اَبدال: تفاوت میان نسخه‌ها

اَبدال (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۰۶

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۱

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۸۶

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 برخی مراقبات و ریاضات نیز در یافتن [[مقام]] [[ابدال]] مهم دانسته شده است. در منابع [[اهل عرفان]] مکرر ذکر شده که ابدال، ابدال نمی‌شوند مگر به چهار عمل: خالی کردن شکم، [[سکوت]]، [[شب زنده‌داری]] و خلوت‌گزینی<ref>کیمیای سعادت، ج۲، ص۳۵، ۶۵؛ شرح أصول الکافی، ملاصدرا، ج۱، ص۴۴۸.</ref>. بر کم خوردن و کم [[خفتن]] و کم گفتن تأکید بسیار کرده‌اند<ref>إحیاء علوم الدین، ج۱، جزء ۱، ص۱۱۸.</ref>. [[صوفیه]] به [[پیروی از پیامبر]] اکرم{{صل}} یکی از مهم‌ترین راه‌های وصول به مقام ابدال را [[خیرخواهی]] [[خلق]] [[خدا]] و به ویژه [[مؤمنان]] دانسته‌اند<ref>کیمیای سعادت، ج۱، ص۴۲۲؛ مجموعه آثار سلمی، ج۲، ص۷۴.</ref>. در این باب منابع روایتی را از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} ذکر کرده‌اند که قابل توجه است. بر اساس این منابع، [[پیامبر]]{{صل}} می‌فرماید: ابدال [[امت]] من به [[بهشت]] می‌رسند، نه به [[نماز]] و [[روزه]]، بلکه به [[سخاوت]] و [[پاکی]] و [[نصیحت]] و [[شفقت]] بر خلق<ref>ارشاد در معرفت و وعظ و اخلاق، ص۲۶۱؛ کیمیای سعادت، ج۲، ص۱۶۶- ۱۶۷.</ref>. با توجه به اینکه بر اساس منقولات مذکور، [[ایمان]] و [[عمل صالح]] در وصول به مرتبه ابدال نقش اساسی دارد، با توجه به [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْكُمْ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى}}<ref>«آنگاه پروردگارشان به آنان پاسخ داد که: من پاداش انجام دهنده هیچ کاری را از شما چه مرد و چه زن -که همانند یکدیگرید» سوره آل عمران، آیه ۱۹۵.</ref> می‌توان دانست که امکان رسیدن به این مرتبه منحصر در مردان نیست و ابدال [[زن]] نیز وجود دارند، چنان که متصوفه نیز در آثار خود بدان تصریح نموده‌اند<ref>تنبیه المغترین، ص۹۳؛ کشف المعنی، ص۲۷.</ref>. البته باید توجه داشت که ایمان و عمل صالح به همراه [[سلامت]] نفس، شروط لازم از ناحیه قابل برای رسیدن به مرتبه ابدال است و چنان که از منابع استفاده می‌شود، [[توفیق]] و [[رحمت الهی]] به عنوان فاعل، خاصیت تمام کنندگی و تکمیل دارد<ref>مجموعه آثار سلمی، ج۲، ص۲۳۸.</ref>.
