بحث:آیا اعتقاد به علم غیب معصوم شرک نیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۹ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۸
، ۹ مهٔ ۲۰۲۱←شرک نبودن اعتقاد به آگاهی معصوم از علم غیب
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
براساس آیاتی از [[قرآن کریم]] مانند: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند جز فرستاده‌ای را که بپسندد» سوره جن، آیه ۲۶.</ref>، [[عالم به علوم غیب]]، تنها [[خداوند]] است و اوست که به [[پیامبران]] و [[رسولان]] خود، غیب را تعلیم می‌دهد. از این رو، هیچ مانعی وجود ندارد از اینکه خداوند به برخی از بندگان [[برگزیده]] خود، مقداری از علم غیب، یا [[علم ما کان و ما یکون]]، [[علم آسمان‌ها و زمین]]، [[علم اولین و آخرین]] و غیره را [[تعلیم]] دهد. | براساس آیاتی از [[قرآن کریم]] مانند: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ}}<ref>«او دانای نهان است پس هیچ کس را بر نهان خویش آگاه نمی‌کند جز فرستاده‌ای را که بپسندد» سوره جن، آیه ۲۶.</ref>، [[عالم به علوم غیب]]، تنها [[خداوند]] است و اوست که به [[پیامبران]] و [[رسولان]] خود، غیب را تعلیم می‌دهد. از این رو، هیچ مانعی وجود ندارد از اینکه خداوند به برخی از بندگان [[برگزیده]] خود، مقداری از علم غیب، یا [[علم ما کان و ما یکون]]، [[علم آسمان‌ها و زمین]]، [[علم اولین و آخرین]] و غیره را [[تعلیم]] دهد. | ||
قول به شرک بودن اعتقاد به آگاهی معصوم از غیب [[نادرست]] است زیرا: | |||
#آنچه از [[علم غیب]] که صرفا به [[خدای متعال]] اختصاص دارد، [[علم غیب ذاتی|بالذات]] و [[علم عیب ذاتی|بالاصاله]] است و اوست که مقداری از آن را به غیر خود [[تعلیم]] می‌دهد. در این صورت، این [[قسم]]، علم غیب تبعی یا تعلیمی محسوب می‌شود و از این [[جهت]] با علم غیب خداوندی تفاوت دارد. به عبارت دیگر [[علم]] همۀ [[مخلوقات]] نسبت به [[غیب]] و نسبت به امور مشهود، فقط به واسطه تعلیم [[خداوند]] به آنها حاصل می‌شود و اگر تعلیم خداوند نباشد، دیگران هم نسبت به هیچ یک از امور مشهود و [[غیبی]] علم پیدا نمی‌کنند، روشن است که این [[اعتقاد]]، [[شرک به خداوند]] سبحان نیست<ref>ر.ک. [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]]، [[الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب (کتاب)|الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب]]، ص۱۱۳؛ [[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی، سید محمد حسین]]، [[امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)|امام‌شناسی]] ج۱۲؛ [[علامه طباطبایی|طباطبایی، محمد حسین]]، [[بررسی‌های اسلامی (کتاب)|بررسی‌های اسلامی]]؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]؛ [[علم و سلطه غیبی اولیا (کتاب)|علم و سلطه غیبی اولیا]]، ص ۶۷ ـ ۷۲؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی، محمد نظیر]]؛ [[بررسی علم غیب معصومان (پایان‌نامه)|بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین]]، ص۲۱۴؛ [[علی جزیری احسائی|جزیری احسائی، علی]]، [[دفع الریب عن علم الغیب (کتاب)|دفع الریب عن علم الغیب]]، ص٢٠۴.</ref>. | #آنچه از [[علم غیب]] که صرفا به [[خدای متعال]] اختصاص دارد، [[علم غیب ذاتی|بالذات]] و [[علم عیب ذاتی|بالاصاله]] است و اوست که مقداری از آن را به غیر خود [[تعلیم]] می‌دهد. در این صورت، این [[قسم]]، علم غیب تبعی یا تعلیمی محسوب می‌شود و از این [[جهت]] با علم غیب خداوندی تفاوت دارد. به عبارت دیگر [[علم]] همۀ [[مخلوقات]] نسبت به [[غیب]] و نسبت به امور مشهود، فقط به واسطه تعلیم [[خداوند]] به آنها حاصل می‌شود و اگر تعلیم خداوند نباشد، دیگران هم نسبت به هیچ یک از امور مشهود و [[غیبی]] علم پیدا نمی‌کنند، روشن است که این [[اعتقاد]]، [[شرک به خداوند]] سبحان نیست<ref>ر.ک. [[عبدالحسین امینی|علامه امینی]]، [[الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب (کتاب)|الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب]]، ص۱۱۳؛ [[سید محمد حسین حسینی طهرانی|حسینی طهرانی، سید محمد حسین]]، [[امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)|امام‌شناسی]] ج۱۲؛ [[علامه طباطبایی|طباطبایی، محمد حسین]]، [[بررسی‌های اسلامی (کتاب)|بررسی‌های اسلامی]]؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]؛ [[علم و سلطه غیبی اولیا (کتاب)|علم و سلطه غیبی اولیا]]، ص ۶۷ ـ ۷۲؛ [[محمد نظیر عرفانی|عرفانی، محمد نظیر]]؛ [[بررسی علم غیب معصومان (پایان‌نامه)|بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین]]، ص۲۱۴؛ [[علی جزیری احسائی|جزیری احسائی، علی]]، [[دفع الریب عن علم الغیب (کتاب)|دفع الریب عن علم الغیب]]، ص٢٠۴.</ref>. | ||
#میان [[علم خدا]] و [[علم معصوم]] تفاوت‌هایی وجود دارد از جمله اینکه: | #میان [[علم خدا]] و [[علم معصوم]] تفاوت‌هایی وجود دارد از جمله اینکه: | ||