اسماء بنت عمیس در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[اسماء بنت عمیس]]''' است. "'''[[اسماء بنت عمیس]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[اسماء بنت عمیس در قرآن]] - [[اسماء بنت عمیس در تراجم و رجال]] - [[اسماء بنت عمیس در تاریخ اسلامی]]</div>

<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">

[[اسماء بنت عمیس بن معد بن حارث بن تیم بن کعب]]<ref>الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۸۶.</ref>، اصالتاً [[یمنی]]<ref>اسد الغابة، ابن اثیر، ج۶، ص۱۴.</ref> و یکی از [[بانوان]] بزرگ [[اسلام]] است که [[زندگی]] عجیبی داشته است. او در ابتدا به [[دعوت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} لبیک گفت و همراه همسرش [[جعفر بن ابی‌طالب]] (که پس از [[شهادت]] به [[جعفر طیار]] ملقب شد) به [[حبشه]] [[مهاجرت]] کرد<ref>رسائل المرتضی، شریف مرتضی، ج۱، ص۴۰۸؛ غنیة النزوع، ابن زهره حلبی، ص۷۶ (پاورقی)؛ الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۸۴-۱۷۸۵.</ref>.

در دوران [[هجرت]] سه [[فرزند]] به [[دنیا]] آورد: [[عبدالله]]، که بعدها [[همسر]] [[حضرت زینب]]، [[دختر امیرالمؤمنین]]{{ع}} شد، [[محمد]] و [[عون]]؛ و ظاهراً از [[جعفر]] همین سه [[فرزند]] را داشت<ref>الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۸۴-۱۷۸۵؛ البته فرزندان اسماء از جعفر طیار را متعدد ذکر کرده‌اند؛ مثلاً در الاحتجاج طبرسی (ج۱، ص۱۲۵) این اسامی آمده است: عبدالله، عون (شهید شده در کربلا)، محمد اکبر (شهید شده در صفین)، محمد اصغر (شهید شده در کربلا)، عبدالله اکبر (او یکی از افراد مشهور به اجواد (بخشندگان) بنی هاشم است؛ دیگر اجواد بنی‌هاشم عبارت‌اند از: امام حسن{{ع}}، امام حسین{{ع}}، عبدالله بن عباس، عبدالله اکبر (قطب السخاء) که در جنگ‌های صفین و جمل شرکت کرده است)، عبدالله اصغر، حمید و حسین.</ref>.

هنگام [[فتح خیبر]] [[جعفر]] و اسماء از [[مهاجرت]] بازگشتند، در این هنگام [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|مَا أَدْرِي بِأَيِّهِمَا أَنَا أَفْرَحُ أَكثر بِقُدُومِ جَعْفَرٍ أَمْ بِفَتْحِ خَيْبَرَ}}<ref>الاحتجاج، طبرسی، ج۱، ص۱۷۲.</ref>؛ اسماء پس از آن‌که همسرش [[جعفر]]، در [[جنگ موته]] کشته شد به همسری [[ابوبکر]] درآمد<ref>الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۸۴-۱۷۸۵؛ ظاهراً سال ازدواج اسماء با ابوبکر بن ابی قحافه در سال وقوع جنگ حنین است (الاصابه، ابن حجر، ج۸، ص۱۴).</ref> و برای او هم [[محمد بن ابی بکر]] را به [[دنیا]] آورد<ref>عمدة المطالب، ابن عنبه، ص۳۶.</ref> که یکی از فداییان [[امام علی]]{{ع}} بود و [[امام علی]]{{ع}} نیز به ایشان بسیار علاقه‌مند بودند و مکرر می‌فرمودند: "محمد [[فرزند من]] است از صلب ابی‌بکر"<ref>{{متن حدیث|قَالَ الصَّادِقُ{{ع}}: كَانَتِ النَّجَابَةُ مِنْ قِبَلِ أُمِّهِ أَسْمَاءَ بِنْتِ عُمَيْسٍ لَا مِنْ قِبَلِ أَبِيهِ}} (الاختصاص، شیخ مفید، ص۷۰). محمد بن ابی بکر در سال حجة الوداع در منطقه بیداء متولد شد (الهدایه، شیخ صدوق، ص۱۰۰).</ref>.