-یکی دیگر از مباحثی که در بحث از [[ابدال]] هم در [[روایات]] و هم در متون [[عرفانی]] بررسی شده، بحث از مکان حضور ابدال است. از [[امام علی]]{{ع}} نقل شده ابدال از اهالی شام‌اند و در روزی که سخت‌ترین [[روز]] برای [[دشمنان]] ماست، [[خداوند]] آنان را گرد هم می‌آورد<ref>الأمالی، مفید، ص۳۱.</ref>. همچنین از ایشان منقول است که فرمودند: [[اهل شام]] را [[دشنام]] ندهید که ابدال از شمار ایشان‌اند<ref>دلائل النبوة، ج۶، ص۴۴۹.</ref>. در برخی روایات دیگر نیز این سخن از [[پیامبر]]{{صل}} نقل شده است<ref>بحار الأنوار، ج۳۳، ص۲۱۵؛ تذکرة الخواص، ص۱۴۲.</ref>. در میان عرفا نیز چنین دیدگاهی وجود دارد. برخی از دیگر منابع نیز جایگاه ابدال را در [[شام]] در [[جبل]] لکام می‌دانند<ref>روح الأرواح، ص۶۱۳، آثار البلاد، ص۲۰۶؛ بغیة الطلب فی تاریخ حلب، ج۲، ص۷۵۱.</ref>. جبل لکام کوهی است مشرف بر [[انطاکیه]] و مصیصه و طرسوس و ادامه یک رشته [[کوه]] است که از میان [[مکه]] و [[مدینه]] آغاز می‌شود و تا شام ادامه دارد و در هر نقطه‌ای به نامی خوانده می‌شود: در [[اردن]]، جبل [[جلیل]] و در [[حلب]] و حماة و [[حمص]]، جبل لبنان و آنجا که به انطاکیه و مصیصه می‌پیوندد، جبل لکام خوانده می‌شود<ref>معجم البلدان، ج۵، ص۱۱، ۲۲.</ref>. اینکه ابنتیمیه جایگاه [[چهل]] نفر از ابدال را در کوه‌های لبنان می‌داند<ref>الرد علی الإخنائی، ص۱۸۷.</ref> نیز با توضیحی که درباره این کوه گفته شد، و جهش آشکار می‌شود. همچنین است آنچه پیش‌تر از قول [[حضرت]] [[الیاس]]{{ع}} گفته شد. البته گفته‌اند که ابدال می‌توانند در مکان‌های مختلف و به شکل‌های گوناگونی در آیند<ref>تفسیر المحیط الأعظم، ج۴، ص۹۹.</ref>. از جمله مکان‌هایی که گفته شده آنان دائم به آنجا می‌روند، مکه جهت [[زیارت]] [[خانه]] خداست. غزالی اظهار می‌کند که هیچ روزی [[خورشید]] غروب نمی‌کند، مگر اینکه یکی از ابدال، [[کعبه]] را [[طواف]] کرده باشد<ref>إحیاء علوم الدین، ج۱، ج۳، ص۴۴.</ref>.<ref>منابع: الاحتجاج علی أهل اللجاج، احمد بن علی طبرسی (قرن ۶ق)، تحقیق: سیدمحمدباقر خرسان، مشهد، نشر المرتضی، اول، ۱۴۰۳ق؛ إحیاء علوم الدین، محمد بن محمد غزالی (۵۰۵ق)، تصحیح: عبدالرحیم حافظ عراقی، بیروت، دار الکتاب العربی، اول، بی تا، الاختصاص، محمد بن محمد معروف به شیخ مفید (۴۱۳ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، بیروت، دار المفید، دوم، ۱۴۱۴ قی؛ اختیار معرفة الرجال، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق)، تصحیح و تعلیق: میرداماد استرآبادی، تحقیق: سیدمهدی رجایی، قم، مؤسسة آل البیت علیها لإحیاء التراث، اول، ۱۳۶۳ش؛ ارشاد در معرفت و وعظ و اخلاق، عباد الله بن محمد قلانسی نسفی (قرن ۶ق)، تصحیح: عارف نوشاهی، تهران، میراث مکتوب، اول، ۱۳۸۵ش؛ الأشعثیات، محمد بن محمد معروف به ابن اشعث کوفی (قرن ۴ق)، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، اول، بی تا، الأمالی، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة البعثة، تهران، اول، ۱۴۱۷ق؛ الأمالی، محمد بن محمد معروف به شیخ مفید (۴۱۳ق)، تحقیق: حسین استاد ولی - علی اکبر غفاری، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، اول، ۱۴۱۳ق؛ انتهانامه، بهاء