عدل: تفاوت میان نسخه‌ها

عدل (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۵۸

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - 'روابط خانوادگی' به 'روابط خانوادگی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۱۱۹: / خط ۱۱۹: @@
 ==ارزش و جایگاه [[عدالت]]==
-*[[عدالت]] چه به عنوان یک صفت [[نفسانی]] و چه به عنوان یک [[رفتار اجتماعی]] در [[قرآن]] و [[روایات]] [[ستایش]] شده است. [[عدالت اجتماعی]] از نظر [[اسلام]] چنان [[ارزشمند]] است که [[قرآن کریم]] به عنوان [[هدف بعثت انبیا]] و [[انزال کتب]] و [[شرایع آسمانی]] از آن یاد می‌کند. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ}}<ref>«ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>. به همین [[دلیل]] [[خداوند متعال]] خود به [[عدالت]] [[فرمان]] داده، می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن و ادای (حقّ) خویشاوند، فرمان می‌دهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>. و به [[انسان‌ها]] [[یادآوری]] می‌کند که [[منافع]] شخصی و [[روابط]] [[خانوادگی]] و [[خویشاوندی]] نباید مانع [[رفتار عادلانه]] شود. {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! به دادگری بپاخیزید و برای خداوند گواهی دهید هر چند به زیان خود یا پدر و مادر و یا نزدیکان (تان) باشد» سوره نساء، آیه ۱۳۵.</ref>. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[عدالت]] را ستون [[جامعه انسانی]] و مایه [[پیشرفت]] و [[سرافرازی]] [[اسلام]] شمرده می‌فرماید: {{متن حدیث|جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الْعَدْلَ قَوَاماً لِلْأَنَامِ وَ تَنْزِيهاً مِنَ الْمَظَالِمِ وَ الْآثَامِ وَ تَسْنِيَةً لِلْإِسْلَامِ}}<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۲۲۳.</ref>؛ [[خداوند]] [[پاک]] [[عدالت]] را مایه [[استواری]] [[مردمان]]، [[پاکی]] از [[ستم‌ها]] و [[گناهان]] و [[سرافرازی]] [[اسلام]] قرار داده است. [[عدالت]] جاذبه‌ای [[فطری]] دارد و در پیشگاه [[وجدان]] عمومی [[بشر]] [[ارزشمند]] و گرانقدر است. در سایه [[عدالت]] است که هرکسی به [[حق]] خویش می‌رسد، تعدّی و [[تجاوز]] از [[جامعه]] رخت برمی‌بندد و [[امنیت]] و [[آرامش]] [[حاکم]] می‌شود، به همین [[دلیل]] با [[سرشت]] اولیه [[انسانی]] سازگار است. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْعَدْلُ أَحْلَى مِنَ الشَّهْدِ وَ أَلْيَنُ مِنَ الزُّبْدِ وَ أَطْيَبُ رِيحاً مِنَ الْمِسْكِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۴۷.</ref>؛ [[عدالت]] از عسل شیرین‌تر از کره نرم‌تر و از مشک خوش‌بوتر است. و باز می‌فرماید: {{متن حدیث|الْعَدْلُ أَحْلَى مِنَ الْمَاءِ يُصِيبُهُ الظَّمْآنُ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۲۸۸.</ref>؛ [[عدالت]]، شیرین‌تر از آب زلالی است که [[تشنه]] کامی به آن دست می‌یابد. به همین [[دلیل]]، [[گریز]] از [[عدالت]]، [[گریز]] از [[سرشت]] [[پاک]] [[انسانی]] و برای [[انسان]] [[عیب]] است و حتی آنان که خود از [[عدالت]] سر باز میزنند، به این نقصان واقفند.
+*[[عدالت]] چه به عنوان یک صفت [[نفسانی]] و چه به عنوان یک [[رفتار اجتماعی]] در [[قرآن]] و [[روایات]] [[ستایش]] شده است. [[عدالت اجتماعی]] از نظر [[اسلام]] چنان [[ارزشمند]] است که [[قرآن کریم]] به عنوان [[هدف بعثت انبیا]] و [[انزال کتب]] و [[شرایع آسمانی]] از آن یاد می‌کند. {{متن قرآن|لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ}}<ref>«ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند» سوره حدید، آیه ۲۵.</ref>. به همین [[دلیل]] [[خداوند متعال]] خود به [[عدالت]] [[فرمان]] داده، می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن و ادای (حقّ) خویشاوند، فرمان می‌دهد» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>. و به [[انسان‌ها]] [[یادآوری]] می‌کند که [[منافع]] شخصی و [[روابط خانوادگی]] و [[خویشاوندی]] نباید مانع [[رفتار عادلانه]] شود. {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! به دادگری بپاخیزید و برای خداوند گواهی دهید هر چند به زیان خود یا پدر و مادر و یا نزدیکان (تان) باشد» سوره نساء، آیه ۱۳۵.</ref>. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[عدالت]] را ستون [[جامعه انسانی]] و مایه [[پیشرفت]] و [[سرافرازی]] [[اسلام]] شمرده می‌فرماید: {{متن حدیث|جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الْعَدْلَ قَوَاماً لِلْأَنَامِ وَ تَنْزِيهاً مِنَ الْمَظَالِمِ وَ الْآثَامِ وَ تَسْنِيَةً لِلْإِسْلَامِ}}<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۲۲۳.</ref>؛ [[خداوند]] [[پاک]] [[عدالت]] را مایه [[استواری]] [[مردمان]]، [[پاکی]] از [[ستم‌ها]] و [[گناهان]] و [[سرافرازی]] [[اسلام]] قرار داده است. [[عدالت]] جاذبه‌ای [[فطری]] دارد و در پیشگاه [[وجدان]] عمومی [[بشر]] [[ارزشمند]] و گرانقدر است. در سایه [[عدالت]] است که هرکسی به [[حق]] خویش می‌رسد، تعدّی و [[تجاوز]] از [[جامعه]] رخت برمی‌بندد و [[امنیت]] و [[آرامش]] [[حاکم]] می‌شود، به همین [[دلیل]] با [[سرشت]] اولیه [[انسانی]] سازگار است. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|الْعَدْلُ أَحْلَى مِنَ الشَّهْدِ وَ أَلْيَنُ مِنَ الزُّبْدِ وَ أَطْيَبُ رِيحاً مِنَ الْمِسْكِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۴۷.</ref>؛ [[عدالت]] از عسل شیرین‌تر از کره نرم‌تر و از مشک خوش‌بوتر است. و باز می‌فرماید: {{متن حدیث|الْعَدْلُ أَحْلَى مِنَ الْمَاءِ يُصِيبُهُ الظَّمْآنُ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۱۴۶؛ محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۲۸۸.</ref>؛ [[عدالت]]، شیرین‌تر از آب زلالی است که [[تشنه]] کامی به آن دست می‌یابد. به همین [[دلیل]]، [[گریز]] از [[عدالت]]، [[گریز]] از [[سرشت]] [[پاک]] [[انسانی]] و برای [[انسان]] [[عیب]] است و حتی آنان که خود از [[عدالت]] سر باز میزنند، به این نقصان واقفند.