پس از درگذشت [[ابوبکر]]، او [[افتخار]] همسری امیرالمؤمنین علی بن [[ابی‌طالب]]{{ع}} را یافت و از آن [[حضرت]] هم [[فرزندی]] به نام [[یحیی]] آورد<ref>اسد الغابة، ابن اثیر، ج۶، ص۱۴؛ الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۸۴؛ الاصابه، ابن حجر، ج۸، ص۱۵.</ref>؛ گرچه بعضی [[فرزند]] دیگری به نام [[عون]] را نیز ذکر کرده‌اند<ref>عمدة الطالب، ابن عنبه، ص۳۶؛ الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۸۴-۱۷۸۵؛ اسد الغابة، ابن اثیر، ج۶، ص۱۴.</ref>.

او از طرف [[مادر]] دارای نه یا ده [[خواهر]] بود که یکی از ایشان به نام [[میمونه]]، دختر [[حارث]]، [[همسر]] [[رسول اکرم]]{{صل}}، دیگری، [[ام‌الفضل]]، [[همسر]] [[عباس]]، عموی بزرگوار [[پیامبر اسلام]] و دیگری [[سلمی]]، [[همسر]] [[حمزه]] [[سیدالشهدا]]، عموی [[جعفر طیار]] بود. بنابراین، این هم افتخاری بود برای اسماء‌ که [[همسران]] [[خواهران]] او اشخاصی مانند [[پیامبر]]{{صل}}، [[حمزه]] و [[عباس]] بودند<ref>مقاتل الطالبین، ابوالفرج اصفهانی، ص۱۱. {{عربی|قيل: كانت أسماء... تحت حمزة بن عبد المطلب فولدت له ابنة تسمى أمة اللَّه [و قيل أمامة]، ثم خلف عليها بعده شداد بن الهاد الليثي... ثم خلف عليها بعد شداد جعفر بن أبي طالب}} (الاستیعاب، ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۷۸۴-۱۷۸۵).</ref>.

روزی [[عمر بن خطاب]] به اسماء گفت: "شما [[مردم]] خوبی هستید جز اینکه ما به خاطر [[سبقت]] داشتن در [[هجرت]] از شما برتریم".

اسماء می‌گوید: گفته [[عمر]] را برای [[رسول خدا]]{{صل}} [[نقل]] کردم، ایشان فرمود: "چنین نیست، بلکه از نظر [[هجرت]] هم شما بر دیگران مقدم هستید، زیرا شما دوبار [[هجرت]] کردید، بار اول به [[حبشه]] و بار دوم به [[مدینه منوره]]"<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد (ترجمه‌: مهدوی دامغانی)، ج۸، ص۲۹۳؛ الآحاد و المثانی، ضحاک، ج۵، ص۴۵۵؛ المعجم الاوسط، طبرانی، ج۶، ص۲۳۱؛ اسدالغابة، ابن اثیر، ج۶، ص۱۵؛ الاصابه، ابن حجر، ج۸، ص۱۵؛ أعیان الشیعه، امین عاملی، ج۳، ص۳۰۶.</ref><ref>[[سید حمید روحانی|روحانی، سید حمید]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ص ۳۱۲.</ref>.