الدین بن محمد معروف به سلطان ولد (۷۱۲ق)، تصحیح: محمدعلی خزانه دار لو، تهران، نشر روزنه، اول، ۱۳۷۶ش؛ الإنسان الکامل، عزیز بن محمد نسفی (۶۸۶ق)، تصحیح: ماریژان موله، تهران، نشر طهوری، هشتم، ۱۳۸۶ش؛ آثار البلاد و أخبار العباد، زکریا بن محمد قزوینی (۶۸۲ق)، بیروت، دار صادر، اول، ۱۴۰۴ق؛ بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار غلاا محمد باقر بن محمدتقی معروف به علامه مجلسی (۱۱۱۱ق)، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق؛ بغیة الطلب فی تاریخ حلب، عمر بن احمد معروف به ابن عدیم (۶۶۰ق)، تصحیح: سهیل زکار، بیروت، دار الفکر، اول، بی تا؛ تاریخ ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون (۸۰۸ق)، تحقیق: خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، دوم، ۱۴۰۸ق؛ تذکرة الخواص، یوسف بن فرغلی معروف به سبط بن جوزی (۶۵۴ق)، قم، منشورات الرضی، اول، ۱۴۱۸ق؛ تفسیر التستری، سهل بن عبدالله تستری (۲۸۳ق)، تصحیح: محمد باسل عیون سود، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۲۳ق، تفسیر المحیط الأعظم و البحر الخضم، سید حیدر بن علی آملی (۷۸۲ق)، تصحیح: محسن موسوی تبریزی، تهران، وزارة الثقافة و الإرشاد الإسلامی، سوم، ۱۴۲۲ق؛ تنبیه المغترین، عبدالوهاب بن علی شعرانی (۹۷۳ق)، تصحیح: احمد عبدالرحیم سایح، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیة، اول، ۱۴۲۵ق؛ خلاصة الأقوال فی معرفة الرجال، حسن بن یوسف معروف به علامه حلی (۷۲۶ق)، تحقیق: جواد قیومی اصفهانی، قم، مؤسسة نشر الفقاهة، اول، ۱۴۱۷ق، دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة، احمد بن حسین بیهقی (۴۵۸ق)، تحقیق: عبدالمعطلی قلعجی، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۰۵ق؛ رجال الطوسی، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق.)، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، اول، ۱۴۱۵ق؛ الرد علی الإخنائی، احمد بن عبدالحلیم معروف به ابن تیمیه (۷۷۸ق)، بیروت، المکتبة العصریة، اول، ۱۴۲۳ق؛ الرعایة الحقوق الله، حارث بن اسد محاسبی (۲۴۳ق)، تصحیح: عبدالرحمن عبدالحمید، قاهره، دار الیقین، اول، ۱۴۲۰ق؛ روح الأرواح فی شرح أسماء الملک الفتاح، احمد بن منصور سمعانی (۵۳۴ق)، تصحیح: نجیب مایل هروی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، دوم، ۱۳۸۴ش؛ روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، محمد بن احمد فتال نیشابوری (۵۰۸ق)، تحقیق: سید حسن موسوی خرسان، قم، منشورات الرضی، اول، ۱۳۷۵ش؛ شرح أصول الکافی، محمد بن ابراهیم شیرازی معروف به ملاصدرا (۱۰۵۰ق)، تصحیح: محمد خواجوی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، اول، ۱۳۸۳ش؛ شرح التعرف لمذهب التصوف، اسماعیل بن محمد مستملی بخاری (۴۳۴ق)، تصحیح: محمد روشن، تهران، اساطیر، اول، ۱۳۶۳ ش؛ شرح شطحیات، روزبهان بن ابی نصر بقلی (۶۰۶ق)، تصحیح: هانری کربن، تهران، نشر طهوری، سوم، ۱۳۷۴ش؛ شرح نهج البلاغه، عبدالحمید بن هبة الله معروف به ابن ابی الحدید (۶۵۶ق)، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، اول، ۱۴۰۴ق؛ عوارف المعارف، عمر بن محمد سهروردی (۶۲۳ق)، تصحیح: احمد عبدالرحیم السایح - توفیق علی