انفاق در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

==[[کلمات قصار]] پیرامون انفاق==

در غررالحکم و دررالکلم در «باب الانفاق» از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]{{ع}}، سخنانی به اقتصار بیان شده که در این جا فقط به [[نقل]] برخی از آنها می‌پردازیم:

در [[فرهنگ]] عمید نیز چنین آمده: انفاق به کسر همزه؛ یعنی نفقه دادن، خرج کردن، دادن یا بخشیدن مال به کسی<ref>فرهنگ عمید، ص۱۹۹.</ref>.

در مقدمه کتاب مرآة الانوار و مشکوة الاسرار هم گفته شده: {{عربی|انفق ماله}}؛ یعنی مالش را خرج نمود، و [[رجل]] منفاق، کثیر النفقه را گویند، و نفقه، آن چیزی از [[پول]] و نحو آن است که آن را خرج می‌کنند، و انفاق و نفقه، [[تأویل]] شده به [[علم]] مأخوذ از [[اهل]] آن و رسانیدن این علم به اهلش، و لذا جنبه [[معنوی]] و [[روحانی]] دارد، بنا بر اینکه [[انسان]] هر چه از [[علوم]] مأخوذ از [[کتاب و سنت]] منسوب به [[ائمه معصومین]]{{عم}} را بر براداران [[مؤمن]]، ذوی‌الارحام، اهل و غیر آن بذل و نشر نماید، مانند: انتشار معالم [[دینی]]، [[دفع شبهات]] [[مخالفان]] مُضِل، بیان [[فضایل]] و [[کمالات]] آنان و سایر آنچه بر [[شأن]] و جلالشان دلالت دارد، چنین کاری تأویل به انفاق است<ref>مقدمه برهان، ص۲۱۳.</ref>.<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۲۱۶.</ref>