بحث:رابطه علم لدنی با علم غیب معصوم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

اصطلاح «علم لدنی» از کلمه «لدن» در آیه {{متن قرآن|وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا}}<ref>«و او را از پیش خویش دانشی آموخته بودیم» سوره کهف، آیه ۶۵.</ref> گرفته شده است. «لدن» در لغت به معنی "قُرب" و "نزدیکی"<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، «کتاب العین»، ج۸، ص۴۰؛ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، «المفردات»، ص۷۳۹.</ref> آمده است. «علم لدنی» در اصطلاح، دارای تعاریف مختلفی است. خلاصۀ آنها این است که این علم، [[افاضۀ بی‌واسطۀ دانش]] از ناحیۀ [[خداوند]] به برخی از [[بندگان]] [[شایسته]] است. واژۀ «[[افاضه]]» به غیر اکتسابی و غیر تحصیلی بودن این علم اشاره دارد و قید «واسطه» آنرا از [[علوم]] دیگر که همگی با وسایطی از ناحیۀ خداوند در [[اختیار]] [[بشر]] قرار گرفته‌اند، متمایز کرده و غیر عادی بودنِ طریقِ افاضه و تحصیل آنرا بیان می‌نماید و مراد از «[[دانش]]» اعم از [[علوم غیبی]] است، یعنی هم [[علم به اسرار مخفی]] را شامل می‌‌شود و هم مشهوداتی که از طریقِ ابزار مادی [[تحصیل علم]] به دست نیامده است. از آنجا که [[آگاهی]] از این [[علم]] با [[افاضه]] [[الهی]] یا [[تعلیم]] او و به عبارت دیگر از ناحیه او به [[بندگان]] [[برگزیده]] تحقق پیدا می‌کند، به آن [[علم موهوبی]] یا موهبتی نیز گفته می‌شود، چراکه در [[حقیقت]] از ناحیه [[خدای متعال]] [[عطا]] شده است<ref>ر.ک: میرترابی حسینی، زهرا سادات، «پایان‌نامه کارشناسی ارشد با موضوع: علم لدنی در قرآن و حدیث»، ص۶۳؛ عرفانی، محمدنظیر، «بررسی علم غیب معصومان در تفاسیر فریقین»، ص۱۸۸.</ref>.