وهبة، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیة، اول، ۱۴۲۷ق، الفتح الربانی و الفیض الرحمانی، عبدالقادر بن صالح گیلانی (۵۶۱ق)، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیة، اول، ۱۴۲۶ق، الفتوحات المکیة، محمد بن علی معروف به ابن عربی (۶۳۸ق)، بیروت، دار صادر، اول، بی تا؛ الفردوس بمأثور الخطاب، شیرویه بن شهردار دیلمی (۵۰۹ق)، تحقیق: سعید بسیونی زغلول، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۰۶ق؛ فضائل شهر رجب، عبیدالله بن عبدالله معروف به حاکم حسکانی (۴۹۰ق)، تصحیح: محمدباقر محمودی، تهران، وزارة الثقافة و الإرشاد الإسلامی، اول، ۱۴۱۱ق؛ قوت القلوب فی معاملة المحبوب، محمد بن علی معروف به ابوطالب مکی (۳۸۶ق)، تصحیح: باسل عیون سود، بیروت، دار الکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۷ق، کتاب الرجال، حسن بن علی معروف به ابن داود حلی (۷۴۰ق)، تهران، دانشگاه تهران، اول، ۱۳۴۲ش؛ کتاب الغیبة، محمد بن ابراهیم معروف به نعمانی (قرن ۴ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، تهران، نشر صدوق، ۱۳۹۷ق، کشف الأسرار و عدة الأبرار، احمد بن ابی سعید میبدی (قرن ۶ق)، به کوشش: علی اصغر حکمت، تهران، امیر کبیر، پنجم، ۱۳۷۱ق، کشف المحجوب، علی بن عثمان هجویری (۴۶۵ق)، تصحیح: ژوکوفسکی، تهران، نشر طهوری، چهارم، ۱۳۷۵ش؛ کشف المعنی عن سر أسماء الله الحسنی، محمد بن علی معروف به ابن عربی (۶۳۸ق)، ترجمه و شرح: علی زمانی قمشه‌ای، قم، مطبوعات دینی، اول، ۱۳۸۳ش؛ کنوز الحکمة، احمد بن ابی الحسن معروف به احمد جام (۵۳۶ق)، تصحیح: علی فاضل، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، اول، ۱۳۸۷ش؛ کیمیای سعادت، محمد بن محمد غزالی (۵۰۵ق)، تصحیح: حسین خدیوجم، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، یازدهم، ۱۳۸۳ش؛ لسان العرب، محمد بن مکرم معروف به ابن منظور (۷۱۱ق)، تحقیق: أحمد فارس، بیروت، دار صادر، سوم، ۱۴۱۴ق؛ اللمع فی التصوف، عبدالله بن علی طوسی معروف به ابونصر سراج (۳۷۸ق)، تصحیح: رینولد نیکلسون، لیدن، مطبعة بریل، ۱۹۱۴ق؛ مجمع البحرین، فخرالدین بن محمدعلی معروف به طریحی (۱۰۸۵ق)، تحقیق: سیداحمد حسینی، تهران، المکتبة المرتضویة، سوم، ۱۳۷۵ش؛ مجموعه آثار سلمی، محمد بن حسین سلمی (۴۱۲ق)، به کوشش: نصرالله پورجوادی، تهران، نشر دانشگاهی، اول، ۱۳۶۹ش؛ مختصر البصائر، حسن بن سلیمان حلی (۸۳۰ق)، تحقیق: مشتاق مظفر، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، اول، ۱۴۲۱ق؛ المسائل فی أعمال القلوب و الجوارح، حارث بن اسد محاسبی (۲۴۳ق)، تصحیح: خلیل عمران منصور، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۲۱ق؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، حسین بن محمدتقی معروف به محدث نوری (۱۳۲۰ق)، قم، مؤسسة آل البیت{{ع}} لإحیاء التراث، دوم، ۱۴۰۸ق؛ مشارق الدراری، سعید بن محمد فرغانی (قرن ۸ق)، تعلیق: جلال الدین آشتیانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، دوم، ۱۳۷۹ق؛ مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق)، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، اول، ۱۴۱۱ق، المصباح فی مکاشفة بعث الأرواح، روزبهان بن ابی نصر بقلی (۶۰۶ق)، تحقیق و تصحیح: عاصم ابراهیم کیالی