حزن در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[حُزن]] فردی به معنای دلتنگی یا [[ناراحتی]] [[وجدان]] و پژمردگی است {{متن قرآن|إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ}}<ref>«پریشانی  و اندوهگینی خود را تنها به خداوند شکوه می‌برم» سوره یوسف، آیه ۸۶.</ref>.

*[[حُزن]] جمعی یا [[اجتماعی]] به مفهوم [[افسردگی]] و پژمردگی [[اجتماعی]] اطلاق می‌شود: {{متن قرآن|أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}}<ref>«آگاه باشید که دوستان خداوند نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌شوند» سوره یونس، آیه ۶۲.</ref>.

*[[خوف]] و [[حُزن]] در بسیاری از [[آیات قرآنی]] (چهارده مورد) با هم استعمال شده‌اند. وجه فرق این دو کلمه چنین بیان شده است: [[خوف]] [[ترس]] از خطر واقعی حال و [[آینده]] است؛ ولی [[حزن]] به صورت [[ترس]] نیست؛ بلکه [[نگرانی]] و اندوهی است که می‌تواند ناشی از گذشته، حال یا [[آینده]] باشد<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۱۶.</ref>.

*در [[قرآن کریم]] برای [[شهیدان]]، [[دوستداران]] [[خدا]] {{متن قرآن|أَوْلِيَاءَ اللَّهِ}}، [[مؤمنان]] به [[خدا]] و [[روز قیامت]]، [[پرهیزکاران]]، [[صالحان]] و برخی دیگر از [[نیکوکاران]] تعبیر {{متن قرآن|لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ}} به کار رفته است.