جز
جایگزینی متن - 'قطع' به 'قطع'
جز (جایگزینی متن - ']] |' به ' - [[') |
جز (جایگزینی متن - 'قطع' به 'قطع') |
||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
===تأخیر اجَل مقدّر به اجَل مسمّی=== | ===تأخیر اجَل مقدّر به اجَل مسمّی=== | ||
*{{متن قرآن|قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى}}<ref>«پیامبرانشان گفتند: آیا درباره خداوند- آفریننده آسمان‌ها و زمین- تردیدی هست؟ او شما را فرا می‌خواند تا برخی از گناهانتان را بیامرزد و (مرگ) شما را تا مدّتی معیّن پس افکند» سوره ابراهیم، آیه ۱۰.</ref>؛ {{متن قرآن|قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ * أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ * يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«گفت: ای قوم من! من برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم * که خداوند را بپرستید و از او پروا کنید و از من فرمان برید * تا (خداوند) برخی از گناهانتان را بیامرزد و (مرگ) شما را تا زمانی معیّن، پس افکند که اجل خداوندی -اگر می‌دانستید- چون در رسد پس افکنده نمی‌شود» سوره نوح، آیه ۲-۴.</ref>. | *{{متن قرآن|قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى}}<ref>«پیامبرانشان گفتند: آیا درباره خداوند- آفریننده آسمان‌ها و زمین- تردیدی هست؟ او شما را فرا می‌خواند تا برخی از گناهانتان را بیامرزد و (مرگ) شما را تا مدّتی معیّن پس افکند» سوره ابراهیم، آیه ۱۰.</ref>؛ {{متن قرآن|قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ * أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ * يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«گفت: ای قوم من! من برای شما بیم‌دهنده‌ای آشکارم * که خداوند را بپرستید و از او پروا کنید و از من فرمان برید * تا (خداوند) برخی از گناهانتان را بیامرزد و (مرگ) شما را تا زمانی معیّن، پس افکند که اجل خداوندی -اگر می‌دانستید- چون در رسد پس افکنده نمی‌شود» سوره نوح، آیه ۲-۴.</ref>. | ||
*اجَل و مردن، طبق مستفاد از [[آیات شریفه]] به دو قِسم، اجَل مقدّر و مسمّی (حتمی) تقسیم شده است. اجَل مقدّر، آن است که در صورت تحقق بعضی امور و شرایط آن، مثل [[گناهان]]، | *اجَل و مردن، طبق مستفاد از [[آیات شریفه]] به دو قِسم، اجَل مقدّر و مسمّی (حتمی) تقسیم شده است. اجَل مقدّر، آن است که در صورت تحقق بعضی امور و شرایط آن، مثل [[گناهان]]، قطع [[صله]] رَحِم یا عاقّ [[والدین]]، محقَّق می‌شود، در این صورت از مدت [[عمر]] حتمی و مسمّی کم‌تر خواهد بود. اما اجَل مسمّی، اجَلی است که مدت آن در [[لوح]] محفوظ و [[قضای الهی]]، [[تعیین]] شده است و بستگی به شرایط انتخابی فرد در [[روش زندگی]] ندارد. | ||
*[[گناهان]] و عدم [[تبعیت]] از [[قوانین]] حکیمانه [[دین الهی]]، نقش اصلی در [[تعیین]] هر یک از آن دو را دارند. | *[[گناهان]] و عدم [[تبعیت]] از [[قوانین]] حکیمانه [[دین الهی]]، نقش اصلی در [[تعیین]] هر یک از آن دو را دارند. | ||
*لذا در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: {{متن حدیث|مَنْ يَمُوتُ بِالذُّنُوبِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَمُوتُ بِالْآجَالِ}}<ref>سفینة‌البحار، ج۱، ص۴۸۸، کلمه ذنب.</ref>؛ آنان که به سبب [[گناهان]] می‌میرند، بیش‌تر از کسانی هستند که به [[مرگ]] حتمی از [[دنیا]] می‌روند. | *لذا در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: {{متن حدیث|مَنْ يَمُوتُ بِالذُّنُوبِ أَكْثَرُ مِمَّنْ يَمُوتُ بِالْآجَالِ}}<ref>سفینة‌البحار، ج۱، ص۴۸۸، کلمه ذنب.</ref>؛ آنان که به سبب [[گناهان]] می‌میرند، بیش‌تر از کسانی هستند که به [[مرگ]] حتمی از [[دنیا]] می‌روند. | ||
| خط ۱۴۷: | خط ۱۴۷: | ||
