست، آن را می‌آورد. سپس فرمود: "هر کس که خوش دارد که از [[اصحاب قائم]]{{ع}} باشد، باید [[انتظار]] کشد و به [[ورع]] و [[محاسن اخلاق]] عمل کند در حالی که او [[انتظار]] دارد. اگر (در این حال) بمیرد، و [[قائم]]{{ع}} پس از او خروج کند، برای او پاداشی است، مثل کسی که آن جناب را [[درک]] کرده باشد. پس کوشش کنید و [[انتظار]] کشید، گوارا [[باد]]، گوارا [[باد]] برای شما، ای گروه مورد [[رحمت]]"<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۱، حدیث ۱۶، ص۲۰۰. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰. {{متن حدیث| عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} أَنَّهُ قَالَ ذَاتَ يَوْمٍ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِمَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِهِ فَقُلْتُ بَلَى فَقَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ الْإِقْرَارُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ الْوَلَايَةُ لَنَا وَ الْبَرَاءَةُ مِنْ أَعْدَائِنَا يَعْنِي الْأَئِمَّةَ خَاصَّةً وَ التَّسْلِيمَ لَهُمْ وَ الْوَرَعُ وَ الِاجْتِهَادُ وَ الطُّمَأْنِينَةُ وَ الِانْتِظَارُ لِلْقَائِمِ{{ع}} ثُمَّ قَالَ إِنَّ لَنَا دَوْلَةً يَجِيءُ اللَّهُ بِهَا إِذَا شَاءَ ثُمَّ قَالَ مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَ لْيَعْمَلْ بِالْوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الْأَخْلَاقِ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ فَإِنْ مَاتَ وَ قَامَ الْقَائِمُ بَعْدَهُ كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَكَهُ فَجِدُّوا وَ انْتَظِرُوا هَنِيئاً لَكُمْ أَيَّتُهَا الْعِصَابَةُ الْمَرْحُومَةُ}}.</ref>.  
::::::[[شیخ صدوق]] در [[کمال الدین]]، [[روایت]] کرده که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: از [[دین]] [[ائمه]] است: [[ورع]]، [[عفت]]، [[صلاح]]، و [[انتظار]] کشیدنِ [[فرج]] آل [[محمّد]]{{عم}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، باب ۲۲، حدیث ۱، ص۱۲۲. کمال الدین، ج۲، ص۳۳۷. {{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ{{ع}} مِنْ دِينِ الْأَئِمَّةِ الْوَرَعُ وَ الْعِفَّةُ وَ الصَّلَاحُ إِلَى قَوْلِهِ وَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ}}.</ref>.  
::::::[[شیخ صدوق]] در [[کمال الدین]]، [[روایت]] کرده که [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: از [[دین]] [[ائمه]] است: [[ورع]]، [[عفت]]، [[صلاح]]، و [[انتظار]] کشیدنِ [[فرج]] آل [[محمّد]]{{عم}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، باب ۲۲، حدیث ۱، ص۱۲۲. کمال الدین، ج۲، ص۳۳۷. {{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ{{ع}} مِنْ دِينِ الْأَئِمَّةِ الْوَرَعُ وَ الْعِفَّةُ وَ الصَّلَاحُ إِلَى قَوْلِهِ وَ انْتِظَارُ الْفَرَجِ بِالصَّبْرِ}}.</ref>.  
::::::[[شیخ صدوق]]، از [[حضرت رضا]]{{ع}} [[روایت]] کرده که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: برترینِ [[اعمال]] [[امّت]] من، [[انتظار فرج]] از [[خداوند]] عزّ و جلّ است<ref>کمال الدین، ج۲، باب ۵۵، حدیث ۳، ص۶۴۴. {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}.</ref>.  
::::::[[شیخ صدوق]]، از [[حضرت رضا]]{{ع}} [[روایت]] کرده که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: برترینِ [[اعمال]] [[امّت]] من، [[انتظار فرج]] از [[خداوند]] عزّ و جلّ است<ref>کمال الدین، ج۲، باب ۵۵، حدیث ۳، ص۶۴۴. {{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}.</ref>.  
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش