بحث:آیا اعتقاد به علم غیب معصوم شرک نیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
=نکات=
{{پینگ|bahmani}}
#پاسخ اجمالی
## زیاده نویسی دارد مثلا این جمله در این پاسخ لازم نیست (غیب هر آن چیزی است که در دایرۀ محسوسات نباشد)
## این جمله نیازمند منبع است (مانعی وجود ندارد که خداوند به برخی از بندگانش مقداری از علم غیب، علم ما کان و ما یکون، علم آسمان‌ها و زمین، علم اولین و آخرین و علم فرشتگان و رسولان را تعلیم دهد.)
## پاراگراف اول با پاسخ سوال مبنی بر اثبات عدم شرک بودن ... مرتبط نیست و حذف گردد (غیب هر آن چیزی است که در دایرۀ محسوسات نباشد[۱]. عالم به علوم غیب، فقط خداوند است و اوست که به پیامبران و رسولان خود، غیب را تعلیم می‌دهد[۲] و دلیل و مانعی وجود ندارد که خداوند به برخی از بندگانش مقداری از علم غیب، علم ما کان و ما یکون، علم آسمان‌ها و زمین، علم اولین و آخرین و علم فرشتگان و رسولان را تعلیم دهد.)
## این عنوان: (تعلیم علم غیب به برخی از بندگان) ربطی به پاسخ سوال ندارد بلکه پاسخ باید روی مساله شرک تکیه کند بهتر است از همان عنوانی که در پاسخ تفصیلی زده شده در اینجا هم استفاده شود
##پاسخ اجمالی را چنین اصلاح کنید شروع شود: (بعضی می گویند: علم غیب منحصراً از آن خداوند است و او نیز گوشه ای از این علم را از طریق وحی به برخی از انبیای خود، داده و غیر از انبیاء، احدی از علم غیب برخوردار نیست لذا نسبت دادن آن به غیر خدا از آنجا که موجب تساوی خدا و غیر خدا است، شرک است[۴]. در پاسخ می گوییم: شرک انگاری برخورداری انبیا و ائمه از غیب، به دلایل مختلفی صحیح نیست از جمله اینکه علم غیب، بالذات و بالاصاله برای خداوند است و اوست که مقداری از آن را به غیر خود تعلیم می‌دهد. این قسم علم غیب تبعی محسوب می‌شود و لذاست که با علم غیب خداوندی تفاوت دارد[۳]. به عبارت دیگر علم همۀ مخلوقات نسبت به غیب و نسبت به امور مشهود، فقط به واسطه تعلیم خداوند به آنها حاصل می‌شود و اگر تعلیم خداوند نباشد نسبت به هیچ یک از امور مشهود و غیبی علم پیدا نمی‌کنند، لذا این اعتقاد شرک به خداوند سبحان نیست[۸].ثانیا: میان علم خدا و علم معصوم تفاوت هایی وجود دارد از جمله اینکه: علم خدا ذاتی، نامحدود و غیر قابل تغییر است به خلاف علم امام که تعلیمی یا اکتسابی، محدود و قابل تغییر است. [۹]. پس شرکی لازم نمی آید.)
#پاسخ تفصیلی
## در ابتدا شبهه ای مطرح شده و سپس در 3 مورد پاسخ داده شده به نظر بنده مورد اول یعنی اینکه گفته شود این ادعا بر خلاف نص قرآن است، در اینجا صحیح نیست چرا که در خوذ شبهه آمده که شبهه کنندگان معتقدند تنها خدا و انبیا از غیب مطلعند و در این پاسخ هم همین مساله تکرار شده که شبهه کننده منکر آن نیست لذا حذف گردد.
## موارد 5، 6 و 7 در پاراگراف آخر برای عموم قابل فهم نیست مگر اینکه توضیحی برایشان داده شود
#نتیجه گیری
## به نظر بنده در همه جا به جای نتیجه گیری یا از واژه نتیجه به تنهایی استفاده شود و یا از عبارت جمع بندی
## شرک دانستن علم غیب معصوم، ناشی از عدم توجه به اقسام غیب، برداشت نادرست از برخی آیات و عدم التفات به آیات دیگر
--[[کاربر:فرقانی|فرقانی]] ([[بحث کاربر:فرقانی|بحث]]) ‏۱۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۷ (+0430)
==[[تعلیم]] [[علم غیب]] به برخی از [[بندگان]]==
==[[تعلیم]] [[علم غیب]] به برخی از [[بندگان]]==
[[غیب]] هر آن چیزی است که در دایرۀ [[محسوسات]] نباشد<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ۱۳۵ ـ ۱۳۴؛ ‌راغب اصفهانی، ‌المفردات فی غریب القرآن، ص ‌۶۱۶؛ فراهیدی، کتاب العین، ‌ج۴، ص ۴۵۴؛ ‌ابن‌منظور، لسان العرب، ‌ج۱، ص ۶۵۴.</ref>. [[عالم]] به [[علوم]] غیب، فقط [[خداوند]] است و اوست که به [[پیامبران]] و [[رسولان]] خود، غیب را تعلیم می‌دهد<ref>سورۀ جن، آیۀ ۲۶ ـ ۲۷. </ref> و [[دلیل]] و مانعی وجود ندارد که خداوند به برخی از بندگانش مقداری از علم غیب، [[علم]] ما کان و ما یکون، علم [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، علم اولین و آخرین و علم [[فرشتگان]] و رسولان را تعلیم دهد.  
[[غیب]] هر آن چیزی است که در دایرۀ [[محسوسات]] نباشد<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ۱۳۵ ـ ۱۳۴؛ ‌راغب اصفهانی، ‌المفردات فی غریب القرآن، ص ‌۶۱۶؛ فراهیدی، کتاب العین، ‌ج۴، ص ۴۵۴؛ ‌ابن‌منظور، لسان العرب، ‌ج۱، ص ۶۵۴.</ref>. [[عالم]] به [[علوم]] غیب، فقط [[خداوند]] است و اوست که به [[پیامبران]] و [[رسولان]] خود، غیب را تعلیم می‌دهد<ref>سورۀ جن، آیۀ ۲۶ ـ ۲۷. </ref> و [[دلیل]] و مانعی وجود ندارد که خداوند به برخی از بندگانش مقداری از علم غیب، [[علم]] ما کان و ما یکون، علم [[آسمان‌ها]] و [[زمین]]، علم اولین و آخرین و علم [[فرشتگان]] و رسولان را تعلیم دهد.  
۱۱٬۰۹۸

ویرایش