*و اصولاً تحیت آنان در آنجا همان [[سلام]] است: {{متن قرآن|تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ}}<ref>«و درودشان، «سلام»» سوره یونس، آیه ۱۰.</ref>. | *و اصولاً تحیت آنان در آنجا همان [[سلام]] است: {{متن قرآن|تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلَامٌ}}<ref>«و درودشان، «سلام»» سوره یونس، آیه ۱۰.</ref>. | ||
*و [[برتر]] و بالاتر از همه اینها، [[سلام]] [[پروردگار]] است: {{متن قرآن|سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ}}<ref>««درود» سخنی است (که) از (سوی) پروردگاری بخشاینده (می‌شنوند)» سوره یس، آیه ۵۸.</ref>. در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام مردن یا [[روز قیامت]] یا هنگام ورود به [[بهشت]] یا در آن، به عنوان [[پیام]] از [[پروردگار]] [[مهربان]] به [[مؤمنان]] [[ابلاغ]] [[سلام]] می‌شود و برای آنان [[سلام]] و تهنیت [[الهی]] می‌رسد. [[سلام الهی]] چنان [[روح انسان]] را در خود [[غرق]] می‌کند، و به او [[لذت]]، [[شادی]] و [[معنویت]] می‌بخشد، که با هیچ نعمتی برابر نیست. | *و [[برتر]] و بالاتر از همه اینها، [[سلام]] [[پروردگار]] است: {{متن قرآن|سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ}}<ref>««درود» سخنی است (که) از (سوی) پروردگاری بخشاینده (می‌شنوند)» سوره یس، آیه ۵۸.</ref>. در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام مردن یا [[روز قیامت]] یا هنگام ورود به [[بهشت]] یا در آن، به عنوان [[پیام]] از [[پروردگار]] [[مهربان]] به [[مؤمنان]] [[ابلاغ]] [[سلام]] می‌شود و برای آنان [[سلام]] و تهنیت [[الهی]] می‌رسد. [[سلام الهی]] چنان [[روح انسان]] را در خود [[غرق]] می‌کند، و به او [[لذت]]، [[شادی]] و [[معنویت]] می‌بخشد، که با هیچ نعمتی برابر نیست. | ||
*آری، شنیدن ندای [[محبوب]]، ندایی آمیخته با [[محبت]]، و آکنده از [[لطف]]، سر تا پای [[بهشتیان]] را [[غرق]] [[سُرور]] می‌کند، که یک لحظه آن بر تمام [[دنیا]] و آنچه در آن است [[برتری]] دارد! جذبه [[شهود]] [[محبوب]]، و [[دیدار]] [[لطف]] [[یار]]، چندان [[لذت‌بخش]] و شوق‌انگیز است که دَمی از آن با هیچ نعمتی حتّی با تمام [[جهان]] برابر نیست. و [[عاشقان]] [[دیدار]] او آن چنان هستند که اگر این [[افاضه]] [[معنوی]] از آنان | *آری، شنیدن ندای [[محبوب]]، ندایی آمیخته با [[محبت]]، و آکنده از [[لطف]]، سر تا پای [[بهشتیان]] را [[غرق]] [[سُرور]] می‌کند، که یک لحظه آن بر تمام [[دنیا]] و آنچه در آن است [[برتری]] دارد! جذبه [[شهود]] [[محبوب]]، و [[دیدار]] [[لطف]] [[یار]]، چندان [[لذت‌بخش]] و شوق‌انگیز است که دَمی از آن با هیچ نعمتی حتّی با تمام [[جهان]] برابر نیست. و [[عاشقان]] [[دیدار]] او آن چنان هستند که اگر این [[افاضه]] [[معنوی]] از آنان قطع شود، قالب تهی می‌کنند، آن‌هم سلامی که از [[رحمت]] خاصّه او، یعنی [[مقام]] رحیمیتش سرچشمه می‌گیرد و تمام [[الطاف]] و [[کرامات]] در آن جمع است! | ||
*در [[حدیثی]] انواع سلام‌هایی که بر [[مؤمنین]] در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام ورود در آن به آنان گفته می‌شود، تبیین شده است: {{متن حدیث|وَ فِي الْخَبَرِ... فَيُبْلِغُهُمُ السَّلَامَ فِي خَمْسَةِ مَوَاطِنَ الْأَوَّلُ يَوْمَ الْمَوْتِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَی {{متن قرآن|الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ}}<ref>«همان کسانی که در حال پاکی، فرشتگان جانشان را می‌گیرند؛ (و به آنان) می‌گویند: درود بر شما!» سوره نحل، آیه ۳۲.</ref> وَ الثَّانِي فِي بَابِ الْجَنَّةِ {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْكُمْ}}<ref>«و آنان را که از پروردگارشان پروا کردند دسته‌دسته به سوی بهشت گسیل می‌کنند تا چون به آن رسند و درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به آنان بگویند: درود بر شما» سوره زمر، آیه ۷۳.