کاربر:Jokar/صفحه تمرین 2: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ambox | |||
|style= background: #FFFAFA | |||
|type=content | |||
|text= رویکرد این نوشتار بررسی تخصصی موضوع آن در قرآن کریم است. برای مطالعه دیگر ابعاد و سویههای آن به [[ایمان در قرآن]] و [[ایمان در کلام اسلامی]] مراجعه کنید. | |||
}} | |||
ایمان در حدیث به بررسی آموزه ایمان در حدیث میپردازد. ایمان، باور قلبی وتصدیق به تمام فرموده های پیامبر اکرم (ص) و امامان دوازده گانهی بعد از اوست.فقهای شیعه ایمان را شرط قبولی تمام اعمال عبادی می دانند و معتقدنند که تقلید در ایمان راه ندارد. طبق نظر علما و متکلمین شیعه ایمان در مقابل اسلام به کار رفته است و اسلام را مرحلۀ اقرار به معتقدات و ایمان را مرحلۀ عمل همراه با عقیده میدانند. | ایمان در حدیث به بررسی آموزه ایمان در حدیث میپردازد. ایمان، باور قلبی وتصدیق به تمام فرموده های پیامبر اکرم (ص) و امامان دوازده گانهی بعد از اوست.فقهای شیعه ایمان را شرط قبولی تمام اعمال عبادی می دانند و معتقدنند که تقلید در ایمان راه ندارد. طبق نظر علما و متکلمین شیعه ایمان در مقابل اسلام به کار رفته است و اسلام را مرحلۀ اقرار به معتقدات و ایمان را مرحلۀ عمل همراه با عقیده میدانند. | ||
خط ۲۳: | خط ۲۷: | ||
از مجموع [[آیات]]، [[روایات]] و نیز دیدگاههای [[دانشمندان شیعه]] بر میآید که [[ایمان]] سه پایه دارد: [[باور]] قلبی، اقرار زبانی و عمل به ارکان بدنی<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 72-73.</ref>. | از مجموع [[آیات]]، [[روایات]] و نیز دیدگاههای [[دانشمندان شیعه]] بر میآید که [[ایمان]] سه پایه دارد: [[باور]] قلبی، اقرار زبانی و عمل به ارکان بدنی<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 72-73.</ref>. | ||
== | ==ایمان ثابت و ایمان عاریتی== | ||
با توجه به کلام امیرمؤمنان علی (ع)، [[ایمان]] از حیث دوام و بقا، به ثابت و عاریتی تقسیم میشود: نوعی از [[ایمان]]، [[ایمانی]] است مستقرّ که در عمق [[دلها]] ثابت و برقرار است و نوع دیگر [[ایمانی]] که به صورت عاریه تا زمان معیّنی میان [[دلها]] و سینهها در نوسان است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۸۹.</ref>. [[ایمان]] ثابت، [[ایمانی]] است که به حد ملکات [[نفسانی]] رسیده و در اعماق [[جان]] ریشه دوانده، اما [[ایمان]] عاریتی به این [[درجه]] از ثبوت نرسیده است و هرلحظه ممکن است از دل برون رود.<ref>دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 158</ref> | با توجه به کلام امیرمؤمنان علی (ع)، [[ایمان]] از حیث دوام و بقا، به ثابت و عاریتی تقسیم میشود: نوعی از [[ایمان]]، [[ایمانی]] است مستقرّ که در عمق [[دلها]] ثابت و برقرار است و نوع دیگر [[ایمانی]] که به صورت عاریه تا زمان معیّنی میان [[دلها]] و سینهها در نوسان است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۸۹.</ref>. [[ایمان]] ثابت، [[ایمانی]] است که به حد ملکات [[نفسانی]] رسیده و در اعماق [[جان]] ریشه دوانده، اما [[ایمان]] عاریتی به این [[درجه]] از ثبوت نرسیده است و هرلحظه ممکن است از دل برون رود.<ref>دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 158</ref> | ||
خط ۳۲: | خط ۳۶: | ||
==اسلام و ایمان از منظر روایات== | ==اسلام و ایمان از منظر روایات== | ||
با توجه به حدیثی از[[امام صادق]](ع): {{متن حدیث|الاسلام یحقن به الدم وتؤدی به الامانه، وتستحل به الفروج والثواب علی الایمان}}<ref>اسلام، خون انسان را محفوظ و ادای امانت او را لازم و ازدواج با او را حلال می کند ولی ثواب بر ایمان است، محمد، کلینی، اصول کافی، ج4،ص80</ref>، مشخص میشود که اسلام با ایمان متفاوت است و اسلام آوردن ممکن است انگیزه های مختلفی در بر داشته باشد، حتی انگیزه های مادی و منافع شخصی و دنیوی، ولی ایمان اینچنین نیست و حتماً از انگیزه های معنوی سرچشمه می گیرد برای همین است که امام معصوم (ع) میفرماید: بر ایمان ثواب مترتب است و شرط قبولی اعمال است بخلاف اسلام<ref>ابن جوزي، ابوالفرج؛ الموضوعات، بیروت، دار الکتب العلمیه، ق 1424 / کلینی، 2/24؛ حسین بن سعید، 29</ref>، همچنین با نگاه به چهاردهمین آیه از سوره حجرات: {{متن قرآن| | با توجه به حدیثی از[[امام صادق]](ع): {{متن حدیث|الاسلام یحقن به الدم وتؤدی به الامانه، وتستحل به الفروج والثواب علی الایمان}}<ref>اسلام، خون انسان را محفوظ و ادای امانت او را لازم و ازدواج با او را حلال می کند ولی ثواب بر ایمان است، محمد، کلینی، اصول کافی، ج4،ص80</ref>، مشخص میشود که اسلام با ایمان متفاوت است و اسلام آوردن ممکن است انگیزه های مختلفی در بر داشته باشد، حتی انگیزه های مادی و منافع شخصی و دنیوی، ولی ایمان اینچنین نیست و حتماً از انگیزه های معنوی سرچشمه می گیرد برای همین است که امام معصوم (ع) میفرماید: بر ایمان ثواب مترتب است و شرط قبولی اعمال است بخلاف اسلام<ref>ابن جوزي، ابوالفرج؛ الموضوعات، بیروت، دار الکتب العلمیه، ق 1424 / کلینی، 2/24؛ حسین بن سعید، 29</ref>، همچنین با نگاه به چهاردهمین آیه از سوره حجرات: {{متن قرآن|قَالَتِ الأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِن تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ}} <ref> تازیهای بیاباننشین گفتند: ایمان آوردهایم بگو: ایمان نیاوردهاید بلکه بگویید: اسلام آوردهایم و هنوز ایمان در دلهایتان راه نیافته است و اگر از خداوند و پیامبرش فرمان برید از (پاداش) کردارهایتان چیزی کم نمیکند که خداوند آمرزندهای بخشاینده است؛ سوره حجرات، آیه: ۱۴.</ref>؛ تفاوت اسلام وایمان مشخص میشود به این معنی که اسلام ، شکل ظاهری دارد ولی ایمان یک امر واقعی وباطنی است وجایگاه آن قلب آدمی است نه زبان وظاهر او.<ref>مقاله، سید محمد جواد حیدریه | ||
منبع:اختصاصی راسخون</ref>{{منبع}} | منبع:اختصاصی راسخون</ref>{{منبع}} | ||
خط ۸۱: | خط ۸۵: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} |