==اسماء و شنیدن خبر [[شهادت]] [[جعفر]]==

هنگامی که [[پیامبر اسلام]] لشکری را به [[سرزمین]] [[موته]] فرستاد، [[زید بن حارثه]] را [[فرمانده]] ایشان قرار داد و [[پرچم]] را به وی سپرد و فرمود: "اگر [[زید]] کشته شد، [[جعفر بن ابی‌طالب]]{{ع}} [[فرمانده]] شماست و اگر [[جعفر]] کشته شد [[عبدالله بن رواحه]] [[فرمانده]] باشد و اگر او هم [[شهید]] شد هر که را خواستید به عنوان [[فرمانده]] [[انتخاب]] کنید". مردی از [[یهود]] که حاضر بود گفت: "اگر [[محمد]]، [[رسول خدا]] باشد این سه نفر کشته می‌شوند". [[مردم]] پرسیدند: از کجا می‌گویی؟ او گفت: "انبیای بنی‌اسراییل اگر دو نفر یا صد نفر را به ترتیب [[فرماندهی]] می‌دادند، همه کشته می‌شدند".

پس از گذشت مدتی یک روز [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بعد از [[نماز صبح]] به [[منبر]] رفته، فرمودند: "الان [[برادران]] شما با [[مشرکین]] شروع به [[جنگ]] کردند" و سپس حملات و حرکاتی که هر یک از [[لشکریان]] [[اسلام]] در میدان [[جنگ]] انجام می‌دادند، مانند کسی که از نزدیک [[مشاهده]] می‌کند، بیان می‌‌فرمودند، تا آنکه فرمودند: "الان [[زید بن حارثه]] [[شهید]] شد و [[پرچم]] به [[زمین]] افتاد، [[جعفر]] [[پرچم]] را بلند کرد و به طرف [[دشمن]] رفت. [[دست]] [[جعفر]] را قطع کردند [[پرچم]] را به دست دیگر گرفت، [[دست]] دیگرش هم بریده شد، [[پرچم]] را به سینه چسبانید، [[جعفر]] هم کشته شد و [[پرچم]] به [[زمین]] افتاد". سپس فرمودند: "پرچم را [[عبدالله بن رواحه]] برداشت و از [[کفار]] فلان تعداد را کشت و از [[مسلمین]] چند نفر کشته شدند"؛ تا آن‌که تمام اوضاع میدان [[جنگ]] را بیان داشتند. سپس فرمودند: "عبدالله هم کشته شد و [[پرچم]] را [[خالد بن ولید]] به دست گرفت".

[[پیامبر]]{{صل}} سپس از [[منبر]] پایین آمد و به [[خانه]] [[جعفر بن ابی‌طالب]] رفت و به اسماء فرمود: "اسماء! [[فرزندان]] [[جعفر]] کجا هستند؟" او ایشان را به حضور [[پیامبر]]{{صل}} آورد.

اسماء می‌گوید: [[پیامبر]]{{صل}} آنان را در بغل گرفت، می‌بوسید و می‌بویید و بر سر ایشان[[دست]] می‌کشید و [[اشک]]، مانند دانه‌های مروارید از گونه‌های حضرتش جاری شد. گفتم: یا [[رسول الله]]! مگر از [[جعفر]] خبری رسیده است؟

[[حضرت]] فرمود: "جعفر امروز کشته شد"<ref>داستان شهادت جعفر بن ابی‌طالب{{ع}} در کتاب‌های بحارالانوار علامه مجلسی (ج۲۱، ص۵۳) و تاریخ تحقیقی اسلام، یوسفی غروی (ترجمه: عربی، ج۴، ص۱۳۵-۱۳۶) آمده است.</ref>. صدایم به [[گریه]] بلند شد، به حدی که همسایه‌ها باخبر شده و به [[خانه]] ما آمدند.

[[پیامبر]]{{صل}} فرمود: اسماء [[گریه]] مکن، [[خدا]] به من خبر داد که به [[جعفر]] دو بال عطا کرده تا در [[بهشت]] با [[ملائکه]] پرواز کند.