 *[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْدِلُوا فَإِنَّكُمْ تَعِيبُونَ عَلَى قَوْمٍ لَا يَعْدِلُونَ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج۲، ص۱۴۷؛ محمد بن حسن حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۲۹۳.</ref>؛ از [[خدا]] [[پروا]] کنید و به [[عدالت]] [[رفتار]] کنید، زیرا شما خود به کسانی که [[عدالت]] نکنند خرده می‌گیرید. [[امام سجاد]]{{ع}} [[عدالت]] را یکی از سه رکن اصلی [[قوانین]] [[دین]] شمرده<ref>صدوق، خصال، ص۱۱۳.</ref> و [[امیرالمؤمنین]] [[ثواب]] [[عدالت]] را غیر قابل سنجش معرفی کرده، می‌فرماید: {{متن حدیث|شَيْئَانِ لَا يُوزَنُ ثَوَابُهُمَا: الْعَفْوُ وَ الْعَدْلُ}}<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۲۹۷.</ref>؛ دو چیز است که پاداششان به سنجش نمی‌آید: گذشت و [[عدالت]]. [[عدالت]] [[نفسانی]] نیز به عنوان یکی از انواع اصلی [[فضایل]]، [[برترین]] [[خصلت]]، نافع‌ترین خو، صفتی [[ایمانی]] و مجمع همه [[خوبی‌ها]] ستوده شده است. امیرالمؤمنین علی{{ع}} می‌فرماید: [[فضایل]] [[انسانی]] چهار نوع است... چهارمین نوع آن عدل است که بر پایه [[اعتدال]] قوای [[نفسانی]] است<ref>محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج۷۵، ص۸۱.</ref>. و می‌فرماید: {{متن حدیث|الْعَدْلُ أَفْضَلُ سَجِيَّةٍ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۱۸.</ref>؛ عدل، [[برترین]] [[خوی]] [[انسانی]] است. و می‌فرماید: {{متن حدیث|أَكْرَمُ الْأَخْلَاقِ السَّخَاءُ وَ أَعَمُّهَا نَفْعاً الْعَدْلُ}}<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۱۲۲.</ref>؛ ارزشمندترین [[اخلاق]] [[سخاوت]] است و نافع‌ترین [[اخلاق]] عدل است. و می‌فرماید: {{متن حدیث|الْإِيمَانُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ عَلَى الصَّبْرِ وَ الْيَقِينِ وَ الْعَدْلِ وَ الْجِهَادِ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۲، ص۵۰؛ صدوق، خصال، ص۲۳۱.</ref>؛ [[ایمان]] بر چهار پایه [[استوار]] است: [[صبر]] و [[یقین]] و عدل و [[جهاد]]. و می‌فرماید: {{متن حدیث|الْعَدْلُ رَأْسُ الْإِيمَانِ وَ جِمَاعُ الْإِحْسَانِ}}<ref>میرزا حسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۱۹.</ref>؛ عدل اصل [[ایمان]] و مجمع همه خوبی‌هاست. و می‌فرماید: {{متن حدیث|الْعَدْلُ زِينَةُ الْإِيمَانِ}}<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ج۷۴، ص۱۳۱؛ ابوالفتح اربلی، کشف الغمه، ج۳، ص۱۳۹.</ref>؛ [[عدالت]] [[زینت]] [[ایمان]] است. و می‌فرماید: {{متن حدیث|غَايَةُ الْعَدْلِ أَنْ يَعْدِلَ الْمَرْءُ فِي نَفْسِهِ}}<ref>علی بن محمد لیثی واسطی، عیون الحکم والمواعظ، ص۳۴۹.</ref>؛ آخرین مرتبه [[عدالت]] آن است که [[انسان]] در نفس خویش برقرار کند<ref>[[مجتبی تهرانی|تهرانی، مجتبی]]، [[اخلاق الاهی ج۱۴ (کتاب)|اخلاق الاهی]]، ج14، ص59، 60.</ref>.
 ==آثار و نتایج عدالت==