</ref> وَ الثَّالِثُ فِي الْجَنَّةِ فِي قَوْلِهِ {{متن قرآن|وَالْمَلَائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ * سَلَامٌ عَلَيْكُمْ}}<ref>«و فرشتگان از هر دری بر آنان درمی‌آیند * درود بر شما» سوره رعد، آیه ۲۳-۲۴.</ref> وَ الرَّابِعُ فِي الْغُرُفَاتِ {{متن قرآن|سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ}}<ref>««درود» سخنی است (که) از (سوی) پروردگاری بخشاینده (می‌شنوند)» سوره یس، آیه ۵۸.</ref> وَ الْخَامِسُ عِنْدَ [[الله]] تَعَالَی {{متن قرآن|تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ}}<ref>«درودشان روزی که به لقای او رسند «سلام» است» سوره احزاب، آیه ۴۴.</ref>}}<ref>مستدرک‌الوسائل، ج۷، ص۴۶۰، ح۸۶۵۷-۱۵.</ref>. | *در [[حدیثی]] انواع سلام‌هایی که بر [[مؤمنین]] در عالَمِ [[آخرت]] و هنگام ورود در آن به آنان گفته می‌شود، تبیین شده است: {{متن حدیث|وَ فِي الْخَبَرِ... فَيُبْلِغُهُمُ السَّلَامَ فِي خَمْسَةِ مَوَاطِنَ الْأَوَّلُ يَوْمَ الْمَوْتِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَی {{متن قرآن|الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ}}<ref>«همان کسانی که در حال پاکی، فرشتگان جانشان را می‌گیرند؛ (و به آنان) می‌گویند: درود بر شما!» سوره نحل، آیه ۳۲.</ref> وَ الثَّانِي فِي بَابِ الْجَنَّةِ {{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلَامٌ عَلَيْكُمْ}}<ref>«و آنان را که از پروردگارشان پروا کردند دسته‌دسته به سوی بهشت گسیل می‌کنند تا چون به آن رسند و درهای آن گشوده شود و نگهبانان آن به آنان بگویند: درود بر شما» سوره زمر، آیه ۷۳.</ref> وَ الثَّالِثُ فِي الْجَنَّةِ فِي قَوْلِهِ {{متن قرآن|وَالْمَلَائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بَابٍ * سَلَامٌ عَلَيْكُمْ}}<ref>«و فرشتگان از هر دری بر آنان درمی‌آیند * درود بر شما» سوره رعد، آیه ۲۳-۲۴.</ref> وَ الرَّابِعُ فِي الْغُرُفَاتِ {{متن قرآن|سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ}}<ref>««درود» سخنی است (که) از (سوی) پروردگاری بخشاینده (می‌شنوند)» سوره یس، آیه ۵۸.</ref> وَ الْخَامِسُ عِنْدَ [[الله]] تَعَالَی {{متن قرآن|تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ}}<ref>«درودشان روزی که به لقای او رسند «سلام» است» سوره احزاب، آیه ۴۴.</ref>}}<ref>مستدرک‌الوسائل، ج۷، ص۴۶۰، ح۸۶۵۷-۱۵.</ref>. | ||
*در [[بهشت]] نَه سخن لغوی شنیده می‌شود و نَه [[کلام]] بیهوده‌ای، تنها [[سلام]] و کلماتی است که موجب نشاط شده و کلماتی که موجب سلب نشاط و [[آرامش]] باشد، در آنجا مطرح نمی‌شود: {{متن قرآن|لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا * إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا}}<ref>«در آن سخن یاوه و گناه‌آلودی نمی‌شنوند * (هیچ سخنی نشنوند) جز گفته: درود، درود» سوره واقعه، آیه ۲۵-۲۶.</ref>؛ اما نَه سلامی که تنها در لفظ باشد، بلکه سلامی که اثر آرام‌بخش آن در اعماق [[روح]] و [[جان]] انسان‌های [[مؤمن]] [[نفوذ]] می‌کند، و آنان را [[غرق]] در [[آرامش]] و [[سلامت]] می‌سازد.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۸۸-۲۹۱.</ref> | *در [[بهشت]] نَه سخن لغوی شنیده می‌شود و نَه [[کلام]] بیهوده‌ای، تنها [[سلام]] و کلماتی است که موجب نشاط شده و کلماتی که موجب سلب نشاط و [[آرامش]] باشد، در آنجا مطرح نمی‌شود: {{متن قرآن|لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا * إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا}}<ref>«در آن سخن یاوه و گناه‌آلودی نمی‌شنوند * (هیچ سخنی نشنوند) جز گفته: درود، درود» سوره واقعه، آیه ۲۵-۲۶.</ref>؛ اما نَه سلامی که تنها در لفظ باشد، بلکه سلامی که اثر آرام‌بخش آن در اعماق [[روح]] و [[جان]] انسان‌های [[مؤمن]] [[نفوذ]] می‌کند، و آنان را [[غرق]] در [[آرامش]] و [[سلامت]] می‌سازد.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۸۸-۲۹۱.</ref> | ||