گفتم: یا [[رسول الله]]! اگر این مطلب را برای [[مردم]] بفرمایید [[جعفر]] فراموش نمی‌شود؛ سپس [[حضرت]] فرمود: "در هنگام [[مصیبت]] به سینه مزن و سخن [[ناشایست]] مگو" و وقتی از کنار دخترش [[فاطمه]] عبور کرد و دید که صدای ناله‌اش بلند است، به او فرمود: {{متن حدیث|على مِثلِ جعفرٍ فَلتَبكِ الباكية}}: آری، گریه‌کنندگان باید بر [[جعفر]] [[گریه]] کنند. بعد [[دستور]] داد تا برای [[خانواده]] [[جعفر]] که مشغول [[عزاداری]] بودند [[غذا]] تهیه کنند و از این جا این کار [[سنت]] شد<ref>السیرة النبویه، ابن هشام (ترجمه: رسولی)، ج۲، ص۲۵۲؛ الطبقات الکبری، ابن سعد (ترجمه: مهدوی دامغانی)، ج۸، ص۲۹۴؛ کامل، ابن اثیر (ترجمه: حالت- خلیلی)، ج۷، ص۲۸۱؛ تذکرة الفقهاء، علامه حلی، ج۲، ص۱۲۷؛ ذخیرة المعاد، محقق سبزواری، ج۱، ص۳۴۱.</ref>.<ref>[[سید حمید روحانی|روحانی، سید حمید]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ص ۳۱۴.</ref>

==اسماء و [[نقل حدیث]] ([[بازگرداندن خورشید]])==

[[حدیث رد شمس]] را اسماء مانند بسیاری از [[راویان]] [[اخبار]] مانند [[عمار]] و [[جویریة بن مسهر]] و دیگران [[نقل]] کرده است. او یکی از [[راویان]] [[فضائل اهل بیت]]{{عم}} است و نه تنها [[حدیث رد شمس]] بلکه [[احادیث]] بسیاری از این بانوی بزرگوار و [[صدیق]] [[روایت]] شده است، به طوری که درباره ایشان گفته شده است: {{متن حدیث|إنها كانت موالية لأمير المؤمنين(ع)، و للصديقة الطاهرة}}<ref>معجم رجال الحدیث، خویی، ج۲۴، ص۱۹۵.</ref>. روایت‌های زیر از ایشان [[نقل]] شده است:

# [[شهادت]] دادن به این که [[فدک]]، مخصوص [[فاطمه زهرا]]{{س}} است<ref>الطرائف، سید بن طاووس، ص۲۴۹.</ref>؛

#توصیف [[فاطمه زهرا]]{{س}} از زبان [[پیامبر]]{{صل}}: {{متن حدیث|قال رسول الله{{صل}}:يا اسماء ان فاطمة [[خلقت]] حورية في صورة انسية هي طاهرة مطهرة}}<ref>عیون المعجزات، حسین بن عبدالوهاب، ص۵۰.</ref>؛

# [[شهادت]] دادن به این که [[علی]]{{ع}} مصداق لفظ "صالح المؤمنین" بیان شده در [[سوره تحریم]] است<ref>زبدة البیان، محقق اردبیلی، ص۵۷۰.</ref>.

#ایشان از [[راویان حدیث]] [[منزلت]] می‌باشد<ref>مناقب الامام امیرالمؤمنین{{ع}}، محمد بن سلیمان کوفی، ج۱، ص۵۰۲.</ref>.

[[طحاوی]] از [[احمد بن صالح]] [[نقل]] کرده است: برای کسی که در [[راه]] [[دانش]] قدم بر می‌دارد سزاوار نیست که به [[حدیث]] اسماء بنت عمیس [[شک]] کند.

اسماء [[حدیث]] ردّ [[شمس]] را چنین [[روایت]] کرده است: در صهباء در [[خدمت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} بودیم و [[نماز ظهر]] خوانده شد، سپس ایشان [[علی]] را خواست و برای اجرای فرمانی فرستاد. موقع عصر شد و [[رسول خدا]]{{صل}} [[نماز عصر]] را هم خواند، [[علی]]{{ع}} بازگشت و به [[تصور]] این که [[نماز عصر]] خوانده نشده است در کنار [[پیامبر]]{{صل}} نشست، در این هنگام آثار [[نزول وحی]] در سیمای [[پیامبر]]{{صل}} [[مشاهده]] شد، پس سر را روی پای امیرالمؤمنین علی{{ع}} نهاد و به [[خواب]] رفت.