حسینی، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۲۸ق؛ معارف، بهاء الدین بن محمد معروف به سلطان ولد (۷۱۲ق)، تصحیح: نجیب مایل هروی، تهران، مولی، اول، ۱۳۶۷ ش؛ معجم البلدان، یاقوت بن عبدالله رومی حموی (۶۲۶ق)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛ المقدمات من کتاب نص النصوص، حیدر بن علی آملی (قرن ۸ق)، تصحیح: هانری کربن، تهران، توس، دوم، ۱۳۶۷ ش؛ من لا یحضره الفقیه، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، دوم، ۱۴۰۴ق؛ منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، حبیب الله بن محمد هاشمی خویی (۱۳۲۴ق)، ترجمه: حسن حسن زاده آملی - محمد باقر کمره‌ای، تحقیق: ابراهیم میانجی، تهران، المکتبة الإسلامیة، چهارم، ۱۴۰۰ق؛ موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، محمدعلی تھانوی (۱۱۵۸ق)، تحقیق: علی دحروج، بیروت، مکتبة لبنان ناشرون، اول، ۱۹۹۶م؛ نفحات الأنس من حضرات القدس، عبدالرحمن بن نظام الدین معروف به جامی (۸۹۸ق)، تصحیح: محمود عابدی، تهران، نشر اطلاعات، سوم، ۱۳۷۵ش؛ نفحة الروح و تحفة الفتوح، مؤید بن محمود جندی (۷۰۰ق)، تصحیح: نجیب مایل هروی، تهران، مولی، اول، ۱۳۶۲ش؛ نهج البلاغة، محمد بن حسین موسوی معروف به سیدرضی (۴۰۶ق)، تحقیق و تصحیح: صبحی صالح، قم، دار الهجرة، اول، ۱۴۱۴ق.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اَبدال - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اَبدال»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ص ۱۵.</ref>
+یکی دیگر از مباحثی که در بحث از [[ابدال]] هم در [[روایات]] و هم در متون [[عرفانی]] بررسی شده، بحث از مکان حضور ابدال است. از [[امام علی]]{{ع}} نقل شده ابدال از اهالی شام‌اند و در روزی که سخت‌ترین [[روز]] برای [[دشمنان]] ماست، [[خداوند]] آنان را گرد هم می‌آورد<ref>الأمالی، مفید، ص۳۱.</ref>. همچنین از ایشان منقول است که فرمودند: [[اهل شام]] را [[دشنام]] ندهید که ابدال از شمار ایشان‌اند<ref>دلائل النبوة، ج۶، ص۴۴۹.</ref>. در برخی روایات دیگر نیز این سخن از [[پیامبر]]{{صل}} نقل شده است<ref>بحار الأنوار، ج۳۳، ص۲۱۵؛ تذکرة الخواص، ص۱۴۲.</ref>. در میان عرفا نیز چنین دیدگاهی وجود دارد. برخی از دیگر منابع نیز جایگاه ابدال را در [[شام]] در [[جبل]] لکام می‌دانند<ref>روح الأرواح، ص۶۱۳، آثار البلاد، ص۲۰۶؛ بغیة الطلب فی تاریخ حلب، ج۲، ص۷۵۱.</ref>. جبل لکام کوهی است مشرف بر [[انطاکیه]] و مصیصه و طرسوس و ادامه یک رشته [[کوه]] است که از میان [[مکه]] و [[مدینه]] آغاز می‌شود و تا شام ادامه دارد و در هر نقطه‌ای به نامی خوانده می‌شود: در [[اردن]]، جبل [[جلیل]] و در [[حلب]] و حماة و [[حمص]]، جبل لبنان و آنجا که به انطاکیه و مصیصه می‌پیوندد، جبل لکام خوانده می‌شود<ref>معجم البلدان، ج۵، ص۱۱، ۲۲.</ref>. اینکه ابنتیمیه جایگاه [[چهل]] نفر از ابدال را در کوه‌های لبنان می‌داند<ref>الرد علی الإخنائی، ص۱۸۷.</ref> نیز با توضیحی که درباره این کوه گفته شد، و جهش آشکار می‌شود. همچنین است آنچه پیش‌تر از قول [[حضرت]] [[الیاس]]{{ع}} گفته شد. البته گفته‌اند که ابدال می‌توانند در مکان‌های مختلف و به شکل‌های گوناگونی در آیند<ref>تفسیر المحیط الأعظم، ج۴، ص۹۹.