|
|
| خط ۱۰: |
خط ۱۰: |
| ==غلو در لغت== | | ==غلو در لغت== |
| [[غلوّ]] بر وزن فُعول ناقص واوی و مصدر فعل «غَلا یَغلو» به معنای [[زیاده‌روی]]، [[افراط]]، ارتفاع، بالارفتن و [[تجاوز]] از [[قدر]] و [[منزلت]] هر چیز می‌باشد، لذا وقتی قیمت کالایی بالا می‌رود به آن [[غالی]](گران) گویند، همچنین هرگاه مایعی بجوشد و در حد خود نگنجد، می‌گویند: غَلَیان کرده است. و {{عربی|غَلْوَة}} هم به معنی [[غایت]] می‌باشد. به [[مبالغه]] در هر چیزی مغالات گویند. و اسم مصدر [[غلو]]، {{عربی|غلاء}} می‌باشد و فعل {{عربی|غَلا}} در باب [[افعال]] و مفاعله متعدی می‌شود<ref>کتاب العین، ج۴، ص۴۴۶؛ مجمع البحرین، جا، ص۳۱۸؛ مصباح المنیر، ج۲، ص۴۵۲؛ المحیط فی اللغة، ج۵، ص۱۲۹.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۴۱.</ref> | | [[غلوّ]] بر وزن فُعول ناقص واوی و مصدر فعل «غَلا یَغلو» به معنای [[زیاده‌روی]]، [[افراط]]، ارتفاع، بالارفتن و [[تجاوز]] از [[قدر]] و [[منزلت]] هر چیز می‌باشد، لذا وقتی قیمت کالایی بالا می‌رود به آن [[غالی]](گران) گویند، همچنین هرگاه مایعی بجوشد و در حد خود نگنجد، می‌گویند: غَلَیان کرده است. و {{عربی|غَلْوَة}} هم به معنی [[غایت]] می‌باشد. به [[مبالغه]] در هر چیزی مغالات گویند. و اسم مصدر [[غلو]]، {{عربی|غلاء}} می‌باشد و فعل {{عربی|غَلا}} در باب [[افعال]] و مفاعله متعدی می‌شود<ref>کتاب العین، ج۴، ص۴۴۶؛ مجمع البحرین، جا، ص۳۱۸؛ مصباح المنیر، ج۲، ص۴۵۲؛ المحیط فی اللغة، ج۵، ص۱۲۹.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۴۱.</ref> |
|
| |
| ==غلو در اصطلاح==
| |
| غلو در اصطلاح یعنی [[انسان]] چیزی را که به آن [[اعتقاد]] دارد، از حد خود بالاتر ببرد. غالی در اصطلاح [[شیعه]] شخصی است که [[مقامات]] و فضائلی را درباره [[اهل بیت]]{{عم}} ادعا می‌کند که [[واقعیت]] ندارند و خود اهل بیت{{عم}} هم آنها را مطرح نکرده‌اند، مانند [[ادعای نبوت]] و [[الوهیت]] و [[تفویض]] برای [[امامان]]. برای نمونه شخصی از [[امام باقر]]{{ع}} پرسید: غالی کیست؟ امام باقر{{ع}} فرمود: «قومی هستند که درباره ما مطالبی می‌گویند که ما درباره خود نگفته‌ایم»<ref>اصول کافی، ج۲، ص۷۵.</ref>.
| |
|
| |
| به طورکلی در [[قرآن]] و [[روایات]] از [[غلو در دین]] [[نهی]] شده است، برای نمونه [[قرآن کریم]] فرموده: {{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ}}<ref>«ای اهل کتاب! در دینتان غلوّ نورزید» سوره نساء، آیه ۱۷۱؛ سوره مائده، آیه ۷۷.</ref> و [[پیامبر گرامی اسلام]] فرمودند: «از غلو در دین بپرهیزید زیرا کسانی که قبل از شما بودند به خاطر غلو در دین هلاک شدند»<ref>مسند احمد، ج۱، ص۲۱۵.</ref>. و فرمودند: «دو گروه از [[امت]] من بهره‌ای از [[اسلام]] ندارند، کسانی که [[دشمن اهل بیت]] من هستند و غلوکنندگان در [[دین]] که از دین خارج شده اند»<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۰۸.</ref>. و [[حضرت علی]]{{ع}} فرمود: «از غلو درباره ما بپرهیزید»<ref>غررالحکم و دررالکلم، ج۲، ص۳۲۴.</ref>. و همچنین فرمودند: «دو گروه درباره من هلاک شدند، [[دوستداران]] غالی و [[دشمنان]] قالی ([[کینه‌ورز]])»<ref>نهج البلاغة، حکمت ۱۱۸، ص۴۸۹.</ref>.
| |
| همان‌طور که از [[روایات]] متعدد و [[نصوص]] بالا استفاده می‌شود [[غلو در دین]] [[حرام]] است و در برخی از موارد به [[کفر]] و [[شرک]] و [[انکار]] ضروری [[دین]] می‌انجامد، و [[حکم]] به [[قتل]] غالی داده می‌شود. و [[امامان]]{{عم}} همیشه از [[غالیان]] [[برائت]] و [[بیزاری]] می‌جستند<ref>اصول کافی، ج۲، ص۷۵.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۴۱.</ref>
| |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته == | | == جستارهای وابسته == |