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} در حال نشسته [[نماز]] خواند و برای [[رکوع]] و [[سجود]] اشاره می‌فرمود تا آنکه [[آفتاب]] غروب کرد و دیگر اثری از آن دیده نمی‌شد.

[[پیامبر]]{{صل}} برخاست و از [[علی]]{{ع}} پسید: [[نماز عصر]] را به جا آورد‌ه‌ای؟ [[علی]]{{ع}} فرمود: "نه، زیرا تصور کردم که شما هم به جا نیاورده‌اید تا آن‌که سر به زانوی من نهادید و من نخواستم با بیدار کردن شما، شما را ناراحت کرده باشم".

[[پیامبر]]{{صل}} فرمود: "بار خدایا! این بنده‌ات به خاطر [[پیامبر]] تو این کار را کرده است، [[خورشید]] را برگردان تا نمازش را به جا آورد". آن‌گاه [[مشاهده]] کردیم که [[جهان]] روشن شد و [[آفتاب]] بازگشت؛ سپس [[علی]]{{ع}} [[وضو]] گرفت و [[فریضه الهی]] را به جا آورد<ref>بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۹، ص۵۴۷؛ الأمالی، شیخ مفید، ص۹۴؛ کشف الیقین، علامه حلی، ص۴۸۳-۴۸۴.</ref><ref>[[سید حمید روحانی|روحانی، سید حمید]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ص ۳۱۵.</ref>.

==اسماء و خبر دادن از [[نیرنگ]] [[خلیفه]]==

هنگامی که [[مردم]] با [[ابوبکر]] برای [[خلافت]] [[بیعت]] کردند، او فدکی را که [[رسول خدا]] به [[دستور]] [[پروردگار]] به [[فاطمه]] بخشیده بود [[تصرف]] کرد و [[نمایندگان]] [[فاطمه]] را از آنجا بیرون کرد. پس [[امیرالمؤمنین]] به [[مسجد]] آمد و در حالی که عده‌ای از [[انصار]] و [[مهاجرین]] اطراف [[ابوبکر]] نشسته بودند، فرمود: "ابوبکر! چرا فدکی را که [[رسول خدا]] به [[فاطمه]] بخشیده و سال‌هاست که [[نمایندگان]] [[فاطمه]] در آنجا هستند، [[تصرف]] کردی؟"

[[ابوبکر]] گفت: "فدک جزو [[غنایم]] و [[مال]] همه مسلمان‌هاست؛ اگر [[فاطمه]]{{س}} [[شاهد]] عادلی دارد بیاورد، تا [[فدک]] را به او برگردانیم؛ در غیر این صورت حقی ندارد".

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "آیا درباره ما به غیر آن‌چه درباره سایر [[مسلمانان]] [[قضاوت]] می‌کنی، [[حکم]] می‌کنی؟"

[[ابوبکر]] گفت: "نه، درباره شما هم مانند سایرین [[حکم]] و [[قضاوت]] می‌کنم".

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "اگر [[مالی]] در دست یکی از [[مسلمانان]] باشد و من ادعایی درباره آن بکنم، از چه کسی [[گواه]] می‌خواهی؟"

[[ابوبکر]] گفت: "در این باره از شما [[شاهد]] می‌طلبم".

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "پس چرا درباره [[مالی]] که در دست من است و دیگران ([[مسلمانان]]) مدعی آن هستند، از من [[شاهد]] می‌خواهی؟"

در این حال [[ابو بکر]] ساکت شد و [[عمر]] گفت: "فدک [[غنیمت]] [[مسلمین]] است و ما با تو نزاعی نداریم".

 

 

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود‌: "آیا [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>، درباره ما نازل شده یا درباره غیر ما؟"

 

[[ابوبکر]] گفت: "این [[آیه]] درباره شما [[اهل‌بیت پیامبر]] نازل شده است".