</ref>. از جمله مکان‌هایی که گفته شده آنان دائم به آنجا می‌روند، مکه جهت [[زیارت]] [[خانه]] خداست. غزالی اظهار می‌کند که هیچ روزی [[خورشید]] غروب نمی‌کند، مگر اینکه یکی از ابدال، [[کعبه]] را [[طواف]] کرده باشد<ref>إحیاء علوم الدین، ج۱، ج۳، ص۴۴.</ref>.<ref>منابع: الاحتجاج علی أهل اللجاج، احمد بن علی طبرسی (قرن ۶ق)، تحقیق: سیدمحمدباقر خرسان، مشهد، نشر المرتضی، اول، ۱۴۰۳ق؛ إحیاء علوم الدین، محمد بن محمد غزالی (۵۰۵ق)، تصحیح: عبدالرحیم حافظ عراقی، بیروت، دار الکتاب العربی، اول، بی تا، الاختصاص، محمد بن محمد معروف به شیخ مفید (۴۱۳ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، بیروت، دار المفید، دوم، ۱۴۱۴ قی؛ اختیار معرفة الرجال، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق)، تصحیح و تعلیق: میرداماد استرآبادی، تحقیق: سیدمهدی رجایی، قم، مؤسسة آل البیت علیها لإحیاء التراث، اول، ۱۳۶۳ش؛ ارشاد در معرفت و وعظ و اخلاق، عباد الله بن محمد قلانسی نسفی (قرن ۶ق)، تصحیح: عارف نوشاهی، تهران، میراث مکتوب، اول، ۱۳۸۵ش؛ الأشعثیات، محمد بن محمد معروف به ابن اشعث کوفی (قرن ۴ق)، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، اول، بی تا، الأمالی، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق و نشر: مؤسسة البعثة، تهران، اول، ۱۴۱۷ق؛ الأمالی، محمد بن محمد معروف به شیخ مفید (۴۱۳ق)، تحقیق: حسین استاد ولی - علی اکبر غفاری، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، اول، ۱۴۱۳ق؛ انتهانامه، بهاء الدین بن محمد معروف به سلطان ولد (۷۱۲ق)، تصحیح: محمدعلی خزانه دار لو، تهران، نشر روزنه، اول، ۱۳۷۶ش؛ الإنسان الکامل، عزیز بن محمد نسفی (۶۸۶ق)، تصحیح: ماریژان موله، تهران، نشر طهوری، هشتم، ۱۳۸۶ش؛ آثار البلاد و أخبار العباد، زکریا بن محمد قزوینی (۶۸۲ق)، بیروت، دار صادر، اول، ۱۴۰۴ق؛ بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار غلاا محمد باقر بن محمدتقی معروف به علامه مجلسی (۱۱۱۱ق)، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق؛ بغیة الطلب فی تاریخ حلب، عمر بن احمد معروف به ابن عدیم (۶۶۰ق)، تصحیح: سهیل زکار، بیروت، دار الفکر، اول، بی تا؛ تاریخ ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد معروف به ابن خلدون (۸۰۸ق)، تحقیق: خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، دوم، ۱۴۰۸ق؛ تذکرة الخواص، یوسف بن فرغلی معروف به سبط بن جوزی (۶۵۴ق)، قم، منشورات الرضی، اول، ۱۴۱۸ق؛ تفسیر التستری، سهل بن عبدالله تستری (۲۸۳ق)، تصحیح: محمد باسل عیون سود، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۲۳ق، تفسیر المحیط الأعظم و البحر الخضم، سید حیدر بن علی آملی (۷۸۲ق)، تصحیح: محسن موسوی تبریزی، تهران، وزارة الثقافة و الإرشاد الإسلامی، سوم، ۱۴۲۲ق؛ تنبیه المغترین، عبدالوهاب بن علی شعرانی (۹۷۳ق)، تصحیح: احمد عبدالرحیم سایح، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیة، اول، ۱۴۲۵ق؛ خلاصة الأقوال فی معرفة الرجال، حسن بن یوسف معروف به علامه حلی (۷۲۶ق)، تحقیق: جواد قیومی اصفهانی، قم، مؤسسة نشر الفقاهة، اول، ۱۴۱۷ق، دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة، احمد بن حسین بیهقی (۴۵۸ق)، تحقیق: عبدالمعطلی قلعجی، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۰۵ق؛ رجال الطوسی، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق.)، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، اول، ۱۴۱۵ق؛ الرد علی الإخنائی، احمد بن عبدالحلیم معروف به ابن تیمیه (۷۷۸ق)، بیروت، المکتبة العصریة، اول، ۱۴۲۳ق؛ الرعایة الحقوق الله، حارث بن اسد محاسبی (۲۴۳ق)، تصحیح: عبدالرحمن عبدالحمید، قاهره، دار الیقین، اول، ۱۴۲۰ق؛ روح الأرواح فی شرح أسماء الملک الفتاح، احمد بن منصور سمعانی (۵۳۴ق)، تصحیح: نجیب مایل هروی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، دوم، ۱۳۸۴ش؛ روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، محمد بن احمد فتال نیشابوری (۵۰۸ق)، تحقیق: سید حسن موسوی خرسان، قم، منشورات الرضی، اول، ۱۳۷۵ش؛ شرح أصول الکافی، محمد بن ابراهیم شیرازی معروف به ملاصدرا (۱۰۵۰ق)، تصحیح: محمد خواجوی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، اول، ۱۳۸۳ش؛ شرح التعرف لمذهب التصوف، اسماعیل بن محمد مستملی بخاری (۴۳۴ق)، تصحیح: محمد روشن، تهران، اساطیر، اول، ۱۳۶۳ ش؛ شرح شطحیات، روزبهان بن ابی نصر بقلی (۶۰۶ق)، تصحیح: هانری کربن، تهران، نشر طهوری، سوم، ۱۳۷۴ش؛ شرح نهج البلاغه، عبدالحمید بن هبة الله معروف به ابن ابی الحدید (۶۵۶ق)، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، اول، ۱۴۰۴ق؛ عوارف المعارف، عمر بن محمد سهروردی (۶۲۳ق)، تصحیح: احمد عبدالرحیم السایح - توفیق علی وهبة، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیة، اول، ۱۴۲۷ق، الفتح الربانی و الفیض الرحمانی، عبدالقادر بن صالح گیلانی (۵۶۱ق)، قاهره، مکتبة الثقافة الدینیة، اول، ۱۴۲۶ق، الفتوحات المکیة، محمد بن علی معروف به ابن عربی (۶۳۸ق)، بیروت، دار صادر، اول، بی تا؛ الفردوس بمأثور الخطاب، شیرویه بن شهردار دیلمی (۵۰۹ق)، تحقیق: سعید بسیونی زغلول، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۰۶ق؛ فضائل شهر رجب، عبیدالله بن عبدالله معروف به حاکم حسکانی (۴۹۰ق)، تصحیح: محمدباقر محمودی، تهران، وزارة الثقافة و الإرشاد الإسلامی، اول، ۱۴۱۱ق؛ قوت القلوب فی معاملة المحبوب، محمد بن علی معروف به ابوطالب مکی (۳۸۶ق)، تصحیح: باسل عیون سود، بیروت، دار الکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۷ق، کتاب الرجال، حسن بن علی معروف به ابن داود حلی (۷۴۰ق)، تهران، دانشگاه تهران، اول، ۱۳۴۲ش؛ کتاب الغیبة، محمد بن ابراهیم معروف به نعمانی (قرن ۴ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، تهران، نشر صدوق، ۱۳۹۷ق، کشف الأسرار و عدة الأبرار، احمد بن ابی سعید میبدی (قرن ۶ق)، به کوشش: علی اصغر حکمت، تهران، امیر کبیر، پنجم، ۱۳۷۱ق، کشف المحجوب، علی بن عثمان هجویری (۴۶۵ق)، تصحیح: ژوکوفسکی، تهران، نشر طهوری، چهارم، ۱۳۷۵ش؛ کشف المعنی عن سر أسماء الله الحسنی، محمد بن علی معروف به ابن عربی (۶۳۸ق)، ترجمه و شرح: علی زمانی قمشه‌ای، قم، مطبوعات دینی، اول، ۱۳۸۳ش؛ کنوز الحکمة، احمد بن ابی الحسن معروف به احمد جام (۵۳۶ق)، تصحیح: علی فاضل، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، اول، ۱۳۸۷ش؛ کیمیای سعادت، محمد بن محمد