 

[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "اگر دو نفر [[شاهد]] به عمل [[زشتی]] درباره [[فاطمه]] [[گواهی]] دهند چه می‌کنی؟"

 

 

 

 

 

وقتی که [[ابوبکر]] به [[منزل]] برگشت، [[عمر بن خطاب]] را خواست و به او گفت: "دیدی امروز [[علی بن ابی طالب]] چه کرد! اگر یک بار دیگر در مجلس علنی چنین [[استدلال]] کند کار ما تباه شده است و [[زندگی]] بر ما گوارا نخواهد بود"؛ [[عمر]] گفت: "چاره این کار با [[خالد بن ولید]] است".

 

 

 

اسماء بنت عمیس که این داستان را شنید به [[کنیز]] خود گفت: به [[خانه]] [[فاطمه]]، [[دختر رسول خدا]] برو و به او از طرف من [[سلام]] برسان و سپس این [[آیه]] را بخوان: {{متن قرآن|إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ إِنِّي لَكَ مِنَ النَّاصِحِينَ}}<ref>«سرکردگان (شهر) در کار تو همدل شده‌اند تا تو را بکشند پس (از شهر) بیرون رو که من از خیرخواهان توام» سوره قصص، آیه ۲۰.</ref>.

 

 

 

 

 

 

 

[[حضرت]] گریبان او را گرفته و چنان او را به [[زمین]] کوبید که [[مردم]] گفتند او را خواهد کشت. (در بعضی از [[روایات]] آمده است که [[حضرت]] با دو انگشت گلویش را فشرد) [[عمر]] فریاد زد: [[یا علی]]! به [[حق]] صاحب این [[قبر]] دست بردار؛ [[حضرت]] او را رها کرد و گریبان [[عمر]] را گرفت و فرمود: "ای [[فرزند]] صهاک! اگر [[عهد]] و [[پیمان]] [[پیامبر]] نبود معلوم می‌شد که کدام یک از ما ضعیف‌تریم"<ref>المسترشد، محمد بن جریر طبری، ص۴۵۱؛ الاحتجاج، طبرسی، ج۱، ص۱۱۸؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج۲۹، ص۱۳۳.</ref>.

 

بعد از بازگشت از [[غدیر خم]]، [[ابوبکر]]، [[عمر]]، [[ابوعبیده جراح]] و سالم و سی و چهار نفر از [[اصحاب عقبه]] و بیست نفر غیر از آنها، از جمله [[سعید بن العاص اموی]]، [[اسامة بن زید]]، [[ابوسفیان]] و [[معاذ بن جبل]] هم‌پیمان شدند که نگذارند [[خلافت]] به [[علی]]{{ع}} برسد و این [[پیمان]] [[نامه]] را نزد [[ابوعبیده جراح]] به [[امانت]] گذاشتند. [[رسول خدا]]{{صل}} در همین باره به [[ابوعبیده]] فرمود: {{متن حدیث|بخ بخ لك يا با عبيدة من مثلك و قد أصبحت أمين قوم من هذه الأمة على باطلهم ثم قرأ: {{متن قرآن|فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا}}<ref>«بنابراین، وای بر کسانی که (یک) نوشته را با دست‌های خود می‌نویسند آنگاه می‌گویند که این از سوی خداوند است تا با آن بهایی کم به دست آورند» سوره بقره، آیه ۷۹.</ref>و لو لا أن [[الله]] أمرني بالإعراض عنهم لأمر هو بالغه لقدمتهم و ضربت أعناقهم}}؛ این [[حدیث]] را اسماء بنت عمیس نیز [[نقل]] کرده است<ref>الصوارم المهرقه، نورالله شوشتری، ص۷۸.</ref>.<ref>[[سید حمید روحانی|روحانی، سید حمید]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ص ۳۱۷.</ref>

 

 

* [[پرونده:1100352.jpg|22px]] [[سید حمید روحانی|روحانی، سید حمید]]، [[اسماء بنت عمیس (مقاله)|مقاله «اسماء بنت عمیس»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۳''']]