غزالی (۵۰۵ق)، تصحیح: حسین خدیوجم، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، یازدهم، ۱۳۸۳ش؛ لسان العرب، محمد بن مکرم معروف به ابن منظور (۷۱۱ق)، تحقیق: أحمد فارس، بیروت، دار صادر، سوم، ۱۴۱۴ق؛ اللمع فی التصوف، عبدالله بن علی طوسی معروف به ابونصر سراج (۳۷۸ق)، تصحیح: رینولد نیکلسون، لیدن، مطبعة بریل، ۱۹۱۴ق؛ مجمع البحرین، فخرالدین بن محمدعلی معروف به طریحی (۱۰۸۵ق)، تحقیق: سیداحمد حسینی، تهران، المکتبة المرتضویة، سوم، ۱۳۷۵ش؛ مجموعه آثار سلمی، محمد بن حسین سلمی (۴۱۲ق)، به کوشش: نصرالله پورجوادی، تهران، نشر دانشگاهی، اول، ۱۳۶۹ش؛ مختصر البصائر، حسن بن سلیمان حلی (۸۳۰ق)، تحقیق: مشتاق مظفر، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، اول، ۱۴۲۱ق؛ المسائل فی أعمال القلوب و الجوارح، حارث بن اسد محاسبی (۲۴۳ق)، تصحیح: خلیل عمران منصور، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۲۱ق؛ مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، حسین بن محمدتقی معروف به محدث نوری (۱۳۲۰ق)، قم، مؤسسة آل البیت{{ع}} لإحیاء التراث، دوم، ۱۴۰۸ق؛ مشارق الدراری، سعید بن محمد فرغانی (قرن ۸ق)، تعلیق: جلال الدین آشتیانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، دوم، ۱۳۷۹ق؛ مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، محمد بن حسن معروف به شیخ طوسی (۴۶۰ق)، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، اول، ۱۴۱۱ق، المصباح فی مکاشفة بعث الأرواح، روزبهان بن ابی نصر بقلی (۶۰۶ق)، تحقیق و تصحیح: عاصم ابراهیم کیالی حسینی، بیروت، دار الکتب العلمیة، اول، ۱۴۲۸ق؛ معارف، بهاء الدین بن محمد معروف به سلطان ولد (۷۱۲ق)، تصحیح: نجیب مایل هروی، تهران، مولی، اول، ۱۳۶۷ ش؛ معجم البلدان، یاقوت بن عبدالله رومی حموی (۶۲۶ق)، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م؛ المقدمات من کتاب نص النصوص، حیدر بن علی آملی (قرن ۸ق)، تصحیح: هانری کربن، تهران، توس، دوم، ۱۳۶۷ ش؛ من لا یحضره الفقیه، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱ق)، تحقیق: علی اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، دوم، ۱۴۰۴ق؛ منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، حبیب الله بن محمد هاشمی خویی (۱۳۲۴ق)، ترجمه: حسن حسن زاده آملی - محمد باقر کمره‌ای، تحقیق: ابراهیم میانجی، تهران، المکتبة الإسلامیة، چهارم، ۱۴۰۰ق؛ موسوعة کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، محمدعلی تھانوی (۱۱۵۸ق)، تحقیق: علی دحروج، بیروت، مکتبة لبنان ناشرون، اول، ۱۹۹۶م؛ نفحات الأنس من حضرات القدس، عبدالرحمن بن نظام الدین معروف به جامی (۸۹۸ق)، تصحیح: محمود عابدی، تهران، نشر اطلاعات، سوم، ۱۳۷۵ش؛ نفحة الروح و تحفة الفتوح، مؤید بن محمود جندی (۷۰۰ق)، تصحیح: نجیب مایل هروی، تهران، مولی، اول، ۱۳۶۲ش؛ نهج البلاغة، محمد بن حسین موسوی معروف به سیدرضی (۴۰۶ق)، تحقیق و تصحیح: صبحی صالح، قم، دار الهجرة، اول، ۱۴۱۴ق.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[اَبدال - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «اَبدال»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ص ۲۹۱.</ref>
 == جستارهای وابسته ==